Annemarie Oster - Hoe Met Je Kijken?

Amsterdam, Uitgeverij de Arbeiderspers, 1989. Paperback 20x13. 2e druk. 149 blz. De verhalen in dit boek kenmerken zich door een eigentijds realisme dat niettemin iets sprookjeachtig behouden heeft. Fiona in 'Herfst in Amsterdam' bijvoorbeeld is een weliswaar door de wol geverfde en gefortuneerde mevrouw, maar geestelijk is zij het onzekere tehuiskind gebleven dat zij ooit was. Ook Hanneke in 'Grote Jongens' hoeft men niks meer wijs te maken, terwijl ze tegelijkertijd toch niet loskomt van haar jeugd, toen 'alles eenvoudig was, de kinderen dankbaar waren wanneer moeder altijd wel met een kop dampende chocolademelk binnentrad of sussend tussenbeide kwam, en tranen droogde met de punt van haar schort'. Vrouwen en mannen, ouders en kinderen, maken elkaar in deze verhalen niet gemakkelijk. Vaak raken zij in situaties verzeild die zij (nog) niet aankunnen. En hoe moet je dan kijken?.