Over Peter E. Hein
SCHRIJVEN

Van jongs af aan lees ik veel.
Als negenjarige schreef ik mijn eerste verhaal - het verslag van een reis naar Zwitserland in 1948 - in mijn 'Lochboek', zoals ik het toen foutief spelde. Daarna volgden dagboeken en een hele serie reisverhalen en andere verhalen, die in druk verschenen.

In mijn studententijd las ik de verhalen van Sommerset Maugham en Guy de Maupassant, Tsjechov en de andere grote Russische schrijvers en raakte verslingerd aan The Alexandria Quartet en alles wat Lawrence Durrell nog meer geschreven had. Dat wilde ik ook: zó schrijven!
Maar waarover?
Helaas ontdekte ik pas relatief laat dat de verhalen op straat liggen. Alleen...: je moet het wel zien! En dat is een kwestie van techniek, die ik toen nog niet bezat.

En nu, zoveel jaren - en een hele bibliotheek gelezen boeken -verder, zou ik wensen dat ik drie levens had om alles op te kunnen schrijven wat ik nog zou willen vertellen!


BEELDENDE KUNST

Meer dan 40 jaar, ben ik actief in de beeldende kunst.
Aanvankelijk vooral tweedimensionaal: tekenen en schilderen.

Door goed te kijken, veel te lezen en veel te experimenteren maakte ik me als autodidact allerlei technieken eigen.

Al spoedig ontstond ook ruimtelijk werk: toen nog 'Jutkunst', geassembleerd van prachtige 'rommel', gevonden langs de Waal, in afvalbergen van oud-ijzerhandels en bij ‘brocantes' in Frankrijk en Italië.

Vanaf 1975 maak ik bronzen beelden. De weg werd me gewezen door de Noord-Limburgse beeldhouwer en docent aan de Bossche academie, Peter Roovers en de Gelderse beeldhouwer Jan van Meurs.

In het begin tamelijk statische beelden, maar geleidelijk ontstond beweging: figuren die balanceren, zoeken, klimmen naar grote hoogten.
Ladders, steigers en wielen werden hun entourage.

Ongemerkt drong het 'menselijk tekort' zich aan mij op. Tegenwoordig richt ik me dan ook vaak op interactie tussen mensen in moeilijke situaties: strijd, afhankelijkheid, angst, uitzichtloosheid, wanhoop. Maar ook: aandacht, vertrouwen.

Ik pas graag lange vormen toe, teneinde de bedoelde emotie te accentueren.

In de kern ben ik - ook in 3D - eigenlijk een tekenaar gebleven.
Ik zie mijn beelden als 'tekeningen in de ruimte’, maar dan getekend in brons.

Naast figuratief werk zijn er abstracte bronzen beelden. Eenvoudige vormen, ook weer te zien als lijnen 'in drie dimensies’. Ze worden niet gemaakt op basis van was, maar op basis van natuurlijke groeivormen, zoals stengels van berenklauw en andere materialen.

Licht, luchtig, ijl, rank, sierlijk zijn de sleutelwoorden die van toepassing zijn op veel van mijn werk.

Ik werk samen met Bronsgieterij van der Kleij te Leeuwarden.
Ik ben graag in de gieterij: erg leerzaam en je ziet steeds beter wat technisch wel- en wat niet kan met brons. Dat is van belang bij het opzetten van het beeld en de latere afwerking.

Patineren en ciseleren doe ik zelf en ook de mallen maak ik zelf, waardoor ik (behalve voor het gieten) onafhankelijk kan opereren en vrijwel het hele artistieke en ambachtelijke proces zelf in de hand heb. Op die manier kunnen de mogelijkheden en onmogelijkheden van het materiaal verkend worden.

---

Bron: http://www.peterhein.nl/pages/7_bio.php