Willem Wilmink - Kinderen

Amsterdam, Prometheus, 1994. Paperback 20x13. 2e druk. 232 blz. 'Wat we zagen en voelden onderscheidden we nog niet van onszelf', schreef Shelly over de kindertijd. 'Alles was als het ware één geheel. Als mensen opgroeien sterft die intense manier van beleven meestal af, en worden ze mechanische gewoontedieren'. De dichters die over kinderen hebben geschreven - en dat zijn er nogal wat - moeten zich hebben laten inspireren door precies die zintuiglijke onbevangenheid waarmee een kind de wereld ervaart. Van Achterberg tot Vondel, van Nijhoff tot Dorrestijn, van Slauerhoff tot Stip, de hier verzamelde dichterlijke terugblikken op de kindertijd zullen bij de lezer allerlei half vergeten herinneringen naar boven roepen, wat het lezen - behalve natuurlijk tot een genot - tot een bron van herkenning maakt. Veel van het hier opgenomen werk heeft bovendien nog een extra dimensie voor wie kinderen of kleinkinderen heeft. Willem Wilmink, die zelf veel voor kinderen schreef, heeft met 'Kinderen' niet zomaar een bloemlezing gemaakt: hij voorzag elk gedicht van een toelichting, soms met een heel persoonlijk, soms met een meer zakelijk karakter..