Valere - Wie Niet Eten Wil Is Gek

ISBN
   

Soort boek
Bindwijze overig

'Ik heb me van de buitenwereld afgesloten, weggekropen tussen het bed en de muur. Ik had tijd nodig om op adem te komen, ik was doodop, dat harde hollen ...<br />Wat kan ik me toch belachelijk aanstellen Ik kan niet meer hard lopen, niet meer huilen, nee, ik wil niet leven, heb ik dan nog niet geleerd dat de mensen geen goed woord overhebben voor hen die niet van het leven 'profiteren'? Ik ben al een lijk, ik ga langzaam tot ontbinding over. Zelfs mijn geest heb ik niet meer onder controle... Ze probeert de deur open te doen, ik zie door een kier haar gerimpeld, lachend gezicht... de stem van de zuster komt met haar de kamer in, ik zie in mijn verbeelding haar bril op haar neus dansen, haar borsten tekenen zich af onder haar witte schort. Ik moet ergens aan denken. Voor één keer komt ze op het juiste ogenblik. Met een bevelende stem jaagt ze dat smalle, scherpe gezicht weg terwijl ze haar een grote boterham geeft. Het resultaat is afdoende. Ik word er een beetje bang van, ik weet dat ze net als iedere andere dag een blad voor vier personen zal gaan halen, dat ze me zal smeken, zal proberen me te vertederen, zich boos zal maken, zal proberen me te chanteren, dat ze vriendelijk zal zijn en dat ze tot besluit de deur achter zich dicht zal slaan, waarna ik gebogen over mijn onaangeroerde boterhammen achterblijf met de koffie die zout is van mijn tranen. Onverdraaglijk dilemma... Het staat vast dat ik er niet uitkom zolang ik maar dertig kilo weeg. Maar ik kan niet! Alleen door de lucht al blijf ik nergens, mijn ogen gaan ervan prikken, ik word er misselijk van... Van binnen zit alles bij me in de knoop.'