Biografie
Alexander Pechtold
Over Alexander Pechtold
Alexander Pechtold (Delft, 16 december 1965) is een Nederlandse politicus voor Democraten 66 (D66). Sinds 2006 is hij namens die partij fractievoorzitter in de Tweede Kamer.
Pechtold woonde van zijn derde tot zijn achttiende in Rhoon.
Hij volgde het gymnasium alfa aan het Rotterdamsch Lyceum. Daarna studeerde hij kunstgeschiedenis en archeologie aan de Universiteit Leiden. Tijdens zijn studie werkte hij als veilingmeester bij Van Stockum's Veilingen te Den Haag. Pechtold haalde in 1995 zijn diploma Veilinghouder. In 1996 behaalde hij zijn doctoraalexamen Kunstgeschiedenis en Archeologie aan de Universiteit van Leiden.
In 1989 werd Pechtold lid van D66. In 1994 werd hij raadslid te Leiden namens deze partij en in 1996 werd hij wethouder, aanvankelijk met als portefeuille Milieu (1997-2002), vervolgens Sport en Cultuur (1997-2003), Grote Stedenbeleid (1998-2002) en Onderwijs en Verkeer en Vervoer/Parkeren (2002-2003). Hij hield als wethouder tot tweemaal toe (2002 en 2005) een lokaal referendum over de RijnGouweLijn tegen, dat er na zijn aftreden in 2007 alsnog kwam. In 2002 werd hij door het congres van D66 gekozen als landelijk partijvoorzitter en in oktober 2003 werd hij benoemd tot burgemeester van Wageningen. In deze functie haalde hij de landelijke pers door de identificatieplicht een schijnveiligheid te noemen.
Kort na het aftreden van Thom de Graaf als minister voor Bestuurlijke Vernieuwing en Koninkrijksrelaties werd Pechtold voorgedragen als diens opvolger in het Kabinet-Balkenende II en op 31 maart 2005 beëdigd. In juli 2005 bracht hij een bestuurlijke vernieuwingsagenda uit. Belangrijke onderdelen hiervan zijn de Nationale Conventie en het Burgerforum Kiesstelsel.
Op 18 oktober 2005, een kleine zeven maanden later, kwam Pechtold in opspraak door een interview in het blad Ons Contact van de SGP-jongeren. Hierin zei hij dat premier Balkenende bijdroeg aan de ongerustheid naar aanleiding van terrorisme in de Nederlandse samenleving, door overmatig te waarschuwen voor mogelijke aanslagen. Ook daarna bleef hij regelmatig kritiek uitoefenen op de Haagse politiek en op het kabinet in het bijzonder: in januari 2006 noemde hij de Haagse politiek in maandblad Opzij "veel vuiler en vunziger dan mensen denken". Dit kwam hem in de ministerraad op een schrobbering door zijn collega's te staan, die in het openbaar dunnetjes werd overgedaan door vicepremier Gerrit Zalm.
Op 24 juni 2006 werd Pechtold door de D66-leden gekozen tot lijsttrekker voor de Tweede Kamerverkiezingen in november in een intern referendum. Op 29 juni 2006 trok de Tweede Kamerfractie van D66 de steun aan het kabinet in, door haar blijvende onvrede met het vreemdelingenbeleid van minister Verdonk, culminerend in de affaire over de verblijfsstatus en nationaliteit van Ayaan Hirsi Ali.
De Koningin heeft Pechtold op 3 juli 2006 op de meest eervolle wijze ontslag verleend, nadat hij samen met de andere twee bewindslieden van D66, minister Laurens Jan Brinkhorst en staatssecretaris Medy van der Laan daartoe een verzoek had ingediend. Bij die verkiezingen viel zijn partij terug van 6 naar 3 zetels; sindsdien is hij fractievoorzitter. Zo kwam D66 in de oppositie terecht en Pechtold kon zich uitstekend vinden bij zijn nieuwe rol als fractievoorzitter. In 2007 koos de parlementaire pers hem met 31% van de stemmen als 'Nederlands politicus van het jaar 2007'. In 2008 eindigde hij bij diezelfde verkiezing als tweede, net achter Wouter Bos. In 2009 behaalde Pechtold opnieuw de eerste plaats, gevolgd door Eberhard van der Laan.
