Anthonio - De Humanisering Van Een Justiti?le Organisatie

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

<p>In hoofdstuk 1 maakt de lezer kennis met de gesprekspartner van de onderzoeker, Alexander, en wordt het onderzoek verder ingeleid. Hierbij wordt uitgelegd wat het object van onderzoek is: een forensisch-psychiatrisch ziekenhu de Dr. S. van Mesdagkliniek te Groningen.</p> <p>In hoofdstuk 2 wordt nader ingegaan op de noodzaak voor de organisatie om een veel omvattende organisatieverandering door te voeren. Bij deze verandenngen wordt er vooral veel aandacht aan de organisatiecultuur geschonken.Verder worden de begrippen humanisering en humane waarden als nastrevenswaardige idealen nader toegelicht. Tot slot wordt hier een beschrijving gegeven van de belangrijkste waarden van het humaniseringsproces: het bevorderen van het respect naar pati?nten toe en het verminderen van vernederende situaues.</p> <p>Vervolgens worden in hoofdstuk 3 de probleemstelling en de deelvragen ge?ntroduceerd. Hierin wordt duidelijk gemaakt dat de evaluatie zich met name richt op de vooronderstelling van de directie. Deze vooronderstelling s gebaseerd op de gedachte dat het humaniseringsproces bijdraagt aan de gewenste cultuurverandering. Deze cultuurverandering moet vervolgens diverse onderde en van de organisatie in de gewenste richting be?nvloeden. Deze verandering moet zowel betekenisvol alsook resultaatgericht zijn. In dit hoofdstuk wordt evenaens duidelijk dat de nieuwe directie niet koos voor een organisatieontwerp gercht co de structuur van de organisatie, maar voor een veranderingsproces gericht op de mensen in de organisatie.</p> <p> In hoofdstuk 4 wordt een toelichting gegeven op de pijlers van dic evaluac ef onderzoek. De ene pijler bestaat uit verschillende stracegie?n van eva uat ef onderzoek en de andere uit elementen van reflectief onderzoek. Vanuit dit meervoudig en reflectief perspectief wordt het onderwerp verder beschreven en het thema, de humanisering van een justiti?le organisatie, verder onderzocht</p> <p>In hoofdstuk 5 maken we kennis met de organisatie en wordt de geschiedenis van de organisatie beschreven. Deze geschiedenis staat niet los van de maatschappelijke context en opvattingen over misdaad en straf. Hierin z en we ook dat het huidige begrip humanisering zijn historische wortels heeft mn de strafrechthervormingen in ons land van vlak na de Tweede Wereldoorlog.</p> <p>In hoofdstuk 6 wordt aan de hand van de dramaturgische voorstelling van Goffman een beschrijving gegeven van de crisisperiode (1997-1999). Hierbij wordt dit model niet alleen gebruikt om gegevens te ordenen, maar ook om de ontstane situatie vanuit een ethische dimensie te analyseren. </p> <p>De theorie van Goffman wordt in hoofdstuk 7 opnieuw toegepast om de periode van formele reorganisatie (2000-2002) en de nieuwe organisatie (2003-2005) te beschrijven. Zowel in hoofdstuk 6 als 7 worden externe bronnen als recensenten van de voorstelling, zoals inspectierapporten, onderzoeken en mediaberichten, aangehaald. Vervolgens verzamelen we door middel van een enqu?te en open interviews allerlei gegevens onder verschillende belanghebbenden van de organisatie. </p> <p>In hoofdstuk 8 wordt verslag gedaan van een enqu?teonderzoek onder panelleden in de Dr. S. van Mesdagkliniek. De organisatie kent een vast onderzoekspanel van ongeveer [60 deelnemers dat regelmatig wordt gevraagd deel te nemen aan onderzoek. Uit deze groep zijn alleen die medewerkers benaderd die langer dan 5 jaar in de organisatie werken en de crisis, of een deel ervan, en de veranderingen daarna van dichtbij hebben meegemaakt. </p> <p>In hoofdstuk 9 wordt verslag gedaan van een reeks open interviews met verschillende belanghebbenden. Zowel pati?nten, medewerkers alsook </p> <p>externen worden bij deze open interviews betrokken. Ook hierbij hebben we belanghebbenden geselecteerd die al een geruime tijd verbonden zijn aan de organisatie en de verschillende periode van crisis (1997-1999), reorganisatie (2000-2002) en daaropvolgende veranderingen (2003-2005) hebben meegemaakt. </p> <p>In hoofdstuk10 staan we eerst stil bij gegevens uit een ander onderzoek dat zich eveneens op aspecten van de organisatiecultuur heeft gericht en vervolgens vergelijken we die gegevens met onze eigen resultaten. In dit hoofdstuk wordt vervolgens ingegaan op de betekenisverlening die medewerkers geven aan de organisatieverandering. Daarna staan we stil bij de doelstelling en resultaten van de organisatie. De bedrijfsen behandelresultaten in twee verschillende perioden worden met elkaar vergeleken. We vergelijken hierbij twee perioden van drie jaar, i.e, de crisisperiode (1997-1999) met de periode van de nieuwe organisatie (2003-2005). We vergelijken de resultaten van de nieuwe organisatie met de door het Ministerie van Justitie gestelde verwachtingen en de landelijke (politieke) norm voor recidives. </p> <p>In hoofdstuk 11 komen we terug op de probleemstelling en de deelvragen. Per onderdeel wordt kort verslag gedaan van de bevindingen. In dit hoofdstuk staan we stil bij de vraag of de organisatie als gevolg van het humaniseringsproces zich heeft verder ontwikkeld en meer richting een humane horizon is opgeschoven. De centrale vraag of de organisatie daadwerkelijk humaner is geworden wordt hier aan de orde gesteld. Dit hoofdstuk wordt afgesloten met conclusies en aanbevelingen. </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p>