Biografie
Ge Reinders
Over Ge Reinders
Reinders groeide op in Limburg, maar werd mede gevormd door een twaalf maanden lang verblijf als zeventienjarige in de Verenigde Staten. Hij speelde vanaf 1973 in de Roermondse bands Zimmerman en Girls Walk By. Hij had daarmee redelijk veel succes, maar echt grote bekendheid kreeg hij in de jaren tachtig, toen hij in het Limburgs begon te schrijven en te zingen. In 1986 stond hij zelfs als openingsact op Pinkpop in Geleen, als winnaar van de Limburgse Nu of nooit prijs.
Zijn zuidelijk geënte muziek vond ook buiten Limburg gehoor. De cd's As 't d'r op aan kump (1994) en Truuk nao aaf (1995) werden lovend besproken in de landelijke pers. Vanaf 1996 richtte hij zich op de theaters, die hij veroverde met intieme zangoptredens.
Reinders werkte een aantal malen samen met Toon Hermans en ook met Lenette van Dongen (cd Jagadamba). In 1999 kwam de vierde Limburgstalige cd uit: D'n Haof. Hierop staat het melancholieke nummer Blaosmuziek, waarvoor hij een fanfare liet opdraven. Sinds 2003 is dit een jaarlijks terugkerend nummer in de Radio 2 Top 2000. Die lijn trok Reinders in 2005 door met de cd Blaos mich nao hoes, een samenwerking met vijftien blaasorkesten uit Limburg. In het voorjaar van 2007 trad hij met het programma Blaos mich nao hoes op met Symfonisch Blaasorkest ATH in Paradiso, Amsterdam.
In september 2007 kwam het vervolg op de cd Blaos mich nao hoes uit: Blaos mich ’t landj door. Dit album werd opgenomen met twaalf Nederlandse blaasorkesten, uit elke provincie één. Ieder lied werd door een ander korps uitgevoerd. Er spelen in totaal zo'n zevenhonderd muzikanten mee. Voor deze cd ontving Gé Reinders in 2008 de Edison Music Award in de categorie wereldmuziek.
Op het in 1992 uitgebracht album Blood staat, naast onder andere een duet met Rita Coolidge, het eerste Limburgstalige lied van Gé dat ooit op cd verschenen is: Mien moder in ‘45, over het verzetsverleden van zijn moeder. Blood (geremasterd en met drie bonustracks: Sing for me signorita, Family Man en Moder Maria) werd in 2010 opnieuw uitgebracht, evenals de geremasterde single Mien moder in ‘45, tegelijk met zijn boek Het Zakdoekje.
Reinders geeft geregeld workshops en masterclasses in theaters in Nederland, waarin z'n aandacht vooral uitgaat naar de taalkunst. De nadruk ligt dan voornamelijk op rijmproblematiek en zogenaamde woordaccenten. Vaak zingen de studenten dan afsluitend nog een meerstemmig lied met hem.
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/G%C3%A9_Reinders
Reinders groeide op in Limburg, maar werd mede gevormd door een twaalf maanden lang verblijf als zeventienjarige in de Verenigde Staten. Hij speelde vanaf 1973 in de Roermondse bands Zimmerman en Girls Walk By. Hij had daarmee redelijk veel succes, maar echt grote bekendheid kreeg hij in de jaren tachtig, toen hij in het Limburgs begon te schrijven en te zingen. In 1986 stond hij zelfs als openingsact op Pinkpop in Geleen, als winnaar van de Limburgse Nu of nooit prijs.
Zijn zuidelijk geënte muziek vond ook buiten Limburg gehoor. De cd's As 't d'r op aan kump (1994) en Truuk nao aaf (1995) werden lovend besproken in de landelijke pers. Vanaf 1996 richtte hij zich op de theaters, die hij veroverde met intieme zangoptredens.
Reinders werkte een aantal malen samen met Toon Hermans en ook met Lenette van Dongen (cd Jagadamba). In 1999 kwam de vierde Limburgstalige cd uit: D'n Haof. Hierop staat het melancholieke nummer Blaosmuziek, waarvoor hij een fanfare liet opdraven. Sinds 2003 is dit een jaarlijks terugkerend nummer in de Radio 2 Top 2000. Die lijn trok Reinders in 2005 door met de cd Blaos mich nao hoes, een samenwerking met vijftien blaasorkesten uit Limburg. In het voorjaar van 2007 trad hij met het programma Blaos mich nao hoes op met Symfonisch Blaasorkest ATH in Paradiso, Amsterdam.
In september 2007 kwam het vervolg op de cd Blaos mich nao hoes uit: Blaos mich ’t landj door. Dit album werd opgenomen met twaalf Nederlandse blaasorkesten, uit elke provincie één. Ieder lied werd door een ander korps uitgevoerd. Er spelen in totaal zo'n zevenhonderd muzikanten mee. Voor deze cd ontving Gé Reinders in 2008 de Edison Music Award in de categorie wereldmuziek.
Op het in 1992 uitgebracht album Blood staat, naast onder andere een duet met Rita Coolidge, het eerste Limburgstalige lied van Gé dat ooit op cd verschenen is: Mien moder in ‘45, over het verzetsverleden van zijn moeder. Blood (geremasterd en met drie bonustracks: Sing for me signorita, Family Man en Moder Maria) werd in 2010 opnieuw uitgebracht, evenals de geremasterde single Mien moder in ‘45, tegelijk met zijn boek Het Zakdoekje.
Reinders geeft geregeld workshops en masterclasses in theaters in Nederland, waarin z'n aandacht vooral uitgaat naar de taalkunst. De nadruk ligt dan voornamelijk op rijmproblematiek en zogenaamde woordaccenten. Vaak zingen de studenten dan afsluitend nog een meerstemmig lied met hem.
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/G%C3%A9_Reinders
Ge Reinders heeft een Wikipedia pagina! Klik hier om naar Wikipedia te gaan.
Ge Reinders - Wikipedia
Ge Reinders - Wikipedia
Ge Reinders heeft een eigen website! Klik hier om naar de website te gaan.
