A. Van Hulzen - De Grote Geus En Het Falende Driemanschap

ISBN
   

Soort boek
Paperback

De jaren '60 van de zestiende eeuw waren moeilijke jaren voor de Nederlandse edelen. De meeste edelen waren tegen strenge geloofsvervolging, maar het werd op den duur duidelijk, dat de koning van geen afschaffing van de inquisitie en van geen werkelijke verzachting van de plakkaten wilde weten. Nu stonden de edelen voor een moeilijke keus: trouw blijven aan hun tolerantiepolitiek, waardoor ze in conflict zouden komen met de koning, of trouw blijven aan de koning, maar dan konden ze hun tolerantiepolitiek wel vergeten. De jaren '60 van de zestiende eeuw waren de jaren van het falende driemanschap Oranje-Egmond-Hoorne. Toen gewapend verzet onontkoombaar leek, koos Egmond de zijde van de regering en werkte hij zelfs mee aan de afslachting van de geuzentroepen bij Oosterweel, trok Hoorne zich terug in zijn kasteel te Weert en voerde Oranje een dubbelzinnige politiek door aan de ene kant, nog zoveel mogelijk in het geheim, het gewapende verzet te steunen en aan de andere kant het neerslaan van dat verzet officieel goed te keuren. Niet het driemanschap Oranje-Egmond-Hoorne, maar Hendrik van Brederode, Vrijheer van Vianen, waagde het in 1566 en 1567 als de Grote Geus leiding te geven aan de gewapende opstand tegen de regering. De verhouding tussen Oranje en Brederode was door Oranjes houding zo verslechterd, dat Brederode hem uit zijn testament schrapte. Pas na de dood van Brederode trad Willem van Oranje openlijk op als leider van het gewapende verzet. Stap voor stap beschrijft Van Hulzen de oplopende spanningen, de onderhandelingen tussen de edelen en de landvoogdes Margaretha van Parma, de aanbieding van de smeekschriften, de beeldenstorm en het optreden van Brederode. Een vlot relaas met nieuwe accenten van een bekende en spannende periode uit onze vaderlandse geschiedenis.