Over Anja Meulenbelt
Anja Henriëtte Meulenbelt (Utrecht, 6 januari 1945) is een Nederlands publicist, schrijfster, feministe en politica. Van 10 juni 2003 tot 7 juni 2011 was zij lid van de Eerste Kamer voor de SP.

Op 2 augustus 2014 maakte Anja Meulenbelt via haar eigen weblog bekend dat ze per direct het lidmaatschap van de SP heeft opgezegd. Voor de Tweede Kamerverkiezingen 2017 stelde Meulenbelt zich verkiesbaar als lijstduwer namens Artikel 1.

Meulenbelt volgde de HBS in Amsterdam; daarna, van 1965 tot 1969, eveneens in Amsterdam de sociale academie. Vervolgens studeerde Meulenbelt van 1972 tot 1977 andragologie aan de Universiteit van Amsterdam. Van 1975 tot 1992 was ze docente hulpverlening.

Meulenbelt was actief in de vrouwenbeweging en was onder andere betrokken bij de oprichting van de Feministische Uitgeverij Sara. Haar archief over 25 jaar vrouwenbeweging heeft ze ondergebracht bij het Internationaal Informatiecentrum en Archief voor de Vrouwenbeweging (IIAV). Ze was ook actief in de PSP.

Via de Stichting Admira, die slachtoffers van oorlog en seksueel geweld bijstaat, werkte Meulenbelt regelmatig in Balkanlanden. Ze trainde onder andere vrouwengroepen in voormalig Joegoslavië. Ze is sterk betrokken bij de Palestijnse zaak. Met de Stichting Kifaia ondersteunt zij gehandicapten in de Gazastrook.

Meulenbelt publiceerde bijna veertig boeken en vele artikelen voor diverse tijdschriften. In de autobiografische roman De schaamte voorbij (1976) herkenden zich vele vrouwen en het boek verscheen in elf talen waarvan er inmiddels zo'n half miljoen zijn verkocht. Voorts: Het beroofde land (2000) en De tweede intifada (2001). Haar roman Alba (1984), over een hernieuwde heteroseksuele relatie, werd vertaald in het Duits, Zweeds, Fins, Grieks en Turks. Meulenbelt was tevens serieredacteur van de reeks Gender, psychologie, hulpverlening bij uitgeverij Van Gennep.

In 1987 kreeg Meulenbelt voor haar essays de Annie Romeinprijs van het blad Opzij. Omdat zij, aldus de jury, via de honderden artikelen en opstellen die zij sedert 1968 heeft geschreven in allerlei (vrouwen)bladen een stut en steun is geweest voor de ontwikkelingen binnen de vrouwenbeweging.

In 2004 ontving zij ook de prijs voor "Journalist van de Vrede", die jaarlijks wordt toegekend door het Humanistisch Vredesberaad (HVB).

Meulenbelt trouwde op jonge leeftijd met een Oostenrijkse man. Uit het huwelijk werd in 1962 een zoon geboren. Deze verbintenis, de breuk, de verzorging van haar kind en haar keuze om het zonder de vader te verzorgen, heeft zij uitgebreid beschreven in verscheidene publicaties, waaronder "De schaamte voorbij" en "Het moederboek".

In 1997 leerde ze een Arabische Palestijn kennen in Gaza, lid van Fatah-beweging, met wie ze tot 2009 een relatie had, waarvan de laatste twee jaar gehuwd. Deze Palestijn is Khaled Abu Zaid, de oprichter-directeur van het National Center for Community Rehabilitation (NCCR), een door Meulenbelt gesteund gehandicaptenproject in Gaza-Stad. Zaid was in de jaren tachtig actief voor Fatah en de PLO en werd destijds door Israël tot zeven jaar gevangenisstraf veroordeeld. Zijn NCCR zegt politiek neutraal en voor iedereen toegankelijk te zijn. Meulenbelt introduceerde enkele artikelen van de omstreden publicist Israel Shamir in het Nederlands taalgebied.

Meulenbelt houdt een weblog bij, dat zij beschrijft als "een weerspiegeling van al die activiteiten en thema’s die in verschillende gedaanten in mijn leven terugkomen".

Meulenbelt is verbonden aan de Studentenekklesia van Huub Oosterhuis in Amsterdam, door haar "mijn linkse kerk" genoemd, en liet zich daar in 2003 dopen.

---

Bron: nl.wikipedia.org/wiki/Anja_Meulenbelt