Gronoset - Anna

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

<p> Het boek ANNA is de unieke belijdenis der armoede, van haar machteloosheid en kwetsbaarheid, maar ook van haar schrale voldoening en zonderlinge vrijheid. Het levensbericht van een voormalig zwerfster, die in de uitgestrektheid van Noorwegen een onmenselijk noodlot ten prooi valt en ons daarbij toont, met hoe weinig geluk wij kunnen leven. Er zijn mensen, die misschien nog langer honger geleden hebben dan Anna, die in nog grotere armoede geleefd hebben, die nog minder geluk ervaren hebben. Ook de nood heeft zijn trappen van vergelijking en van de schaal der ellende kan men heel wat verschillende graden aflezen. Maar naamloze nood laat ons koud en van anonieme armoede ligt niemand wakker. Met Anna heeft de armoede een nieuwe naam gekregen. Haar nood en haar dromen werden ontdekt. Haar ellende werd uitgezocht en nagespeurd. Haar vertwijfeling werd ter bezichti </p> <p> ging vrijgelegd. En haar grootste schat, haar koppige wilskracht, werd het publieke medelijden ter beschikking gesteld. Een zwaar leven in de Noorse Ödmark, uit de vervlakking der jaren opgetild, beschreven in alles wat aan de grenzen van het menselijk uithou </p> <p> / dingsvermogen ligt, werd opeens in het middelpunt van de belangstelling </p> <p> geplaatst en dwingt de lezer tot een persoonlijk engagement. </p> <p> Wart dwangt ons echter zo intens mee te leven bij deze autobiografie der ar moede? Waarop stoelt het ‘succes’, dat deze tot spreken genode nood onverwacht te beurt valt? Anna, een voormalig zwerfster met heimwee naar een vast thus, vertelt weliswaar alleen over ziehzelf, maar na haar ontboezenungen weten we meer over onszelf. Uit armoede weggegeven aan niet veel beter gestelden, in haar schulp gekropen, als kind reeds uitgebuit en altijd hongerig: door de vertellingen uit haar kindertijd herinnert zij ons er aan, dat gebrek normaal is, niet de welvaart. Het kind, dat alleen ten opzichte van zijn honger een verantwoordelijkheid voelt, toont ons, wat wij, doordat wij aan de overvloed gewend zijn, vergeten hebben: het vanzelfsprekende, waarmee de nood als onvermijdelijk erfdeel aanvaard wordt. Genoeg te eten hebben, een warm thuis, dingen waarover wij niet meer spreken omdat wij ze als vanzelfsprekend aanvaarden — voor Anna zijn ze onzeker, een behoefte, waaraan iedere dag opnieuw door inspanning en doorzettingsvermogen voldaan moet worden. Hier ontmaskert zij het zogenaamde geluk van het eenvoudige leven. </p> <p> </p>