Over Thea Dubelaar
Ik ben geboren op 26 januari 1947 in Den Ilp, Noord Holland. Het was die dag ontzettend koud. De sneeuw lag tot aan de dakgoot. Natuurlijk kwam er niemand naar me kijken door al die bergen sneeuw. Misschien vind ik het daarom nog steeds ontzettend leuk als er iemand bij me op bezoek komt.

Voor mijn tweede jaar was ik al twee keer verhuisd. Eerst naar Amsterdam, daarna naar Heemskerk, een dorpje achter de duinen. We gingen niet vaak naar zee, want mijn moeder had een vreselijke hekel aan zand en dus aan het strand. Maar we zaten in de vakantie bijna elke dag in de duinen. En op zondag gingen we met mijn vader naar de polder om visjes en watertorren te vangen voor ons aquarium. In het duin en bij de sloot kan je lekker wegdromen. En helemaal vanzelf begin je dan van alles te verzinnen.

Op school kan je beter niet wegdromen, want dan gaat het mis. Vooral als je toch al niet echt geniaal bent zoals ik.Met moeite haalde ik de HBS, een soort Havo.Toen ik daarmee klaar was, heb ik gezworen om nooit meer naar school te gaan. Ik ging werken op een kantoor.Dat bleek bijna net zo erg te zijn als school. Je mag er ook niet dromen. En bovendien moet je er binnen blijven tot de werkdag om is. Weg wilde ik, weg!Journalist! Dat wilde ik worden. Want een journalist mag altijd weg. Overal heen om te kijken wat er aan de hand is.

Toen moest ik toch weer even naar een journalistencursus. Alleen op zaterdagmiddag. En de examens heb ik niet gedaan.

Vanaf die dag ben ik altijd op stap geweest.

Tot ik trouwde met Maurice. Hij woonde in Frankrijk en ik ging daar ook wonen. Eerst in Parijs. Daar begon ik korte kinderverhalen te schrijven. Zo maar vanzelf werden die verhalen langer tot ze lang genoeg waren voor een boek.

Op de dag kreeg ik een pakje van de postbode. Ik maakte het open en daar lag “Sjanetje” een echt boek met mijn naam erop. Ik was schrijfster! Een jaar later (1980) kreeg ik een zilveren griffel voor “Sjanetje”.

Nu woon ik niet meer in Parijs, maar vlakbij een groot, donker bos. Bij mijn huisje hoort een mooie, wilde tuin en achter die tuin ligt een holle weg. Aan het ene eind van de holle weg loopt een beek met ijskoud, heel schoon water. Aan het andere eind van het pad is het bos met geheimzinnige grotten en ruines. Je hoeft niet veel fantasie te hebben om er de personen uit mijn boeken tegen te komen.

De helft van het jaar woon ik op tropisch eiland. Het heet Guadeloupe . Mijn Maurice is daar geboren. Het eiland heeft alles waar je aan denkt bij een tropisch eiland. Stranden, zee, oerwoud, bergen, watervallen en rivieren en er is zelfs een vulkaan.

Ik heb intussen 52 boeken geschreven en in de afgelopen 33 jaar hebben meer dan een miljoen kinderen mijn boeken gelezen.

---

Bron: http://www.theadubelaar.nl/weblog/?page_id=2