Meir Shalev - Grote Vrouw

ISBN
   

Soort boek
Paperback

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

Meir Shalev (1948) is Israels best verkopende auteur van dit moment. Zijn romans kenmerken zich door een aantrekkelijke mix van kruidige humor, schitterende liefdesgeschiedenissen, onvergetelijke karakters, literaire hoogstandjes en een grote kennis van receptuur, flora, fauna en botanica. In Nederland is hij definitief naar een groot publiek doorgebroken met de roman De vier maaltijden, die in 1994 verscheen. Ook verschenen van zijn hand de romans De kus van Esau en Russische roman, en de essaybundels De bijbel nu en Vooral over de liefde. <br /><br />Refael Maier is als inspecteur van een waterbedrijf werkzaam in de Negev-woestijn. Hij is de oudste nog levende man van zijn familie. Zijn vader, grootvader en beide ooms zijn op jonge leeftijd omgekomen bij ongelukken. Refael is opgegroeid bij ‘de grote vrouwï: een mengeling van zijn boekenverslindende moeder, zijn gierige grootmoeder, zijn beide tantes en zijn spottende zuster. Hij vindt zijn toevlucht bij de kinderloze steenhouwer Avraham, die in de buurt woont en een grote liefde koestert voor een van Refaels tantes. In afwachting van het bittere lot dat de mannen in zijn familie treft, vertelt Refael over zijn leven in de woestijn, zijn jeugd in Jeruzalem, de bewoners van het nabijgelegen blindeninstituut, zijn ex-vrouw, de vrouwen bij wie hij is opgegroeid en hun overleden echtgenoten... <br /><br />De pers over De grote vrouw: <br /><br />‘Fascinerende verzinsels’ Marcel Möring, NRC Handelsblad <br /><br />‘Zinneprikkelende vertellingen... ze maken De grote vrouw weer tot zo’n typische Shalev-sage: vol klanken, geuren en smaken - een boek om te ruiken, te proeven, om van te smullen’ Inez Polak, Trouw <br /><br />‘Ongewoon en wonderschoon’ Xandra Schutte, De Groene <br /><br />‘Een betoverende roman... een verhaal dat je leest met al je zintuigen... prachtig vertaald’ Mirjam van Hengel, Het Financieele Dagblad <br /><br />‘Het is proza alsof de schepper zelf op je afkomt’ Michaël Zeeman, de Volkskrant