Hoewel het aantal kamerzetels van D66 op een dieptepunt was gekomen, maakte Pechtold tijdens het kabinet-Balkenende IV een ontwikkeling door tot ongekroond woordvoerder van de parlementaire oppositie.
Daaraan wordt ook een heropleving van de partij D66 in de opiniepeilingen toegeschreven. In september 2008 publiceerde het opinieweekblad Vrij Nederland een interview met Pechtold, over hoe hij uitgegroeid was van een kereltje tot dé oppositieleider.[1] (de benaming 'kereltje' kwam uit de koker van Volkskrant-columnist Jan Blokker, die in 2006 over Pechtold schreef "een kereltje, een parmantigerd, en soms zelfs vertederend met z'n ondoelmatige brutale waffel"). In september 2009 werd Pechtold door het Nederlands Debat Instituut uitgeroepen tot "Beste Debater van de Algemene Politieke Beschouwingen 2009".[2] In november 2009 werd bekendgemaakt dat de 'Stichting Vrienden van Pim Fortuyn' aangifte tegen Pechtold had gedaan wegens haatzaaien. De stichting zag in uitspraken van Pechtold, waarin hij medepoliticus Geert Wilders voor staatsgevaarlijk en extreemrechts had uitgemaakt, een parallel met het politieke klimaat (demonisering) dat rond Pim Fortuyn hing, vlak voordat deze werd vermoord door de milieu- en dierenactivist Volkert van der Graaf.
Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 behaalde D66 met Pechtold als lijsttrekker 10 zetels; een winst van 7 ten opzichte van het vorige aantal. Na deze verkiezingen onderhandelde Pechtold namens D66 met de VVD, PvdA en GroenLinks over een zogenaamd 'Paars-Plus-kabinet', maar deze onderhandelingen liepen stuk. De VVD vormde met het CDA en de PVV een gedoogkabinet, en zodoende kwam D66 opnieuw in de oppositie terecht.
Pechtold bleef ook na deze verkiezingen aan als fractievoorzitter. Zijn portefeuilles in de Kamer zijn Algemene Zaken en Buitenlandse Zaken. Bij de Algemene Politieke Beschouwingen in 2011 won hij de Klare Taalprijs van de Nationale Jeugdraad. In 2012 kwam zijn eerste boek uit, getiteld Henk, Ingrid & Alexander, waarin hij in gesprek ging met mensen die bij de verkiezingen van 2010 op de PVV hadden gestemd. In april 2012 won hij ook de Thorbeckeprijs voor politieke welsprekendheid.
Nadat het kabinet-Rutte I bij de onderhandelingen over de begroting 2013 viel, was Pechtold prominent aanwezig bij een initiatief vanuit de Tweede Kamer om een nood-begroting op te stellen. Daarbij werd een groot aantal bezuinigingen afgesproken om aan de zogenoemde 3%-norm van de Europese Unie voor het overheidstekort te voldoen. Wegens zijn inzet voor privacy en economische hervormingen werd Pechtold door de liberale jongerenorganisatie JOVD uitgeroepen tot Liberaal van het Jaar 2013.
Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2012 was Alexander Pechtold opnieuw lijsttrekker van D66. De partij boekte een winst van 2 zetels en komt daarmee uit op 12 zetels in de nieuwe Tweede Kamer. Bij het debat over de Regeringsverklaring in 2012 won Pechtold, na 2008 en 2011 voor de derde maal de Klare Taalprijs van de Nationale Jeugdraad. Bij de Algemene Politieke Beschouwingen van 2014 won hij de Klare Taalprijs opnieuw en won hij eveneens, net als in 2009, de prijs voor Beste Debater van het Nederlands Debat Instituut.
Pechtold is getrouwd en heeft twee kinderen. Activiteiten in de kunstwereld (op basis van zijn vroegere opleiding) heeft hij alleen nog als hobby. Hij woont in Wageningen, de stad waar hij eerder burgemeester was.
Bron: nl.wikipedia.org/wiki/Alexander_Pechtold
Alexander Pechtold (Delft, 16 december 1965) is een Nederlandse politicus voor Democraten 66 (D66). Sinds 2006 is hij namens die partij fractievoorzitter in de Tweede Kamer.
