Diederik Aten - Het Ij Rond

ISBN
   

Soort boek
Paperback

<p> Iedereen kent de mythe van Hans Brinker, het jongetje uit de buurt van Haarlem die met zijn duim een lek in de Spaarndammerdijk dicht drukte en zo een overstroming voorkwam. Van deze dijk hing de waterveiligheid van het hart van Holland af en Hans Brinker had dus enorme schade voorkomen. In de nieuwe uitgave Het IJ Rond gaat het niet om dappere Hans, maar om de Spaarndammerdijk en de andere dijken rond het IJ. Dat oude IJ was een zeearm die van de Zuiderzee bij Amsterdam tot voorbij Beverwijk door Holland kronkelde. Vooral bij noordwesterstormen dreigde gevaar. Dan kon de waterstand in het IJ binnen enkele uren meters omhoog vliegen. In 1675 begaf de Spaarndammerdijk het en kwam het water tot Leiden. Uitgerekend op Eerste Kerstdag 1717 was de Assendelverzeedijk aan de beurt en liepen zelfs in Alkmaar nog kelders vol. </p> <p> Na deze laatste ramp werden de dijken langs de noordkant van het IJ stevig verhoogd en verzwaard. Dat leidde echter tot protesten van het hoogheemraadschap van Rijnland en de steden Amsterdam, Leiden en Haarlem. Zij probeerden die verhoogde dijken weer verlaagd te krijgen. Als het water bij storm daar overheen liep, zakte immers het peil in het IJ en was de Spaarndammerdijk gered. Natuurlijk werd hier aan de noordzijde iets anders over gedacht. Het leverde 15 jaar gesteggel over en weer. </p> <p> De dijken langs de zuidkant van het IJ kwamen al in het jaar 1248 onder het hoogheemraadschap van Rijnland. Aan de noordkant van het IJ verliep de historische ontwikkeling anders en waren zes waterschappen belast met van west naar oost de Sint Aagtendijk, Nieuwendam, Assendelverzeedijk, Westzanerzeedijk, Hogendam en Oostzanerdijkzeedijk. In 1843 greep de provincie in en bracht alle dijken langs het huidige Markermeer en de noordelijke IJ-oever onder in de Vereeniging van den Noorder IJ- en Zeedijk. Deze reorganisatie bracht echter helaas weinig verbetering door een fundamentele tegenstelling in het bestuur van de Vereniging. </p>