Erlenberger, Maria - Denkend Aan De Dood Kan Ik Niet Leven

Baarn, Hollandia, 1980. Paperback 21x14. 1e druk. 527 blz. Vertaald uit het Duits door J.M.A.G. Hendriks. Maria Erlenberger (pseudoniem) pakt het centrale thema van haar vorige roman 'Honger naar Waanzin' weer op. In dat bericht uit een psychiatrische inrichting beschreef zij op indringende wijze hoe zij haar identiteit terugvond. Dit thema bereidt zij nu uit tot een gebied, waarmee wij allemaal rechtstreeks te maken hebben: de bedreiging van de persoonlijkheid in het alledaagse leven en de daarmee gepaard gaande strijd jezelf te kunnen blijven. Zij beschrijft haar strijd met de overheidsinstanties haar zoon zelf te mogen onderwijzen, hem niet te moeten overleveren aan de school, die naar haar mening maatschappelijke codes als angstaanjagend stempel op hem zal drukken. De drie belangrijkste thema's in haar roman zijn: haar manier van onderwijzen, die de zelfwerkzaamheid van het kind niet belemmert, maar het bewustmaakt van zijn verlangens en dromen; haar zwangerschap, die in fragmenten door het hele boek heen beschreven wordt en tenslotte het langzame stervensproces van haar grootmoeder, die zichzelf en de verantwoording voor zichzelf uiteindelijk aan het ziekenhuis moet overgeven. Haar schrijftrant is ontdaan van elke literaire franje en overschrijdt de grenzen van de traditionele roman..