Pechtold woonde van zijn derde tot zijn achttiende in Rhoon.
Hij volgde het gymnasium alfa aan het Rotterdamsch Lyceum. Daarna studeerde hij kunstgeschiedenis en archeologie aan de Universiteit Leiden. Tijdens zijn studie werkte hij als veilingmeester bij Van Stockum's Veilingen te Den Haag. Pechtold haalde in 1995 zijn diploma Veilinghouder. In 1996 behaalde hij zijn doctoraalexamen Kunstgeschiedenis en Archeologie aan de Universiteit van Leiden.
In 1989 werd Pechtold lid van D66. In 1994 werd hij raadslid te Leiden namens deze partij en in 1996 werd hij wethouder, aanvankelijk met als portefeuille Milieu (1997-2002), vervolgens Sport en Cultuur (1997-2003), Grote Stedenbeleid (1998-2002) en Onderwijs en Verkeer en Vervoer/Parkeren (2002-2003). Hij hield als wethouder tot tweemaal toe (2002 en 2005) een lokaal referendum over de RijnGouweLijn tegen, dat er na zijn aftreden in 2007 alsnog kwam. In 2002 werd hij door het congres van D66 gekozen als landelijk partijvoorzitter en in oktober 2003 werd hij benoemd tot burgemeester van Wageningen. In deze functie haalde hij de landelijke pers door de identificatieplicht een schijnveiligheid te noemen.
Kort na het aftreden van Thom de Graaf als minister voor Bestuurlijke Vernieuwing en Koninkrijksrelaties werd Pechtold voorgedragen als diens opvolger in het Kabinet-Balkenende II en op 31 maart 2005 beëdigd. In juli 2005 bracht hij een bestuurlijke vernieuwingsagenda uit. Belangrijke onderdelen hiervan zijn de Nationale Conventie en het Burgerforum Kiesstelsel.
Op 18 oktober 2005, een kleine zeven maanden later, kwam Pechtold in opspraak door een interview in het blad Ons Contact van de SGP-jongeren. Hierin zei hij dat premier Balkenende bijdroeg aan de ongerustheid naar aanleiding van terrorisme in de Nederlandse samenleving, door overmatig te waarschuwen voor mogelijke aanslagen. Ook daarna bleef hij regelmatig kritiek uitoefenen op de Haagse politiek en op het kabinet in het bijzonder: in januari 2006 noemde hij de Haagse politiek in maandblad Opzij "veel vuiler en vunziger dan mensen denken". Dit kwam hem in de ministerraad op een schrobbering door zijn collega's te staan, die in het openbaar dunnetjes werd overgedaan door vicepremier Gerrit Zalm.
Op 24 juni 2006 werd Pechtold door de D66-leden gekozen tot lijsttrekker voor de Tweede Kamerverkiezingen in november in een intern referendum. Op 29 juni 2006 trok de Tweede Kamerfractie van D66 de steun aan het kabinet in, door haar blijvende onvrede met het vreemdelingenbeleid van minister Verdonk, culminerend in de affaire over de verblijfsstatus en nationaliteit van Ayaan Hirsi Ali.
De Koningin heeft Pechtold op 3 juli 2006 op de meest eervolle wijze ontslag verleend, nadat hij samen met de andere twee bewindslieden van D66, minister Laurens Jan Brinkhorst en staatssecretaris Medy van der Laan daartoe een verzoek had ingediend. Bij die verkiezingen viel zijn partij terug van 6 naar 3 zetels; sindsdien is hij fractievoorzitter. Zo kwam D66 in de oppositie terecht en Pechtold kon zich uitstekend vinden bij zijn nieuwe rol als fractievoorzitter. In 2007 koos de parlementaire pers hem met 31% van de stemmen als 'Nederlands politicus van het jaar 2007'. In 2008 eindigde hij bij diezelfde verkiezing als tweede, net achter Wouter Bos. In 2009 behaalde Pechtold opnieuw de eerste plaats, gevolgd door Eberhard van der Laan.
