Biografie
Annemiek Neefjes
Over Annemiek Neefjes
In Amsterdam woon ik met Stefan en onze dochters Fenice en Mare, met Klaver (konijn) en Aagje (dwerghamster). In de winter hebben we soms ook muizen.
In deze werkkamer schrijf ik mijn boeken. Als het een rommeltje is, werk ik pas echt goed. Dus ik hoef nooit op te ruimen.
Ik ben geboren in een dorp in Noord-Holland. Hier lig ik in de wieg. Die had mijn vader getimmerd. Mijn moeder bekleedde de wieg met snoezige stof.
Je zou zeggen: wat een moeite voor één kind. Maar dat is niet zo. Ik bedoel: het was wel moeite. Maar niet voor één kind. Mijn vijf broers en twee zussen hebben er ook in gelegen.
Ik wist al jong wat ik wilde worden: schrijver! Of actrice. Maar toen ik wat ouder werd, wist ik het opeens niet meer. Ik had echt geen idee. Daarom ging ik op reis. Om te kijken wat er in de wereld zoal te beleven valt. Op
mijn vijftiende vertrok ik in mijn eentje een maand naar Parijs. Op de foto lach ik omdat ik waanzinnige zin in de reis heb. Een jaar later was ik de hele zomervakantie in Londen. Na de middelbare school smeerde ik hem voor ruim een jaar. Naar Israel, Griekenland en Egypte. Toen mijn geld op was,
en mijn koffer vol zat met ervaringen, ging ik naar Amsterdam.
12 ambachten, 13 ongelukken: in Amsterdam deed ik van alles, maar niks met echt succes. Mijn kortste baantje duurde een dag. Dat was in een restaurant. Ik liet van alles op de grond kletteren. De baas joeg me de zaak uit.
Daarna vulde ik formulieren in op een verzekeringskantoor en ik verschoonde billen in een verpleeghuis. Ik sprak ook bandjes in voor telefonische reclames. En ondertussen droomde ik. Dat ik actrice was. En beroemd. Ik nam zelfs toneellessen in Parijs!
Beroemd werd ik al spoedig. In ons dorp. Op de foto speel ik mannequin Adele de la Soubra, bij toneelvereniging De Rozeknop. Ik was toen 16 jaar.
Daarna studeerde ik Nederlandse taal- en letterkunde. Je kunt ook gewoon zeggen: Nederlands. Die studie was fantastisch. Ik las me helemaal suf. Lezen: dat is pas reizen. Je komt echt overal. Na mijn studie werkte ik lange tijd bij het weekblad Vrij Nederland. Daar leerde ik schrijven. In een zin mocht geen overbodig woord staan. Ieder woord moest iets nieuws bevatten.
Van de twee zinnen hiervoor kan er bijvoorbeeld een weg.
Na deze baan werkte ik voor een internationaal festival. Ieder jaar nodigde ik schrijvers uit de hele wereld uit.
En toen... kwamen de kinderboeken. Zomaar. Floep. Uit de lucht vallen.
Mooi niet, dus. Aan ieder boek heb ik hard gewerkt.
Maar dan heb je ook wat.
Bron: http://www.annemiekneefjes.nl/wie-ben-ik.html
In Amsterdam woon ik met Stefan en onze dochters Fenice en Mare, met Klaver (konijn) en Aagje (dwerghamster). In de winter hebben we soms ook muizen.
In deze werkkamer schrijf ik mijn boeken. Als het een rommeltje is, werk ik pas echt goed. Dus ik hoef nooit op te ruimen.
Ik ben geboren in een dorp in Noord-Holland. Hier lig ik in de wieg. Die had mijn vader getimmerd. Mijn moeder bekleedde de wieg met snoezige stof.
Je zou zeggen: wat een moeite voor één kind. Maar dat is niet zo. Ik bedoel: het was wel moeite. Maar niet voor één kind. Mijn vijf broers en twee zussen hebben er ook in gelegen.
Ik wist al jong wat ik wilde worden: schrijver! Of actrice. Maar toen ik wat ouder werd, wist ik het opeens niet meer. Ik had echt geen idee. Daarom ging ik op reis. Om te kijken wat er in de wereld zoal te beleven valt. Op
mijn vijftiende vertrok ik in mijn eentje een maand naar Parijs. Op de foto lach ik omdat ik waanzinnige zin in de reis heb. Een jaar later was ik de hele zomervakantie in Londen. Na de middelbare school smeerde ik hem voor ruim een jaar. Naar Israel, Griekenland en Egypte. Toen mijn geld op was,
en mijn koffer vol zat met ervaringen, ging ik naar Amsterdam.
12 ambachten, 13 ongelukken: in Amsterdam deed ik van alles, maar niks met echt succes. Mijn kortste baantje duurde een dag. Dat was in een restaurant. Ik liet van alles op de grond kletteren. De baas joeg me de zaak uit.
Daarna vulde ik formulieren in op een verzekeringskantoor en ik verschoonde billen in een verpleeghuis. Ik sprak ook bandjes in voor telefonische reclames. En ondertussen droomde ik. Dat ik actrice was. En beroemd. Ik nam zelfs toneellessen in Parijs!
Beroemd werd ik al spoedig. In ons dorp. Op de foto speel ik mannequin Adele de la Soubra, bij toneelvereniging De Rozeknop. Ik was toen 16 jaar.
Daarna studeerde ik Nederlandse taal- en letterkunde. Je kunt ook gewoon zeggen: Nederlands. Die studie was fantastisch. Ik las me helemaal suf. Lezen: dat is pas reizen. Je komt echt overal. Na mijn studie werkte ik lange tijd bij het weekblad Vrij Nederland. Daar leerde ik schrijven. In een zin mocht geen overbodig woord staan. Ieder woord moest iets nieuws bevatten.
Van de twee zinnen hiervoor kan er bijvoorbeeld een weg.
Na deze baan werkte ik voor een internationaal festival. Ieder jaar nodigde ik schrijvers uit de hele wereld uit.
En toen... kwamen de kinderboeken. Zomaar. Floep. Uit de lucht vallen.
Mooi niet, dus. Aan ieder boek heb ik hard gewerkt.
Maar dan heb je ook wat.
Bron: http://www.annemiekneefjes.nl/wie-ben-ik.html
Annemiek Neefjes heeft een eigen website! Klik hier om naar de website te gaan.
