Biografie
Ben Kuiken
Over Ben Kuiken
Ik ben filosoof van opleiding, journalist van beroep en schrijver van managementboeken uit overtuiging. Ik zie namelijk veel creativiteit en vindingrijkheid in organisaties en de maatschappij verloren gaan, onder meer door de manier waarop we het hebben ingericht met veel regels, protocollen, controle, managers en ander gedoe. Willen we een beetje meekomen in de wereld en bijvoorbeeld goede zorg en goed onderwijs voor iedereen garanderen, dan hebben we de creativiteit en vindingrijkheid van iedereen nodig, niet alleen die van een paar managers.
Hierover schreef ik in 2010 het boek De laatste manager, een pleidooi voor vrijheid, gelijkheid en ondernemerschap. Dit boek is geïnspireerd door het ongelooflijke verhaal van Buurtzorg Nederland, de thuiszorgorganisatie die volledig met zelfsturende teams werkt en geen managers kent. De verpleegkundigen van Buurtzorg regelen alles zelf, van werving cliënten en de administratie tot het aannemen van collega’s. De verpleegkundigen, de zorg en de cliënten varen er wel bij. Zo is Buurtzorg zo’n 30 procent goedkoper dan vergelijkbare thuiszorgorganisaties en krijgt het de hoogste waardering van cliënten.
Zouden er niet meer voorbeeld te vinden zijn van organisaties zonder managers?, vroeg ik me destijds af. Daar ben ik naar op zoek gegaan en mijn zoektocht heeft mij onder meer gevoerd naar het Nederlandse leger (jawel), financieel dienstverlener Finext en zelfs het Braziliaanse Semco. Lees het allemaal in De laatste manager.
Hoe krijgen we meer organisaties zoals Buurtzorg?, was mijn volgende vraag. Ik had inmiddels begrepen dat de organisatie er eigenlijk niet zoveel toe doet, dat het meer gaat over organiseren. Met andere woorden: hoe organiseren we de zorg, het onderwijs, de politiek, productiebedrijven et cetere op een manier die effectief is voor het doel dat ermee wordt beoogd (Start with why) en die recht doet aan alle betrokkenen? Er zijn veel antwoorden op deze vraag: zelforganisatie, Rijnlands organiseren, slow management, om er een paar te noemen. Maar wat is dat dan en hoe doe je het? Dit leidde tot de oprichting van nieuworganiseren.nu, een webplatform waarop we al deze vormen beschrijven, we voorbeelden van nieuw organiseren verzamelen en nieuws en achtergronden delen. Inmiddels is het een levendige site met heel veel bezoekers, een eigen event en zelfs een eigen magazine.
In 2012 verscheen mijn boek Fuck de regels – We lossen het zelf wel op. Het zelfde thema, maar dan breder. Want ook in de maatschappij is de maakbaarheidsgedachte volledig doorgeslagen en dat betekent dat we alles proberen te regelen. Het gevolg: we stapelen regel op regel en proberen die ook nog eens strikt toe te passen. Dat leidt tot hoge kosten, veel bureaucratie en een apathische burger die zich nergens meer verantwoordelijk voor voelt. Kan het niet wat minder? In mijn boek beschrijf ik het voorbeeld van Shared Space, een verkeersconcept waarbij eigenlijk alle borden en verkeerslichten worden verwijderd. Het gevolg? Een betere doorstroming, minder ergernissen en minder ongelukken. Hoe dat kan, lees je in Fuck de regels.
De afgelopen tijd ben ik druk geweest met het maken diverse bladen, zoals Management & Consulting en Lucide, het schrijven van bedrijfscases rond sociale innovatie in opdracht van Syntens Innovatiecentrum, met nieuworganiseren.nu, met het geven van lezingen, twitteren, faceboeken en met nadenken over een volgend boek. Als alles goed gaat, verschijnt dat in april en hoewel ik nog niet precies weet hoe het eruit gaat zien, zal het zeker in de richting van nieuw organiseren gaan. Op deze site houd ik mijn vorderingen en vondsten bij.
Daarnaast ben ik fanatiek schaatser op de Jaap Edenbaan, loop ik hard, doe ik soms mee aan de triatlon of een hardloopwedstrijd en speel ik in het bandje Deuba. Ik speel de bas. Ik las af en toe een goed boek, kijk graag een goede tv-serie of film en ben vader van twee prachtmeiden.
