Janjaap Van Den Berg - Deining

ISBN
   

Soort boek
Softcover

In het interbellum had de Anti-Revolutionaire Partij zich onder aanvoering van H. Colijn trots genesteld aan het roer van het schip van staat. Na de Tweede Wereldoorlog braken evenwel zeven 'magere jaren' aan voor de antirevolutionairen, die in een vruchteloos politiek isolement verzeild raakten. De partij, geleid door J. Schouten, hield vooralsnog vast aan de traditionele Kuyperiaanse beginselen, maar een hernieuwde antirevolutionaire kabinetsdeelname in 1952 bewees dat een moderne stroming langzamerhand terrein won. De pragmaticus J. Zijlstra, die minister werd en in 1967 zelfs (even) premier, was hiervan het boegbeeld. De modernisering van de ARP riep weerstand op van verontruste traditionelen, die ageerden tegen 'verwatering' en 'beginselverzaking' en meermalen tot georganiseerd verzet overgingen. Intussen werden begin jaren zestig de contouren zichtbaar van nog een derde, nadrukkelijk progressieve, 'evangelisch-radicate' stroming. A. H.J.S. Bruins Slot en W. R Berghuis, als fractieleider respectievelijk partijvoorzitter opvolger van Schouten, 'bekeerden zich, tot deze maatschappijkritische radicale denkwijze. Temidden van de tumultueuze politiek-maatschappelijke veranderingen van de jaren zestig, gingen sommige van hun radicale geestverwanten zelfs spreken over de ARP als een 'revolutionair actiecentrum'.