Hoewel het aantal kamerzetels van D66 op een dieptepunt was gekomen, maakte Pechtold tijdens het kabinet-Balkenende IV een ontwikkeling door tot ongekroond woordvoerder van de parlementaire oppositie.
Daaraan wordt ook een heropleving van de partij D66 in de opiniepeilingen toegeschreven. In september 2008 publiceerde het opinieweekblad Vrij Nederland een interview met Pechtold, over hoe hij uitgegroeid was van een kereltje tot dé oppositieleider.[1] (de benaming 'kereltje' kwam uit de koker van Volkskrant-columnist Jan Blokker, die in 2006 over Pechtold schreef "een kereltje, een parmantigerd, en soms zelfs vertederend met z'n ondoelmatige brutale waffel"). In september 2009 werd Pechtold door het Nederlands Debat Instituut uitgeroepen tot "Beste Debater van de Algemene Politieke Beschouwingen 2009".[2] In november 2009 werd bekendgemaakt dat de 'Stichting Vrienden van Pim Fortuyn' aangifte tegen Pechtold had gedaan wegens haatzaaien. De stichting zag in uitspraken van Pechtold, waarin hij medepoliticus Geert Wilders voor staatsgevaarlijk en extreemrechts had uitgemaakt, een parallel met het politieke klimaat (demonisering) dat rond Pim Fortuyn hing, vlak voordat deze werd vermoord door de milieu- en dierenactivist Volkert van der Graaf.
Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 behaalde D66 met Pechtold als lijsttrekker 10 zetels; een winst van 7 ten opzichte van het vorige aantal. Na deze verkiezingen onderhandelde Pechtold namens D66 met de VVD, PvdA en GroenLinks over een zogenaamd 'Paars-Plus-kabinet', maar deze onderhandelingen liepen stuk. De VVD vormde met het CDA en de PVV een gedoogkabinet, en zodoende kwam D66 opnieuw in de oppositie terecht.
Pechtold bleef ook na deze verkiezingen aan als fractievoorzitter. Zijn portefeuilles in de Kamer zijn Algemene Zaken en Buitenlandse Zaken. Bij de Algemene Politieke Beschouwingen in 2011 won hij de Klare Taalprijs van de Nationale Jeugdraad. In 2012 kwam zijn eerste boek uit, getiteld Henk, Ingrid & Alexander, waarin hij in gesprek ging met mensen die bij de verkiezingen van 2010 op de PVV hadden gestemd. In april 2012 won hij ook de Thorbeckeprijs voor politieke welsprekendheid.
Nadat het kabinet-Rutte I bij de onderhandelingen over de begroting 2013 viel, was Pechtold prominent aanwezig bij een initiatief vanuit de Tweede Kamer om een nood-begroting op te stellen. Daarbij werd een groot aantal bezuinigingen afgesproken om aan de zogenoemde 3%-norm van de Europese Unie voor het overheidstekort te voldoen. Wegens zijn inzet voor privacy en economische hervormingen werd Pechtold door de liberale jongerenorganisatie JOVD uitgeroepen tot Liberaal van het Jaar 2013.
Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2012 was Alexander Pechtold opnieuw lijsttrekker van D66. De partij boekte een winst van 2 zetels en komt daarmee uit op 12 zetels in de nieuwe Tweede Kamer. Bij het debat over de Regeringsverklaring in 2012 won Pechtold, na 2008 en 2011 voor de derde maal de Klare Taalprijs van de Nationale Jeugdraad. Bij de Algemene Politieke Beschouwingen van 2014 won hij de Klare Taalprijs opnieuw en won hij eveneens, net als in 2009, de prijs voor Beste Debater van het Nederlands Debat Instituut.
Pechtold is getrouwd en heeft twee kinderen. Activiteiten in de kunstwereld (op basis van zijn vroegere opleiding) heeft hij alleen nog als hobby. Hij woont in Wageningen, de stad waar hij eerder burgemeester was.
Bron: nl.wikipedia.org/wiki/Alexander_Pechtold
Alexander Pechtold heeft een Wikipedia pagina! Klik hier om naar Wikipedia te gaan.
Alexander Pechtold - Wikipedia
Alexander Pechtold - Wikipedia
Alexander Pechtold heeft een eigen website! Klik hier om naar de website te gaan.
