Heijstek - Hoek Van Holland - Te Midden Van Bunkers En Mijnenvelden

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

Te midden van bunkers en mijnenvelden.<br /> <p> <strong>HOEK VAN HOLLAND.</strong><strong><br /></strong>De oorlogsjaren 1940-1945 veranderden Hoek van Holland ineen angstaanjagend dorp waar huizen waren dichtgetimmerd, gesloopt of bezet door de Duitsers. Een spookdorp waar grauwe bunkers de skyline domineerden, V1's en V2's in het luchtruim klonken, rondom 180.000 landmijnen werden gelegd en meer dan tienduizend dwangarbeiders te werk werden gesteld voor de Wehrmacht.<br />December 1944 werd een derde evacuatie van Hoekenaren afgedwongen door de Duitsers. In allerijl werd huisraad veilig gesteld. Als daar kans toe was. Vaak viel dat ten prooi aan soldaten of asociale slopers uit Rotterdam die alles stalen. </p> <p> (Het blok huizen in de Rietdijkstraat dat ernstig beschadigd was, is verder afgebroken en het puin grotendeels geruimd. Over de belendende percelen, waaronder Hotel Amerika, is nog geen beslissing gevallen. De eigenaar vertelde dat plunderaars alles van waarde uit het hotel hebben geroofd) </p> <p> Het zou de meest angstwekkende 'periode worden van de bezetting in Hoek van Holland. Vooral omdat de Duitsers toen vanuit Hoek van Holland de beruchte V2 raketten lanceerden. De zware raketbommen haperden soms en kwamen dan in het dorp zelf terecht. Slechts tachtig bewoners bleven achter, omdat ze de bezetter van nut waren. Zij waren van het loodswezen, reddingswezen, brandweer of moesten werken in de gaarkeuken voor de gastarbeiders. Ook diende een van hen de vele aangespoelde lijken van het strand te halen. </p> <p> (Een van de achterblijvers was Koos Altena, hoofd van de brandweer. Hij vertelde dat erbij de lancering van een V2 bij de Fruitsteiger op zeker dag weer iets mis ging. Tijdens het klaarmaken voor de lancering viel de raket van de wagen, terwijl men bezig was de vloeibare waterstof in het wapen te pompen. Hiervoor had men ijs nodig om het geheel koel te houden. Het geluid dat de wegvloeiende brandstof maakte, leek op het gejank van tientallen katten. Dienstdoende Duitsers en de dames uit de Puff haastten zich naar de schuilbunker. Tot zijn verbazing kreeg Altena opdracht om bij de omgevallen raket te gaan blussen. Hij maakte ernstig bezwaar tegen deze opdracht. Zijn protest hielp, hij hoefde niet in actie te komen.) </p> <p> Piet Heijstek woonde als jongetje in de spookstad, omdat zijn vader bij de posterijen werkte, en tekende het bijzondere verhaal op. Vaak zat hij in de kelder en bad zijn moeder dat de motor in de zojuist gelanceerde V1 of V2 niet zou haperen en op het huis terecht zou komen. "Gelukkig, die is weg", klonk het dan. De opluchting duurde slechts even, omdat ze wist dat de bom straks voor dood en verderf elders zou zorgen. Een emotioneel relaas dat is uitgemond in een bijzonder document voorde badplaats. Zes jaar was Heijstek toen en later werd hem geregeld gevraagd te vertellen over die tijd. "Het boek zat al jaren in mijn hoofd. Uiteindelijk toen ik al het materiaal had verzameld heb ik het in twee maanden tijd geschreven", zegt hij in zijn huis aan de duinen dat als een van de weinigen is blijven bestaan. "Ik heb duidelijke herinneringen aan die tijd. Emotioneel heeft het diepe sporen achtergelaten." </p> <p> (Op 13 december strandde een ontsnappingspoging van zeven vluchtelingen op de kade van de Berghaven. De leider van de groep, een joodse advocaat uit Leidschendam, beging de tragische vergissing om in het Hoekse hotel Caland, waarvan de eigenaar NSB'er was, vragen te stellen over de verdwijning van een reddingsvlet en de genomen veiligheidsmaatregelen rond de twee overgebleven reddingboten. De Duitsers werden ingeseind dat er weer wat op handen was en zij voerden de bewaking op. Toen het gezelschap bij de Berghaven verscheen, werden zij direct door de Duiters gearresteerd. De leider, Hartog Parfumeur, één der kopstukken van het joods verzet nam direct een gifpil in en overleed ter plaatse.) </p> <p> De schrijver laat aan de hand van niet eerder gepubliceerd fotomateriaal uit het archief van stichting D. E. de Hoog - Historisch Archief Hoek van Holland, zien hoe De Hoek Door de Duitsers werd gesloopt, omgebouwd tot een vestiging en uiteindelijk aan haar lot werd overgelaten. Tal van huizen werden gesloopt. In september 1942 wordt bijvoorbeeld de Pannenbuurt gesloopt, een woonkern op de plek waar nu het tankstation Q8 is gevestigd. Niet veel later zijn de houten huizen op de Oude Hoek aan de beurt en is huize Estelia de eerste die ten prooi valt aan de sloop drang van de Duitsers. Meerdere huizen volgen. Het stenen huis van Heijstek wordt door de Duitsers in beslag genomen en de familie moet verhuizen. Vandaag de dag woont Heijstek nog altijd in het stenen huis bij de markante schotels in de duinen. Voor het boek heeft Piet Heijstek diverse mensen gesproken en het werd duidelijk dat slechts een enkelen het verhaal van de spookstad nog goed konden herinneren. Immers, de meeste Hoekenaren waren die periode vertrokken. </p> <p> "Iemand moest het optekenen", aldus de oud-schoolmeester. "Ook mijn zoon drong erbij mij op aan", Kaarten in het boek tonen onder meer de bunkercomplexen zoals de Duitsers die in de duinen door de duizenden dwangarbeiders hebben laten aanleggen evenals diverse mijnenvelden. Het historisch verslag heet "Te midden van bunkers en mijnenvelden" en komt volgende week uit. Het is in diverse boekwinkels te koop </p>