C. Priestley - Een Straatje In Londen

Soort boek
linnen hardcover

Conditieredelijk [kaft diverse vlekken/plekken en verkleurd, pagina's vergeeld; binding boek goed]Aantal pagina`s528Uitgavejaar1954Uitgegeven doorN.V. De ArbeiderspersKaftlinnen hardcover Stofomslagn.v.t.ISBNniet bekendCode [intern]MOOR1 Beschrijving boekOorspronkelijke titel: Angel Pavement.Een roman uit de Arbo.De naam van J.B. Priestley wordt nogal eens genoemd naast die van Charles Dickens. Inderdaad zijn er trekken van overeenkomst: bij beiden hetzelfde breed-uit dóórvertellen, eenzelfde aandacht voor details en gevoel voor sfeer. Maar Dickens is daarbij toch meer caricatuur-tekenaar dan Priestley, al wordt die indruk waarschijnlijk mee bepaald door de oorspronkelijke gravures, waarmee de uitgaven van zijn werken - enerzijds gelukkig - nog steeds worden gesierd.In zijn Een straatje in Londen groepeert Priestley een aantal mensen om een wat verlopen handeltje in houtwaren. In een afwisselende reeks van tonelen, waarin als het ware drie romans door elkaar lopen, wordt ons getoond welke veranderingen de entree en later het vertrek van de bloedechte ‘zakenman’ Golspie voor de firma en daarmee voor het personeel teweegbrengen.Het is verbluffend en verblijdend te ervaren, hoe vanzelfsprekend en moeiteloos deze schrijver de meest verschillende mensen en milieux tot leven weet te brengen: de kleine Londense middenstander in zijn gezin, het troosteloze pensionnetje van de bediende, het Tehuis voor Jonge-meisjes, Londen 's morgens, 's middags, 's avonds, in de donkere dagen voor Kerstmis. En dit alles in een soepel geschreven proza, altijd trefzeker, verruimend en met een verkwikkelijk mengsel van menselijke warmte en een vleugje ironie, dat precies de juiste distantie schept, waardoor we bij al deze tonelen de levendig geïnteresseerde toeschouwers blijven.Alleen in de tekening van de directeur van de firma heeft Priestley de caricatuur niet weten te vermijden. Daarnaast zet hij in de ontknoping naar ik meen wel wat zwaardere kleuren aan dan in het palet van het boek als geheel passen. En al weet hij ook hier het afglijden naar een al te dramatisch effect nog tijdig in een tegenbeweging op te vangen, de eindindruk blijft hierdoor juist even beneden het eerder vermoede maximum.Maar laten we vrede hebben met de conclusie, dat de schrijver ons met deze roman, die al van 1930 dateert, een uitermate prettig leesbaar en boeiend boek gegeven heeft. Het werd door Margot Bakker uitstekend vertaald.J.W.V.