Biografie
Alyze Bos
Over Alyze Bos
Ik ben in 1960 geboren in een klein dorpje in Friesland. Niet ver van het dorp stroomt een rivier. In de zomer gingen we varen of zwemmen en in sommige winters schaatsten we op de rivier, maar dan moest het wel heel hard gevroren hebben. Verder was er in het dorp niet veel te doen. Uit verveling begon ik verhalen te verzinnen. Ik schreef ze toen nog niet op. Dat kwam pas veel later. Ik wilde eerst zelf avonturen beleven en toen ik oud genoeg was, trok ik de wijde wereld in.
Eigenlijk wist ik niet zo goed wat ik wilde worden. Uiteindelijk heb ik een theateropleiding gevolgd en jarenlang als actrice bij een kindertheatergroep gewerkt. Ik heb ook toneellessen gegeven.
Ondertussen ontmoette ik mijn prins op het witte paard. Of zat hij nou op de fiets toen ik hem voor het eerst zag? We zijn getrouwd en hebben twee kinderen. Toen ze klein waren vertelde ik ze zelfverzonnen verhalen. Ik las ze ook veel voor. Nu lezen ze liever zelf. Joris is 19 en zo groot dat ik op mijn tenen moet staan om hem te kussen. Leonora is 17. Zij is de eerste die mijn verhalen leest en geeft me vaak goeie tips. Het zou me niks verbazen als zij later ook schrijfster werd.
Mijn bureautje staat vlak bij het raam, zodat ik in de tuin kan kijken. Ik heb een grote tuin met rododendronstruiken, hulst en bomen. En veel kuilen. Die kuilen heeft mijn hond Bink gegraven.
Over De verschrikkelijke sneeuwman:
Het begon allemaal toen ik een moeder tegen haar dochter hoorde zeggen: ‘Wat weet jij daar nou van? Je bent een kind van 10.’ Het meisje kreeg een rood hoofd en hoewel ik niet had gehoord wat ze precies had gezegd dacht ik: Stel nou dat ze gelijk heeft. Stel dat ze iets heel belangrijks heeft gezegd en haar moeder neemt het niet serieus. Alleen omdat ze 10 jaar is.
Ongeveer in dezelfde tijd stond er in de krant een foto van een voetafdruk van De Verschrikkelijke Sneeuwman. Bijna elk jaar vindt er wel iemand sporen van De Verschrikkelijke Sneeuwman op de Mount Everest of ergens anders in de Himalaya. Niemand weet zeker of De Verschrikkelijke Sneeuwman wel of niet bestaat. Of hoe hij er precies uitziet. Het blijft een mysterie.
Als De Verschrikkelijke Sneeuwman plotseling hier zou opduiken, zou er flinke paniek uitbreken. Behalve als een meisje van 10 hem als eerste zou zien. Niemand zou haar geloven. Zeker de grote mensen niet. Het monster zou ongestoord zijn gang kunnen gaan.
Ik begon na te denken over wat er allemaal zou kunnen gebeuren en begon met schrijven. Over een moedig meisje van 10 die probeert het mysterie van De Verschrikkelijke Sneeuwman op te lossen, omdat niemand anders het doet.
Bron: alyzebos.nl
Ik ben in 1960 geboren in een klein dorpje in Friesland. Niet ver van het dorp stroomt een rivier. In de zomer gingen we varen of zwemmen en in sommige winters schaatsten we op de rivier, maar dan moest het wel heel hard gevroren hebben. Verder was er in het dorp niet veel te doen. Uit verveling begon ik verhalen te verzinnen. Ik schreef ze toen nog niet op. Dat kwam pas veel later. Ik wilde eerst zelf avonturen beleven en toen ik oud genoeg was, trok ik de wijde wereld in.
Eigenlijk wist ik niet zo goed wat ik wilde worden. Uiteindelijk heb ik een theateropleiding gevolgd en jarenlang als actrice bij een kindertheatergroep gewerkt. Ik heb ook toneellessen gegeven.
Ondertussen ontmoette ik mijn prins op het witte paard. Of zat hij nou op de fiets toen ik hem voor het eerst zag? We zijn getrouwd en hebben twee kinderen. Toen ze klein waren vertelde ik ze zelfverzonnen verhalen. Ik las ze ook veel voor. Nu lezen ze liever zelf. Joris is 19 en zo groot dat ik op mijn tenen moet staan om hem te kussen. Leonora is 17. Zij is de eerste die mijn verhalen leest en geeft me vaak goeie tips. Het zou me niks verbazen als zij later ook schrijfster werd.
Mijn bureautje staat vlak bij het raam, zodat ik in de tuin kan kijken. Ik heb een grote tuin met rododendronstruiken, hulst en bomen. En veel kuilen. Die kuilen heeft mijn hond Bink gegraven.
Over De verschrikkelijke sneeuwman:
Het begon allemaal toen ik een moeder tegen haar dochter hoorde zeggen: ‘Wat weet jij daar nou van? Je bent een kind van 10.’ Het meisje kreeg een rood hoofd en hoewel ik niet had gehoord wat ze precies had gezegd dacht ik: Stel nou dat ze gelijk heeft. Stel dat ze iets heel belangrijks heeft gezegd en haar moeder neemt het niet serieus. Alleen omdat ze 10 jaar is.
Ongeveer in dezelfde tijd stond er in de krant een foto van een voetafdruk van De Verschrikkelijke Sneeuwman. Bijna elk jaar vindt er wel iemand sporen van De Verschrikkelijke Sneeuwman op de Mount Everest of ergens anders in de Himalaya. Niemand weet zeker of De Verschrikkelijke Sneeuwman wel of niet bestaat. Of hoe hij er precies uitziet. Het blijft een mysterie.
Als De Verschrikkelijke Sneeuwman plotseling hier zou opduiken, zou er flinke paniek uitbreken. Behalve als een meisje van 10 hem als eerste zou zien. Niemand zou haar geloven. Zeker de grote mensen niet. Het monster zou ongestoord zijn gang kunnen gaan.
Ik begon na te denken over wat er allemaal zou kunnen gebeuren en begon met schrijven. Over een moedig meisje van 10 die probeert het mysterie van De Verschrikkelijke Sneeuwman op te lossen, omdat niemand anders het doet.
Bron: alyzebos.nl
Alyze Bos heeft een eigen website! Klik hier om naar de website te gaan.
