Biografie
Anja Vereijken
Over Anja Vereijken
Ik ben…
iemand die heel graag en heel veel schrijft.
Ik woon in Gerwen (Nuenen), samen met mijn man Marc , onze dochter Pleun (geboren in 2004) en onze zoon Ties (geboren in 2006). We wonen in het buitengebied in een oude boerderij en we hebben een hond (Wiskie), een ‘buurhond’ (Jonas), twee jonge katten (van 1 april 2014) Harrie en Kees, drie pony’s (Roos, Pleun en Puk) en vier kippen. Ik ben in 1967 geboren in Someren-Eind en ik heb een hele lieve zus, Maaike.
In Someren-Eind ging ik naar de basisschool en toen schreef ik al veel. Ik heb zelfs een schoolmusical geschreven toen ik acht jaar was. Alle kinderen uit mijn klas had ik een rol(letje) gegeven. Helaas is het nooit tot een uitvoering gekomen, maar het was toch leuk!
Vervolgens ging ik naar de HAVO in Asten (toen nog het CAS) en daarna naar het atheneum in Deurne (het Peelland College). Op school was ik volgens de leraren goed in het schrijven van opstellen en dat deed ik ook heel graag. Mijn leraar Nederlands op het atheneum liet me deze teksten ook vaak voorlezen in de klas.
Na het atheneum begon ik met de opleiding ‘laborante klinische neurofysiologie’. In het kort betekent dit dat je onderzoek doet naar stoornissen in de hersenen en het zenuwstelsel. Ik ging werken op een epilepsiecentrum: Kempenhaeghe in Heeze. Ook in deze tijd heb ik veel geschreven, want tijdens de nachtdiensten had ik veel inspiratie. Ik schreef hele verhalen die mijn collega’s dan ’s morgens lazen. Na heel veel jaren onderzoek doen, wilde ik iets anders. Ik ben toen gaan werken voor een medisch bedrijf en verkocht daar spullen die door artsen worden gebruikt in de ziekenhuizen. Dat was een hele leuke, maar hele drukke tijd. Van schrijven kwam het toen even niet, maar toen ik in verwachting raakte van ons eerste kindje, ging het vanzelf. Ik noteerde alles in een dagboek voor haar. Nadat ze was geboren schreef ik voor haar kinderverhaaltjes en gedichten. Nu fantaseert ze er zelf vrolijk op los. Ze is daarom een bron van inspiratie voor me, evenals onze zoon Ties, die precies twee jaar na Pleun is geboren (op dezelfde datum; knap hè?).
Ik heb het lekker druk met Marc, onze twee kinderen, ons huis, de mooie tuin die we hebben (met heel veel bloemen), hardlopen, beeldhouwen, zingen en… met het schrijven natuurlijk!!
Ik heb voortdurend inspiratie en vind het heerlijk verhalen te verzinnen. Ik vergelijk het bijna met het lezen van een spannend boek: ook tijdens het schrijven heb ik soms geen idee welke kant het verhaal op gaat en gebeuren er dingen die ík zelfs verrassend vind. Ik zeg vaak dat het lijkt of de verhalen uit mijn vingers, via het toetsenbord zo mijn computer inlopen. Mijn hoofd lijkt er niet eens bij te zijn, hooguit om te lezen wat mijn vingers hebben getypt. Ik geniet van de wereld die ik creëer in mijn hoofd en kan er helemaal in verdwijnen.
Mijn ouders hebben me als kind veel voorgelezen. Daarnaast waren ze beide actief in het toneel en werd er niet alleen voorgelezen, maar ook opgevoerd. Mijn vader kon heel erg goed tekenen en schilderen en gaf een boek zonder plaatjes het beeld dat ik wenste.
Zodra ik zelf kon schrijven, ging ik dat doen. Met een grenzeloze fantasie vertrouwde ik alles toe aan het papier. Meestal schreef in fictieve verhalen, maar ook vele columns, uit het leven gegrepen en met de nodige zelfspot. Na jaren van schrijven waarbij in eerste instantie de stapels papier toenamen en later de harde schijf van mijn computer volliep, besloot ik er iets mee te gaan doen. De Koningin van 1b is daarvan het resultaat.
Bron: http://www.anjavereijken.nl/over-de-schrijfster
Ik ben…
iemand die heel graag en heel veel schrijft.
