Maarten T Hart - Ratten

ISBN
   

Soort boek
Paperback

Weinig dieren worden zo intensief bestreden als ratten. Maar geen enkel ander dier heeft een grotere invloed gehad (en heeft dat nog) op het medische, farmacologische, psychologische en zelfs sociologische denken. Zonder de witte laboratoriumrat is de grote vooruitgang van de medische wetenschap sinds 1900 ondenkbaar. Zonder de rat zou de pil er niet zijn geweest. Dierpsychologische onderzoekingen met ratten (onder andere in de Skinner-box) hebben geheel nieuwe inzichten doen ontstaan over de opvoeding van kinderen, inzichten die vaak al praktisch verwezenlijkt zijn. Over al deze aspecten van de rat handelt dit boek, met als uitgangspunt dat het zowel voor de bestrijding als voor de bestudering van de rat van het grootste belang is meer te weten van het gedrag en de leefwijze van de soort. Aan het gedrag en de leefwijze worden twee uitvoerige hoofdstukken gewijd en de meeste illustraties betreffen de gedragshandelingen. Maar ook de bestrijding, het leervermogen en de geschiedenis van de rat komen uitvoerig aan de orde. Voor het steeds toenemende aantal mensen dat ratten houdt als huisdier zijn er praktische tips. Het raadselachtige fenomeen van de rattenkoning wordt besproken (met illustraties), waarbij alle bekende vondsten worden behandeld.

ISBN
   

Soort boek
Paperback

't Hart werd geboren als oudste zoon van een gereformeerde grafmaker. Hij bezocht het Groen van Prinstererlyceum in Vlaardingen en studeerde biologie aan de Rijksuniversiteit Leiden, waar hij in 1978 promoveerde op het proefschrift A study of a short term behaviour cycle: Creeping through in the three-spined stickleback[1]. Hij werkte daarna als etholoog. Tot zijn overige wetenschappelijke publicaties behoren Ratten (1973) en De stekelbaars (1978).<br /><br />In zijn studententijd brak 't Hart met het christelijke geloof. Hij heeft in zijn werk het geloof herhaaldelijk sterk polemisch behandeld en zet zich met name af tegen het monotheïsme. Vooral zijn twee bundelingen 'alternatieve Bijbelstudies' Wie God verlaat heeft niets te vrezen en De bril van God zijn hier voorbeelden van. Ook in zijn romans en verhalen is vaak een zowel nostalgische als afwijzende houding te bemerken met betrekking tot zijn gereformeerde jeugd.<br /><br /><br />Maarten 't Hart (1979)<br />Als schrijver debuteerde hij in 1971 onder het pseudoniem Martin Hart met Stenen voor een ransuil, bij De Arbeiderspers, een uitgeverij die hij trouw is gebleven. Zijn doorbraak kwam in 1978 met de roman Een vlucht regenwulpen. Veel werken bevatten autobiografische elementen en verwijzen naar zijn jeugd in christelijk Maassluis (in het bijzonder de gereformeerde zuil), zijn ervaringen als bioloog en zijn voorliefde voor klassieke muziek, literatuur en zijn onafhankelijke geest.<br /><br />'t Hart heeft zich regelmatig bediend van polemiek, onder meer tegen de feministische beweging (bijvoorbeeld in De vrouw bestaat niet) en literatuurrecensenten (zoals in De som van misverstanden). Hij kan hierin buitengewoon fel betogen. Hij verkent graag de grenzen tussen literaire overdrijving en persoonlijke aanval. Een van de doelwitten van zijn publieke aanvallen was jarenlang de man die hem ooit had laten zakken voor zijn rijexamen.<br /><br />In 1991 baarde 't Hart veel opzien door op het Boekenbal uit de kast te komen als travestiet. In de jaren 90 trad hij af en toe publiekelijk op als "Maartje" in vrouwenkleding, maar omstreeks 2000 is hij daarmee gestopt. Over zijn voorkeur voor vrouwenkleding schreef Mensje van Keulen het boek Geheime dame (1992).<br /><br />In 2004 stelde hij zich beschikbaar als lijstduwer van de Partij voor de Dieren voor de Europese verkiezingen, maar toen de Kiesraad eiste dat personen op de kieslijst over een geldig paspoort beschikken, zei 't Hart dat hij om principiële redenen weigerde dat aan te vragen. Ook bij de Tweede Kamerverkiezingen 2006 was hij lijstduwer van de Partij voor de Dieren, maar nam daarvan al snel openlijk afstand omdat de fractievoorzitter Marianne Thieme en het Eerste Kamerlid Niko Koffeman belijdend lidmaat waren van de zevendedagsadventisten. Kort daarop slikte hij zijn kritiek op Thieme echter in.