Tonke Dragt - Ogen Van Tijgers

ISBN
   

Soort boek
Paperback

<p>Serie: Jonge Lijsters 2013. Uitgeverij Leopold, Amsterdam.</p> <p>Jock keek naar buiten. Sterren zag hij niet, wel de duizenden lichten en lichtjes van de stad. Sommige knipoogden vriendelijk, andere staarden hem onverschillig aan. Als ogen. Overal waar Jock Martijn kijkt, ziet hij steen en hoge gebouwen. Alle natuur is verdwenen. Hij verlangt naar regen, naar wouden, naar tijgers? maar die zijn er niet meer, op Aarde. W?l zijn er overal beeldschermen, systemen die alles registreren, en huisrobots die voor je zorgen. Wanneer Jock vermoedt dat zijn eigen robot hem bespioneert, kan hij niemand meer vertrouwen. Wat moet je doen als je je niet thuis voelt in een wereld waarin iedereen alles van je weet ? misschien zelfs je gedachten? </p> <p> </p>

ISBN
   

Soort boek
Paperback

<b>Op dat ogenblik voelde Jock een breuk in de gedachten van de man die zich technicus Manski noemde: <br /> ... de polsband, verdomme! Jij hebt je robot welbewust onklaar gemaakt, Martijn! Je hebt dus die polsband gevonden. En hem gehouden... Is dit een valstrik? <b> <br /> <br /> Jock Martijn is ontslagen als planeetonderzoeker op Venus. Nu is hij kunstschilder op Aarde, maar voelt zich een gevangene. De Aarde is één grote stad, getemd door techniek. De wouden zijn verdwenen, de tijgers uitgestorven. <br /> Toch heeft de rebelse jongen Bart Doran een ongeluk veroorzaakt op Route Z. Was het werkelijk een verwilderde kat waarvoor hij remde, en geen robot? Jock ziet overal ogen - ook de onzichtbare van machthebbers die hem bespieden. <br /> Dan komt zijn vroegere collega Edu Jansen terug van Venus, met belangrijk nieuws over die geheimzinnige zusterplaneet... <br /> <br /> Ogen van tijgers speelt zich af op Aarde, kort na Torenhoog en mijlen breed, het verhaal over Edu op Venus. Dat boek werd bekroond met de Nienke van Hichtumprijs. <br /> <br /> Tonke Dragt ontving in 1976 de Staatsprijs voor Jeugdliteratuur voor haar gehele oeuvre, en de Griffel der Griffels 1955-2004 voor De brief voor de koning.</b></b>

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

<p>Jock Martijn staarde blij en verwonderd naar wat hij had gemaakt: donkere pupillen omringd door goud... twee ogen keken hem aan. 'Ik zal je nergens vinden,' zei hij tegen denkbeeldige dier tegenover hem, 'al zou ik onderzoeker worden op de planeet Aarde. Je bestaat alleen hier, op een schilderij van mij. Ik noem het <strong>De ogen van een tijger</strong>.<br /><br />Hoe was hij op het idee gekomen? Er wáren geen tijgers meer op aarde. (De Aarde: één grote stad; miljoenen mensen in appartementen of cel; met elkaar verbonden door hun prachtige techniek - radio, robots, visifoon. De meeste mensen doof en blind voor elkaars gevoelens, gedachten... Tóch nieuwsgierig: elkaar bespiedend met de vernuftigste apparaten...) <br />De Aarde: een gevaarlijker planeet misschien dan Venus, waar Jock Martijn eens gestationeerd was geweest: een herinnering, die hem kwelde, omdat hij de planeet, die hem fascineerde en die hij liefhad nooit meer zou mogen betreden. En nu zouden er planeetonderzoekers van Venus terkomen op Aarde; één van hen was Edu Jansen. Jock wist dat die contact met hem zou zoeken; hij wist niet dat Edu dat contact eerder en anders zou leggen dan hij verwachtte. Ook anderen zochten plotseling contact met hem, gewenst en ongewenst, en vaak nogal mysterieus. Wat betekenden de woorden van die oude, bijna vergeten dichter: 'Niemand, niemand heeft mij verteld wat niemand, niemand weet'? Wat hadden de ogen van... opeens niet één tijger, maar ook van andere tijgers daarmee te maken? Waarom moest Jock op zeker moment zijn schilderij verbergen? Waarom kreeg hij meer en meer het gevoel, dat hij verstrikt raakte in de draden van een ingewikkeld patroon, zoals het kleed, dat Anna aan het weven was? En wat zouden de reizigers van Venus vertellen of... verzwijgen?<br /><br /><strong>Ogen van tijgers</strong> gaat dieper door op een thema uit 'Torenhoog en Mijlen breed'. Enkele personen uit dat verhaal komen ook voor in dit boek, hoewel het geheel op zichzelf staat. Het speelt zich niet af op een romantisch Venus, maar op Aarde, in een mogelijke toekomst. Ook dan zal de mens blijven zoeken naar een medemens, die hij kan vertrouwen, naar vriendschap en misschien liefde. </p>