Peter Van Rietschoten - Mijn Wil Tot Zijn

ISBN
   

Soort boek
Paperback

<p>De boom, de schaduw, struiken. </p> <p>Heel ver weg de bergen, waarachter </p> <p>het licht ontslaat. Alleen maar vlakte </p> <p>mel een horizon die naarmate het </p> <p>licht er langer is en de hitte oploopt, </p> <p>meer gaat trillen. Kantelende kleuren. </p> <p>Het gras, het briesje dat fluistert, </p> <p>onhoorbaar maar te voeten, tegen </p> <p>het hete aan als de zon hoog staat, </p> <p>teruggetrokken als het duister vol </p> <p>sterren over alles heen is getrokken. </p> <p>Zijn om hel zijn — dat ís dit. </p> <p>Niets behoefl te worden verklaard, </p> <p>niets verklaart zich. Er is geen waarom, </p> <p>geen daardoor, noch is hier straks, </p> <p>of een verwachting. Er zijn geen sporen </p> <p>die komen of gaan, geen lijn of </p> <p>hoedanigheid die op iets wijst. </p> <p>Dit is een allesniets — een alom zijn </p> <p>zonder vragen, zonder antwoorden, </p> <p>Wie ik ben weet ik niel. Ik ervaar </p> <p>mijn bestaan zoals het is. Alles is </p> <p>zoals het is, ik ben zoals ik ben. </p> <p>Hoe ik hier ben gekomen — </p> <p>ik weet het niet, Noch wat de </p> <p>bedoeling is van dit zijn. Het is geen vraag. </p> <p>Er zijn geen dingen die ik nodig heb, </p> <p>of mis. Geen vragen, geen wensen. </p> <p>Ik besef dat ik hier ben. Dit zijn is zijn. </p> <p>Ik weet wat ik weet — daar zit geen dwang bij,</p> <p>geen verwondering, er Ís geen reden te </p> <p>denken dat er elders meer is, dat het </p> <p>ook anders zou kunnen. </p> <p>Ik weet ook niet waar ik vandaan kom. </p> <p>Of ik wel ergens vandaan kom — geen vraag, Geen onrust, geen verlangen noch wensen. </p> <p>Ik weet niet hoe lang ik hier ben. Er is hier geen tijd. Soms gleed er een beeld door me heen, een gevoel - niet van hier. Ik weet niet wat het was, waar vandaan het kwam. Het was niet vast te pakken, niet te begrijpen. </p> <p>Het was er niet, het kwam, smolt weer weg. Elke keer vager, elke keer iets meer mist, totdat het weg bleef, verdwenen in een mist van een onherroepelijk einde, in een grijze leegte zonder geluid of geur. Zonder afdruk. En er is nu geen herinnering aan. Het was er niet. Er was niets, Was er ooit iets? Hel is in mij geen vraag, geen aandrift om dat te willen weten. Er zijn in mij geen mogelijkheden, geen kansen, geen waarschijnlijkheden. Het is zoals het is. Ik kan lang niet alles verklaren wat ik ervaar, voel, beleef als ik over de vlakte kijk naar het einde van de verte, of mijn ogen sluit, het gras aan mijn benen voel, hel warme zand de stenen Alles hoort erbij, alles Is zijn Binnen mij en buiten mij maakt geen verschil. Als het is zoals het is en nooit verandert, dan is dat zo. Als het komt en gaat, ongemerkt en ongezien anders dan een vorige keer, als het wegbreekt, traag vervaagt of verdampt in kleurloosheid, de vorm wegzakt in het vormeloze en niet meer terugkomt, dan is dat ook zo. Het bestaat als het er is - of het heefl nooit bestaan, </p> <p>Waar ik nu ben, ben ik in alle duidelijkheid. </p> <p>Ik weet en voel dat ik onder een boom zit, dat de schaduw van de kruin langzaam wegdraait zodat ik over niet al te lange tijd — wil ik </p> <p>niet in de zon zitten — mijzelf moet verplaatsen. Zon zeg ik, de hemel is strakblauw, het is heet, het lichte briesje brengt geen verkoeling, maar wel stof en geuren die ik niet ken. Ik zit op zand, de boom geef\ schaduw, daar is het zand warm, daarbuiten heet. Net zoals de witte en grijze steentjes die daar in liggen. </p> <p>Ik weet dingen, ik heb er geen vraag, over hoe dan kan. Mijn niet-weten is geen vraag, dat is er niet. Ik ervaar en voel en herken, </p> <p>hier om mij heen het lichtgele en soms wat groene van de vlakte, golvend, dansend, steeds maar doorgaand, met daar aan de ene kant en eindeloos ver weg.</p>