Philip Kooke - Ik Laat Je Nooit In De Steek

ISBN
   

Soort boek
Paperback

Philip Kooke <br /><br /> <br /><br />Ik laat je nooit in de steek <br /><br />Hoe mijn vader alzheimer kreeg en <br /><br />veranderde van patiënt in prooi <br /><br /> <br /><br /> <br /><br />Bij Phil Kooke, de alleenstaande vader van Philip Kooke, wordt op z'n 64ste <br /><br />alzheimer vastgesteld. Gelukkig heeft Phil vrienden en familieleden die zich over hem <br /><br />ontfermen. Hij belooft zijn zoon nooit in de steek te laten. En Philip zijn vader niet. <br /><br />Phil lijkt een alzheimerpatiënt als vele anderen. <br /><br />Dan gaat het mis. Phils karakter en zijn gedrag veranderen ingrijpend. Hij raakt <br /><br />panisch van angst bij de gedachte eenzaam en onverzorgd achter te blijven. In deze <br /><br />kwetsbare gemoedstoestand krijgt hij steun van een ex-vriendin. Phil wordt volledig <br /><br />afhankelijk van haar. Geleidelijk isoleert ze hem van zijn familie en beste vrienden. <br /><br />De patiënt is prooi geworden. Als hun geheimgehouden huwelijk aan het licht komt, <br /><br />blijkt de patiënt niet alleen beroofd van zijn waardigheid, maar ook van zijn kapitaal. <br /><br /> <br /><br />Actueel, persoonlijk boek over een steeds vaker voorkomend <br /><br />fenomeen: misbruik van een Alzheimerpatiënt <br /><br /> <br /><br />Ik laat je nooit in de steek is het persoonlijke verhaal van een zoon die buiten zijn wil <br /><br />om steeds verder van zijn vader verwijderd raakt. Philip Kooke schrijft over het <br /><br />proces van ongeloof, twijfel, verdriet, woede en machteloosheid, en over hun <br /><br />onaantastbare vertrouwensrelatie die veranderde toen zijn gezonde vader een <br /><br />alzheimerpatiënt werd, losgerukt uit zijn omgeving. Een blunderende notaris, een <br /><br />accountant met carte blanche en een weifelende huisarts maakten de situatie mede <br /><br />mogelijk <br /><br /> <br /><br />Philip Kooke (1968) is journalist en commentator bij NOS Studio Sport. In 2004 <br /><br />verscheen zijn boek Grote jongens zijn! De woelige weg naar een olympische <br /><br />hockeymedaille <br /><br /> <br /><br />Mijn vader pakt een briefje uit zijn borstzak. 'Magda heeft een brief geschreven, met <br /><br />de beste bedoelingen. Lees maar, ze bedoelt het echt goed.' <br /><br />Als ik het gelezen heb, kijk ik naar hem, maar hij ontwijkt mijn blik. 'Pa, dit is uit <br /><br />jouw naam geschreven! Door Magda!' Hij kijkt me niet-begrijpend aan. <br /><br />Wanhopig ga ik wijdbeens voor hem zitten, zodat ik goed tot hem doordring. 'Pa, er <br /><br />staat: "ik houd van haar", dus Magda heeft namens jóú geschreven dat jíj van Magda <br /><br />houdt. Jij hebt dat nog nooit uit jezelf gezegd over haar. Dat is toch gek!' <br /><br />Hij trekt een beetje met zijn gezicht, dat rood wordt. Hij begrijpt nog steeds niet wat <br /><br />ik bedoel, gebaart hij. Dan kijkt hij uit het raam, haalt zijn schouders op en zegt: 'Nou <br /><br />ja, ze probeert het nu toch! Wat erin staat, klopt wel.'