Ans Van Breda - Hij Keerde Weer

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

<p>Hij keerde weer: </p> <p>Hij staat aan de rand van de weg en steekt zijn duim op ten teken dat hij wil liften. Hij ziet er moe en verfomfaaid uit. Zijn schoenen en kleren zitten onder ?t stof. Hij heeft geen rugzak en geen bagage. Hij is niet het type van de opgeschoten schooljongen of student, die op deze goedkope manier een vakantiereisje wil maken. Hij is een echte schooier. Een zwerver. Ella ziet hem het eerst. Bij die eerste aanblik welt iets in haar op, ze weet zelf niet wat. Medelijden? Ouderwetse schooiersromantiek? ?Stop toch, vader,? zegt ze spontaan, als de heer Van Heeswijk wil doorrijden. ?Laten we die arme man een lift geven.? Meneer Van Heeswijk haalt de schouders op. Hij voelt er niet veel voor. Maar hij stopt gedwee en doet, wat zijn dochter hem vraagt. Hij doet altijd, wat zijn oudste hem vraagt. Ella zit alleen achter in de wagen, want Karel, haar jongste broer, is mee, en die wil natuurlijk altijd voorin naast pa zitten. Ze doet de deur open en nodigt de zwerver met een handbeweging uit, naast haar plaats te nemen. Hij stapt in met een kort, maar beleefd ?Dank u, juffrouw.? Hij vraagt niet eens waar ze naar toe gaan. Het schijnt hem niets te kunnen schelen. Van dichtbij stelt hij teleur of valt hij mee, al naar gelang hoe je het bekijkt. Ella is een beetje teleurgesteld, omdat hij geen ?oude schooier? is, zoals ze zich die naar het liedje </p> <p>?Schooicr, waar ga jij naar toc? altijd heeft voorgesteld. Hij is nog een jonge man van in de twintig. Hij ziet er vermoeid en haveloos uit, maar onder die sluier van vermoeidheid verbergt zich een markant en intelligent gezicht. Ook zijn bedankje klinkt beschaafd. </p> <p>De nicuwsgierigheid van Ella is opgewekt. Ze neemt hem tersluiks van terzijde op. Hij is een type dat ze niet thuis kan brengen, dat ze nog nooit ontmoet heeft. Met zijn rechte neus, zijn energieke kin en zijn hoog voorhoofd heeft hij een haast klassiek profiel. Hij heeft geen stoppelbaard zoals feitelijk bij zijn gehavende kleding zou passen, maar is geschoren. Alleen het donkere haar moet nodig geknipt worden. Als hij even naar haar kijkt, terloops en onverschillig, ziet ze dat hij donkere ogen heeft, mooie ogen. Ella is gefascineerd. Ze vindt dat hij ondanks zijn verwaarloosde uiterlijk een persoonlijkheid is. Er gaat iets van hem uit. Een aan lager wal geraakte kunstenaar misschien? Maar zijn kleding heeft niet het gewild-slordige van de kunstenaars. Er is niets gezochts of gemaakts aan, ze is eenvoudig afgedragen en vuil. Ook het gezicht is niet zoals Ella zich het gezicht van een kunstenaar voorstelt. Niet verdroomd en ... enfin, zo helemaal niet vrouwelijk. Dit is een echte man, een man van de daad, peinst ze. Een man, die heel wat heeft meegemaakt, wiens trekken hard zijn geworden in de strijd van het leven. Een soldaat, die uit de slag terugkomt! </p> <p>Het liefst zou Ella hem vragen, waar hij vandaan komt. Maar ze durft hem geen rechtstreekse vragen te stellen. Ze vindt dat er in zijn houding iets trots en ongenaakbaars is, wat in tegenstelling staat tot zijn armoedig uiterlijk. </p> <p>??We gaan naar Rotterdam,? zegt ze tenslotte. ??Moet u daar soms ook naar toe?*? </p> <p>Met een haast onmerkbaar gebaar haalt hij de schouders op. </p> <p>Weer krijgt Ella de indruk, dat het hem niets kan schelen, waar hij naar toe gaat. Weer voclt ze onwillekeurig mede</p> <p>lijden met hem. Maar het is nu medelijden, dat met bewondering gepaard gaat. Geslagen maar niet overwonnen, for</p> <p>muleert ze haar indruk van hem. Hij voelt wel, dat hij geacht wordt iets te zeggen. ?Rotterdam is uitstekend, als u mij zo ver wilt meenemen,? </p> <p>zegt hij. ?Ik hoop, dat ik die mooie wagen niet vuil maak. Maar ik heb heus geen luizen.? Die laatste woorden gaan </p> <p>vergezeld van een klein lachje. Het is het eerste lachje, wat ze van hem ziet. Het is een beetje vermoeid maar toch allercharmantst. Het lachje van iemand, vindt Ella, die ook in alle ellende zijn zin voor humor blijkbaar nog niet heeft verloren. </p> <p>?Welnee ..? zegt Ella bij gebrek aan beter. Ze glimlacht vriendelijk terug. Het