E. Idema - Vrouwenschrift

Amsterdam, Meulenhoff Editie, 1996. Paperback 21x14. 1996. 223 blz. Vertaald uit het Chinees. In het district Jiangyong in het uiterste zuiden van de Chinese provincie Hunan bestond in deze eeuw een situatie die wellicht uniek is geweest in de wereldgeschiedenis. De vrouwen schreven in een eigen schrift dat de mannen niet konden lezen over de vreugden van onderlinge vriendschap, de angst voor verkrachting, de huiver voor het huwelijk, de ontberingen van het moederschap en de ellende van een bestaan als weduwe. Zo ontstond een literatuur van liederen en verhalen voor vrouwen door vrouwen, waarin zij hun eigen leven beschreven, zonder dat ze zich af hoefden te vragen wat het patriarchale gezag daar wel van zou vinden. De liederen en balladen in het vrouwenschrift bestrijken de verschillende aspecten van het leven op het Chinese platteland tijdens de laatste twee eeuwen en bieden ons een onverhulde blik op het harde bestaan van een dorpsgemeenschap, gezien door de ogen van vrouwen. Na 1949 werd het gebruik van het vrouwenschrift een reden voor vervolging en talloze teksten werden bewust vernietigd. Na 1978, toen nog slechts enkele vrouwen het schrift beheersten, zijn Chinese onderzoekers begonnen teksten in het vrouwenschrift te verzamelen en uit te geven, wat ons nu bekend is, is slechts een fractie van een eens zeer rijke literatuur..