Over Gonneke Huizing
Ik droom. Ik ben vier jaar en mijn ouders besluiten om me naar een wereldberoemde kostschool in het buitenland te sturen om schrijver te worden. Als ik wakker word, denk ik: wat voor school zou dat zijn? Zouden daar alleen schrijvers lesgeven? En zou iedere kleuter toegelaten worden of alleen de bijzonder getalenteerde? Alleen de vierjarigen bijvoorbeeld die al goed kunnen lezen of die alle letters van het alfabet al perfect kunnen schrijven. Ik zou er een prachtig verhaal over kunnen bedenken, maar dat zou mijn levensverhaal heel veel geweld aandoen. Ik ga namelijk op vierjarige leeftijd gewoon naar de kleuterschool in het centrum van Groningen, in de buurt van mijn huis en word elke dag door het rijtje opgehaald. Het rijtje is een groepje kleuters die allemaal in de binnenstad wonen en onder leiding van een juf naar school lopen. Het is dan 1964.
Ik heb een hekel aan plakken en knippen en zit het liefst, hoe kan het ook anders voor een schrijfster in de dop, in de boekenhoek.
Als ik naar groep 3 ga, ben ik dolgelukkig. Eindelijk leer ik lezen én schrijven van de liefste juf der juffen. Lezen is de lust in mijn leven én verhaaltjes schrijven. Ik schrijf schriften vol. Een keer win ik zelfs de eerste prijs met mijn verhaal. Het is dan 1970. De prijs is, ik weet het nog goed, een exemplaar van De olijke tweeling in actie.

Lerares Nederlands
Op de middelbare school en tijdens mijn studie Nederlandse Taal- en Letterkunde, schrijf ik niet meer. Natuurlijk wel mijn huiswerk en zo, maar geen verhalen. Dat komt pas weer in 1994 als ik mijn eerste computer aanschaf. Ik werk dan al tien jaar als lerares Nederlands op een middelbare school.

Eerste boek
In 1996 verschijnt mijn eerste boek Mes op de keel.
Dat boek blijkt succesvol. Hij komt in de top vijf van de Jonge Jury en wordt in het Duits vertaald. Dat succes geeft mij schrijfvleugels en ik schrijf bijna elk jaar een boek.

Inspiratie
Mijn ideeën komen overal vandaan. Van mijn drie dochters, mijn leerlingen, de kranten, het internet, de televisie enzovoort. De ideeën liggen gewoon op straat, je moet ze alleen te pakken zien te krijgen, want soms lijkt het wel alsof de straten voortdurend net geveegd zijn als ik er doorheen wandel. Dan kan ik maar geen idee te pakken krijgen. Erg frustrerend, want ja, dan kan ik ook niet doen wat ik het liefste wil: Schrijven.

Thematiek
Een belangrijk thema in mijn werk is macht en onmacht. Het is een thema dat je overal om je heen ziet. In gezinnen, in vriendschappen, in ruzies, in de klas, maar ook in het groot. Oorlogen gaan vooral om macht.
Pesten heeft ook altijd te maken met macht en onmacht. Immers, de onmacht van de gepeste geeft de pester de macht om zijn gang te gaan. In veel van mijn boeken komt dat thema aan de orde.

De baas
Wat ik het leukst aan schrijven vind, is dat ik de baas over mijn verhaal ben. De schrijfster bepaalt namelijk het doen en laten van de personages.

De wereld om je heen
Lezen is, vooral voor kinderen en jongeren, superbelangrijk zowel om hun taalvaardigheid te vergroten als om de wereld om hen heen te verruimen. Dat staat buiten kijf. Maar lezen is vooral ook superleuk. Is er iets mooiers dan te reizen naar plaatsen waar je in het echt nooit zou komen, mensen te ontmoeten die je anders nooit zou ontmoeten en te beleven wat je in werkelijkheid nooit zou beleven? Dat is wat ik iedereen (jong en oud) gun: Jezelf verliezen in een prachtig verhaal om er een ervaring rijker weer uit tevoorschijn te komen.

Verdere biografische gegevens
Ik ben getrouwd en heb drie dochters die in respectievelijk 1993, 1995 en 2006 zijn geboren. Ik woon samen met man, jongste dochter en allerliefste poes Pluis in Groningen. Sinds 2006 ben ik fulltime schrijfster. Ik schrijf kinderboeken en teksten voor educatieve doeleinden. Sinds 2014 ben ik schoolschrijver.

---

Bron: http://gonnekehuizing.nl/boeken-voor-de-jeugd