is dit lachje, dat hem accepteert, dat hun tot vrienden en bondgenoten maakt. </p> <p>Ze zegt verder niets. Ze weet verder niets te zeggen. Ze heeft nog de klank van zijn stem in haar oren. Wat een beschaafde warme, zachte stem! </p> <p>Ook de vreemde gast zegt niets meer. Mechanisch pikt hij een strohalm van zijn verscheurde broek. Ze hoeft niet te vragen, waar hij vannacht geslapen heeft! </p> <p>Ella trekt eindelijk de stoute schoenen aan. </p> <p>?U hebt een hele reis achter de rug?? </p> <p>?Zo zou je ?t kunnen noemen,? zegt hij vaag. ?En nog heel wat voor de boeg ook? </p> <p>Het antwoord maakt haar niet veel wijzer. Maar ze laat niet los. </p> <p>?Waar moet u naar toe?? </p> <p>Ze voelt meer dan dat ze het ziet, hoe hij met hetzelfde onverschillige gebaar van daarnet weer de schouders ophaalt. </p> <p>?Voorlopig is Rotterdam goed genoeg. Ik zal daar wel wat werk vinden en me opknappen. Later ga ik misschien naar Frankrijk.? </p> <p>??Naar Frankrijk? Spreekt u dan Frans?? </p> <p>?Nogal .. ? Hij wil nog meer zeggen, maar bedenkt zich en zwijgt. </p> <p>Ella vindt, dat het geheimzinnige waas, dat om die man hangt, hoe langer hoe groter wordt. Een zwerver, die Frans spreekt! Maar misschien zit hier juist de sleutel van het hele geheim. </p> <p>?Vreemdelingenlegioen?? vraagt ze zacht. </p> <p>?Ook . . ? mompelt hij even zacht. </p> <p>?Wat voor werk zoekt u?? </p> <p>?Alles wat ik kan krijgen. Havenarbeider, straatveger .?? als ik geluk heb, vind ik misschien een baantje als chauffeur.? </p> <p>Ella?s vader heeft het laatste woord opgevangen. </p> <p>?Heb je dan een rijbewijs?? vraagt hij van achter het stuur, </p> <p>?Zeker, meneer? </p> <p>?Een Hollands?? </p> <p>?Zeker, meneer. Zoekt u soms een chauffeur?? </p> <p>?Misschien. Hoe heet je?? </p> <p>?De Vries, meneer. Jaap de Vries.? </p> <p>De heer Van Heeswijk zegt verder niets. Ze zijn nu niet ver meer van hun doel, het drukke verkeer vereist al zijn oplettendheid. Maar dadelijk na aankomst heeft hij een onderhoud onder vier ogen met de zwerver en vraagt naar zijn papieren. Wat de man hem vertelt, schijnt hem gerust te stellen. </p> <p>?Wat moet je verdienen?? vraagt hij kortaf. </p> <p>??Dat speelt geen rol, meneer. Wat u mij wilt geven? </p> <p>Van Heeswijk is zakenman. Geen arme, maar ook niet </p> <p>bepaald een schatrijke. Chauffeurs zijn tegenwoordig een dure liefhebberij. Dit is inderdaad een buitenkansje, al zal de vreugde wel niet lang duren. Want als die man, die van het Franse Vreemdelingenlegioen is weggelopen, eerst eens goed en wel ge?nstalleerd is, wil hij natuurlijk hetzelfde verdienen als zijn collega?s. Of loopt weg. </p> <p>?Ik zal het eens een maand met je proberen, Jaap. Ik moet trouwens zien of een chauffeur voor mij wel de moeite loont. Later zien we dan verder. Je kunt in de kamer boven de garage wonen, je bent dan in elk geval onder dak. Begin maar vast de wagen schoon te maken.? </p> <p>Ella weet niet, wat ze hoort, dat pa die zwerver, ?haar? zwerver, als chauffeur heeft aangenomen. En ze weet niet wat ze ziet, als ze Jaap de volgende dag terugziet. Haar vader heeft hem meteen wat voorschot gegeven, en Jaap heeft zich in een nieuw pak gestoken. Hij ziet er uit als een heer, een bepaald indrukwekkende persoonlijkheid met zijn grote gestalte, zijn brede schouders en zijn door de zon gebruind energiek gezicht. </p> <p>De gedachte aan hem en aan dit ?avontuur? zoals Ella die onschuldige gebeurtenis bij zichzelf noemt, heeft haar niet meer losgelaten. Als de gedachte niet zo bespottelijk was, zou ze denken dat ze op hem verliefd is geworden. Zo maar, zonder slag of stoot. Verliefd op een zwerver! Hoe bestaat het! Ella heeft, haar 22 jaren ten spijt, op het gebied van liefde geen ervaring. Ze is nooit een jongensgek geweest. Ze heeft in haar hbs-jaren eens met een leraar gedweept, zoals vele jonge meisjes dat wel eens doen, maar dat was geen liefde. In het beste geval was het spelen met de liefde, een beetje nieuwsgierigheid van het hart. </p> <p>En na de school . .. och, ze had toen heus geen tijd voor malligheid. Ze had grootse plannen gehad. Ze had willen stu</p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p>