Ik woon in Gerwen (Nuenen), samen met mijn man Marc , onze dochter Pleun (geboren in 2004) en onze zoon Ties (geboren in 2006). We wonen in het buitengebied in een oude boerderij en we hebben een hond (Wiskie), een ‘buurhond’ (Jonas), twee jonge katten (van 1 april 2014) Harrie en Kees, drie pony’s (Roos, Pleun en Puk) en vier kippen. Ik ben in 1967 geboren in Someren-Eind en ik heb een hele lieve zus, Maaike.
In Someren-Eind ging ik naar de basisschool en toen schreef ik al veel. Ik heb zelfs een schoolmusical geschreven toen ik acht jaar was. Alle kinderen uit mijn klas had ik een rol(letje) gegeven. Helaas is het nooit tot een uitvoering gekomen, maar het was toch leuk!
Vervolgens ging ik naar de HAVO in Asten (toen nog het CAS) en daarna naar het atheneum in Deurne (het Peelland College). Op school was ik volgens de leraren goed in het schrijven van opstellen en dat deed ik ook heel graag. Mijn leraar Nederlands op het atheneum liet me deze teksten ook vaak voorlezen in de klas.
Na het atheneum begon ik met de opleiding ‘laborante klinische neurofysiologie’. In het kort betekent dit dat je onderzoek doet naar stoornissen in de hersenen en het zenuwstelsel. Ik ging werken op een epilepsiecentrum: Kempenhaeghe in Heeze. Ook in deze tijd heb ik veel geschreven, want tijdens de nachtdiensten had ik veel inspiratie. Ik schreef hele verhalen die mijn collega’s dan ’s morgens lazen. Na heel veel jaren onderzoek doen, wilde ik iets anders. Ik ben toen gaan werken voor een medisch bedrijf en verkocht daar spullen die door artsen worden gebruikt in de ziekenhuizen. Dat was een hele leuke, maar hele drukke tijd. Van schrijven kwam het toen even niet, maar toen ik in verwachting raakte van ons eerste kindje, ging het vanzelf. Ik noteerde alles in een dagboek voor haar. Nadat ze was geboren schreef ik voor haar kinderverhaaltjes en gedichten. Nu fantaseert ze er zelf vrolijk op los. Ze is daarom een bron van inspiratie voor me, evenals onze zoon Ties, die precies twee jaar na Pleun is geboren (op dezelfde datum; knap hè?).
Ik heb het lekker druk met Marc, onze twee kinderen, ons huis, de mooie tuin die we hebben (met heel veel bloemen), hardlopen, beeldhouwen, zingen en… met het schrijven natuurlijk!!
Ik heb voortdurend inspiratie en vind het heerlijk verhalen te verzinnen. Ik vergelijk het bijna met het lezen van een spannend boek: ook tijdens het schrijven heb ik soms geen idee welke kant het verhaal op gaat en gebeuren er dingen die ík zelfs verrassend vind. Ik zeg vaak dat het lijkt of de verhalen uit mijn vingers, via het toetsenbord zo mijn computer inlopen. Mijn hoofd lijkt er niet eens bij te zijn, hooguit om te lezen wat mijn vingers hebben getypt. Ik geniet van de wereld die ik creëer in mijn hoofd en kan er helemaal in verdwijnen.
Mijn ouders hebben me als kind veel voorgelezen. Daarnaast waren ze beide actief in het toneel en werd er niet alleen voorgelezen, maar ook opgevoerd. Mijn vader kon heel erg goed tekenen en schilderen en gaf een boek zonder plaatjes het beeld dat ik wenste.
Zodra ik zelf kon schrijven, ging ik dat doen. Met een grenzeloze fantasie vertrouwde ik alles toe aan het papier. Meestal schreef in fictieve verhalen, maar ook vele columns, uit het leven gegrepen en met de nodige zelfspot. Na jaren van schrijven waarbij in eerste instantie de stapels papier toenamen en later de harde schijf van mijn computer volliep, besloot ik er iets mee te gaan doen. De Koningin van 1b is daarvan het resultaat.
Bron: http://www.anjavereijken.nl/over-de-schrijfster
Anja Vereijken heeft een eigen website! Klik hier om naar de website te gaan.
