E.M. Vogelezangstoute - Bestrijdingsmiddelenrecht

ISBN
   

Soort boek
Paperback

Deze studie beschrijft en analyseert de regelgeving, de jurisprudentie, het beleid en de besluitvorming inzake de toelating van bestrijdingsmiddelen. Het Nederlandse toelatingsstelsel, zoals geregeld in de Bestrijdingsmiddelenwet 1962, wordt in een milieurechtelijk en Europeesrechtelijk perspectief geplaatst en wordt vergeleken met het federale registratiestelsel voor bestrijdingsmiddelen in de Verenigde Staten.<br /><br />Het promotie-onderzoek dat aan dit boek ten grondslag ligt, en dat werd verricht bij het Centrum voor Milieurecht van de Universiteit van Amsterdam, bestrijkt een periode van tien jaar, waarin het bestrijdingsmiddelenrecht ingrijpend is veranderd. De ontwikkeling van het recht van de Europese Gemeenschap (EG), de nationale beleidsontwikkelingen en de sterke groei van de jurisprudentie inzake de toelating van bestrijdingsmiddelen hebben daaraan bijgedragen. In het onderzoek staat de vraag centraal of het toelatingsinstrument een juridisch adequaat instrument is voor het voeren van een uit milieuoogpunt verantwoord toelatingsbeleid.<br /><br />De analyse van regelgeving, jurisprudentie, beleid en toelatingspraktijk leidt tot de formulering van een groot aantal bestuurlijk-juridische knelpunten. De rechtsvergelijking met het registratiestelsel in de Verenigde Staten levert ideeën op voor mogelijke oplossingsrichtingen. Daarbij wordt rekening gehouden met de verschillen tussen enerzijds het Amerikaanse stelsel en anderzijds het Nederlandse stelsel en het EG-rechtelijke kader. De gesignaleerde knelpunten betreffen onder meer lacunes in de normstelling en de beoordeling, het uitblijven van de actualisering van toelatingsbesluiten, het onjuiste gebruik van instrumenten die de wet biedt, beperkingen op het gebied van de openbaarheid en de participatie van derden, problemen met de naleving en handhaving van voorschriften, het ontbreken van het stimuleren van alternatieven en het ontbreken van sturing vanuit het beleid. Per knelpunt worden conclusies en aanbevelingen geformuleerd. De eindconclusie luidt, samengevat, dat het toelatingsinstrument alleen een adequaat instrument kan zijn indien het op juiste wijze wordt toegepast en indien aan een aantal voorwaarden wordt voldaan, rekening houdend met de beperkingen van het instrument. Daarbij gaat het onder meer om het actualiseren van de toelatingsbeoordeling, het compenseren van het landelijke karakter van de toelating, het versterken van de handhaafbaarheid van voorschriften en van de openbaarheid rond de toelating. Bovendien dient het instrument gericht te worden ingezet, in combinatie met andere instrumenten en afgestemd met andere regelgeving.