Over Kuitert, Dr. H.M.
Harminus Martinus (Harry) Kuitert (Drachten, 11 november 1924) is een gereformeerd Nederlands theoloog en ethicus.

Kuitert studeerde tussen 1945 en 1950 theologie aan de Vrije Universiteit. Op 17 september 1950 werd Kuitert op 25-jarige leeftijd bevestigd als predikant te Scharendijke (Schouwen-Duiveland), waar hij de watersnoodramp van 1953 meemaakte. Het was een moeizaam begin als beginnend predikant; vanwege zijn zwakke stem, maar ook omdat hij op doordeweekse dagen in een ribfluwelen broek en met alpinopetje door het dorp liep en geen harmonium in de kamer had staan, maar een lichtzinnig instrument als de piano. In 1955 werd Kuitert vervolgens studentenpredikant te Amsterdam.

In 1962 promoveerde hij bij dogmaticus G.C. Berkouwer op het proefschrift 'De mensvormigheid Gods'; een titel waarmee hij vooruitgreep op het thema dat hem in zijn theologische ontwikkeling tot het einde toe zou blijven bezighouden.

Vanaf 1961 zou hij deel uitmaken van de Groep van Achttien, die hereniging van hervormden en gereformeerden nastreefde en de voorbereiding vormde van het Samen op Weg-proces. In de jaren 1967-1989 was hij hoogleraar 'Ethiek en Inleiding in de dogmatiek' aan de Amsterdamse Vrije Universiteit.

Zoals autonomie en de menselijke maat de leidraad werden in zijn ethiek, waren drie onderling samenhangende uitgangspunten dat in zijn theologie. Daar was allereerst zijn stelling dat het geloof een ‘antropologisch vloertje’ heeft. Geloven is mensenwerk, met alle beperkingen en vergissingen die het spreken erover en de overlevering daarvan aankleven. Daarom – en dat is twee – is geloven níet het voor waar aannemen van aan- en overgeleverde leerstelligheden, maar behelst het de opdracht om geloofsuitspraken als ‘zoekontwerp’ te zien en zelf te speuren naar wat geloofwaardig is en wat niet (meer). Het derde uitgangspunt ligt in het verlengde daarvan en werd Kuiterts bekendste oneliner: ‘Alle spreken over boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van boven te komen.’ Het leidde hem uiteindelijk tot de slotsom dat het geloof, inclusief het geloof in een god, 'van verbeelding' is, gecreëerd door de mens die aldus zin probeert te geven aan een chaotisch en ten diepste zinloos bestaan. De consequentie hiervan was dat de theologie, in casu de dogmatiek geen aanspraak kan maken op een wetenschappelijke status. Zij vormt, zoals de titel van het in 2011 verschenen boek luidde, 'Alles behalve kennis'.

---

Bron: nl.wikipedia.org/wiki/Harry_Kuitert