Bron: http://www.benkuiken.nl/ik-ben-kuiken/
Ik ben filosoof van opleiding, journalist van beroep en schrijver van managementboeken uit overtuiging. Ik zie namelijk veel creativiteit en vindingrijkheid in organisaties en de maatschappij verloren gaan, onder meer door de manier waarop we het hebben ingericht met veel regels, protocollen, controle, managers en ander gedoe. Willen we een beetje meekomen in de wereld en bijvoorbeeld goede zorg en goed onderwijs voor iedereen garanderen, dan hebben we de creativiteit en vindingrijkheid van iedereen nodig, niet alleen die van een paar managers.
Hierover schreef ik in 2010 het boek De laatste manager, een pleidooi voor vrijheid, gelijkheid en ondernemerschap. Dit boek is geïnspireerd door het ongelooflijke verhaal van Buurtzorg Nederland, de thuiszorgorganisatie die volledig met zelfsturende teams werkt en geen managers kent. De verpleegkundigen van Buurtzorg regelen alles zelf, van werving cliënten en de administratie tot het aannemen van collega’s. De verpleegkundigen, de zorg en de cliënten varen er wel bij. Zo is Buurtzorg zo’n 30 procent goedkoper dan vergelijkbare thuiszorgorganisaties en krijgt het de hoogste waardering van cliënten.
Zouden er niet meer voorbeeld te vinden zijn van organisaties zonder managers?, vroeg ik me destijds af. Daar ben ik naar op zoek gegaan en mijn zoektocht heeft mij onder meer gevoerd naar het Nederlandse leger (jawel), financieel dienstverlener Finext en zelfs het Braziliaanse Semco. Lees het allemaal in De laatste manager.
Hoe krijgen we meer organisaties zoals Buurtzorg?, was mijn volgende vraag. Ik had inmiddels begrepen dat de organisatie er eigenlijk niet zoveel toe doet, dat het meer gaat over organiseren. Met andere woorden: hoe organiseren we de zorg, het onderwijs, de politiek, productiebedrijven et cetere op een manier die effectief is voor het doel dat ermee wordt beoogd (Start with why) en die recht doet aan alle betrokkenen? Er zijn veel antwoorden op deze vraag: zelforganisatie, Rijnlands organiseren, slow management, om er een paar te noemen. Maar wat is dat dan en hoe doe je het? Dit leidde tot de oprichting van nieuworganiseren.nu, een webplatform waarop we al deze vormen beschrijven, we voorbeelden van nieuw organiseren verzamelen en nieuws en achtergronden delen. Inmiddels is het een levendige site met heel veel bezoekers, een eigen event en zelfs een eigen magazine.
In 2012 verscheen mijn boek Fuck de regels – We lossen het zelf wel op. Het zelfde thema, maar dan breder. Want ook in de maatschappij is de maakbaarheidsgedachte volledig doorgeslagen en dat betekent dat we alles proberen te regelen. Het gevolg: we stapelen regel op regel en proberen die ook nog eens strikt toe te passen. Dat leidt tot hoge kosten, veel bureaucratie en een apathische burger die zich nergens meer verantwoordelijk voor voelt. Kan het niet wat minder? In mijn boek beschrijf ik het voorbeeld van Shared Space, een verkeersconcept waarbij eigenlijk alle borden en verkeerslichten worden verwijderd. Het gevolg? Een betere doorstroming, minder ergernissen en minder ongelukken. Hoe dat kan, lees je in Fuck de regels.
De afgelopen tijd ben ik druk geweest met het maken diverse bladen, zoals Management & Consulting en Lucide, het schrijven van bedrijfscases rond sociale innovatie in opdracht van Syntens Innovatiecentrum, met nieuworganiseren.nu, met het geven van lezingen, twitteren, faceboeken en met nadenken over een volgend boek. Als alles goed gaat, verschijnt dat in april en hoewel ik nog niet precies weet hoe het eruit gaat zien, zal het zeker in de richting van nieuw organiseren gaan. Op deze site houd ik mijn vorderingen en vondsten bij.
Daarnaast ben ik fanatiek schaatser op de Jaap Edenbaan, loop ik hard, doe ik soms mee aan de triatlon of een hardloopwedstrijd en speel ik in het bandje Deuba. Ik speel de bas. Ik las af en toe een goed boek, kijk graag een goede tv-serie of film en ben vader van twee prachtmeiden.
Bron: http://www.benkuiken.nl/ik-ben-kuiken/
Ben Kuiken heeft een eigen website! Klik hier om naar de website te gaan.
