Cajo Brendel - Revolutie En Contrarevolutie In Spanje - Een Analyse

ISBN
   

Soort boek
Paperback

Een analyse van ruim vijftig jaar maatschappelijke en politieke ontwikkeling in Spanje: in de monarchie van Alfons XIII, in de republiek die er voor in de plaats kwam, in het Spanje van Franco en in de jonge monarchie van Juan Carlos. Via die analyse wordt commentaar geleverd op de in juni '77 gehouden verkiezingen. Dat commentaar wijkt in veel opzichten af van de meeste andere commentaren, zoals ook de analyse tot andere uitkomsten voert dan men bij de meeste schrijvers over het 20ste-eeuwse Spanje aantreft, onverschillig tot welke politieke of sociale stroming zij ook behoren. <p> In dit boek valt het accent op de ten zuiden van de Pyreneeën heersende productieverhoudingen, waaruit stap voor stap de sociale tegenstellingen en vervolgens ook hun politieke vormen worden afgeleid. Dit betekent overigens allerminst, dat men met een "moeilijke", puur economische of sociale studie heeft te doen. Alle belangrijke politieke en sociale organisaties, alle figuren die in de bewuste historische periode ook maar enige rol van betekenis hebben gespeeld, passeren de revue en worden aan een kritische bespreking onderworpen. </p> <p> De auteur, die zichzelf tot de <strong>raden-communisten </strong>rekent en die er in dit boek blijk van geeft aan "de beweging der arbeiders" meer betekenis te hechten dan aan de "arbeidersbeweging", stelt door nauwkeurige bronvermelding en documentatie zijn lezers in staat zijn uiteenzettingen voortdurend te controleren. Hij geeft bovendien blijk van een uiterst kritische instelling óók ten aanzien van het "linkse Spanje", zowel dat uit de jaren dertig, als dat wat later en ook heden ten dage "de democratische oppositie" wordt genoemd. Noch voor de republikeinen (van het slag Azana bijvoorbeeld), noch voor de sociaaldemocraten, noch voor de bolsjewieken heeft hij een goed woord over. Even gereserveerd staat hij tegenover de Comisiones Obreras of tegenover stromingen als de POUM of de anarchosyndicalisten. </p> <p> Wat de laatsten betreft: met een geestverwant als (de latere) <strong>Karl Korsch </strong>deelt Brendel de opvatting, dat de anarchisten in het jongste verleden de consequente verdedigers der Spaanse revolutie zijn geweest. Aileen: het karakter en de problemen van die Spaanse revolutie ziet hij geheel anders dan zij. Hij verdedigt in dit boek de stelling, dat de Spaanse revolutie in de jaren dertig nimmer (ook tussen '36 en '39 niet) de grenzen van een burgerlijke omwenteling heeft overschreden. </p>