Vladimir Nabokov - Pnin Vladimir Nabokov

ISBN
   

Soort boek
Paperback

<p>Het ANP-bericht bij het overlijden van Vladimir Nabokov in juli </p> <p>1977 vermeldde: ?Als zijn mooiste boek wordt beschouwd het in 1957 verschenen Pin.? Nabokov heeft in dit navrant-geestige verhaal over professor Pnin het scherpst gestalte gegeven aan zijn gedachtenwereld. </p> <p>Pnin, een Russische emigrant, doceert aan het Waindell College, waar hij een handjevol leerlingen probeert wegwijs te maken in het Russisch. De kloof tussen de hyperindividualistische Pnin en de Amerikaanse samenleving, die onverschillig haar eigen weg gaat en waaraan Pnin zich vergeefs tracht aan te passen, geeft voortdurend een tragikomisch effect. </p> <p>* Ik zal in de herinnering blijven door Lolita en door mijn boek over Eugen Onegin. Lolita is beroemd, ik niet. Ik ben een obscure, dubbel obscure romanschrijver met een naam die niemand kan uitspreken. ? Vladimir Nabokov </p> <p>* Een ongezonde decadent, een erotomaan, een verfoeilijke intellectualist, een cynicus? ? Russische Encyclopedie </p> <p>* Pin: een pathetisch, ironisch en ook wat melancholisch grafschrift bij de ondergang van een cultuur. ?Jacques den Haan in Het Parool * Zijn lachspiegel is formidabel en accuraat. -Dola de Jong in Litterair Paspoort </p> <p>De passagier op leeftijd, voor een raam aan de noordzijde van die onverbiddelijk voortrijdende treinwagon gezeten, naast een lege plaats en met nog twee lege plaatsen tegenover zich, was niemand anders dan professor Timofej Pnin. Aangezien hij op een ideale manier kaal was, door de zon gebruind en glad geschoren, begon hij nogal indrukwekkend, met die grote, bruine schedel van hem, bril met schildpadmontuur (die een infantiele afwezigheid van wenkbrauwen maskeerde), aapachtige bovenlip, dikke nek en het torso van een krachtpatser, gehuld in een vrij krappe tweed jas, maar hij eindigde op ietwat teleurstellende wijze met een paar spillebenen (nu over elkaar geslagen en met flanel bekleed) en broos uitziende, bijna vrouwelijke voeten. Zijn slobberige sokken waren van vuurrode wol met lila ruiten; zijn degelijke, lage zwarte schoenen hadden hem ongeveer evenveel gekost als al zijn andere kleren bij elkaar (de opzichtige, krachtpatserige das incluis). V??r de jaren veertig, tijdens het bezadigde Europese tijdperk van zijn leven, had hij altijd lange onderbroeken gedragen, de uiteinden weggestopt in zijn keurige zijden sokken, met ingeweven patroon en gedekt van kleur, die rond zijn met ....</p>