Knoppert - 3 Farmacotherapie Manisch Depressief

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

<p> De behandeling van een pati?nt met een bipolaire stoornis bestaat allereerst uit het geven van voorlichting en het voorschrijven van medicatie. Dit laatste dan wel op de juiste manier dus een dosering die voldoende hoog is en voldoende lang doorgegeven wordt. Vervolgens kijken we naar verdere psychosociale en/of psychotherapeutische aanvullingen op deze psychiatrische behandeling. </p> <p> Bij de bipolaire stoornis is een onderscheid te maken tussen de behandeling van de acute fasen van de stoornis en de profylaxe van nieuwe episodes. </p> <p> Bij de behandeling van een depressieve, manische of gemengde episode van een bipolaire stoornis is het doel de acute symptomen te bestrijden, de verbetering te stabiliseren en terugval te voorkomen. Als profylaxe is voorgeschreven moeten pati?nten stemmingsstabilisatoren, voor zover we nu weten, levenslang gebruiken om recidieven te voorkomen. </p> <p> Bij de behandeling van een acute fase kijken we of er een indicatie is voor onderhoudsbehandeling. Als dit het geval is, dan kan de behandelaar daar bij de keuze voor een stemmingsstabilisator rekening mee houden. Stemmingsstabilisatoren zijn medicijnen die ofwel de frequentie ofwel de intensiteit van de episodes van de stemmingsstoornis bij pati?nten met een bipolaire stoornis verminderen en in geen geval het verloop van de stoornis verergeren. Een ideale stemmingsstabilisator moet bij voorkeur antimanische, antidepressieve en profylactische effectiviteit hebben. </p> <p> Om therapietrouw te bevorderen moeten artsen en/of psychiaters bijwerkingen liefst zo veel mogelijk voorkomen en anders zo adequaat mogelijk bestrijden. De keuze van behandeling wordt bepaald door de (directe en profylactische) effectiviteit van een middel, de snelheid van werking, het bijwerkingenprofiel en natuurlijk de veiligheid. Verder spelen gemak van doseren, de bereidheid van een pati?nt de bloedspiegels te laten controleren en de mogelijk </p> <p> heid tot parenterale toediening een rol. Ten slotte zijn resultaten van voorgaande behandelingen relevant en niet te vergeten de voorkeur van de pati?nt. </p> <p> Lithium </p> <p> De Australi?r Cade schreef in 1949 lithium voor het eerst voor aan psychiatrische pati?nten om hun manie te bestrijden. De werkzaamheid van lithium bij deze indicatie is vervolgens in placebo-gecontroleerd onderzoek aangetoond. Later werd ook de profylactische werking van lithium duidelijk. Lithium maakte het leven van vele pati?nten met een bipolaire stoornis en dat van hun familie en andere betrokkenen een stuk leefbaarder. De ziekteperiodes bleven </p>