Bert Steenhoek - Uitgespeeld. Kind In Bezettingstijd

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

<p> ‘Voor mijn kinderen en kleinkinderen schrijf ik dit boek. </p> <p> Maar ik schrijf het ook voor kinderen, die niet weten wat oorlog is. </p> <p> Ik was net 6 jaar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. 11 jaar toen de oorlog afgelopen was. Zoals ik het meemaakte heb ik het opgetekend vanuit mijn herinneringen.’ </p> <p> Bert Steenhoek </p> <p> In ruim 30 verhalen schetst Bert hoe hij de vijf jaar bezettingstijd beleefde. Na de schik van de meidagen lijkt het ogenschijnlijk alsof het normale leven wordt hervat. De scholen openen weer hun deuren, buiten op straat spelen er kinderen, er wordt geknikkerd en gehoepeld. Maar de oorlog is nooit ver weg. Opeens kan het geweld losbarsten en zijn ook kinderen toeschouwer bij bombardementen en luchtgevechten die zich boven Vlaardingen afspelen. Spannend en angstaanjagend tegelijk. </p> <p> In dit boek beschrijft Bert op aangrijpende wijze hoe de oorlog steeds meer het gewone leven binnen sijpelt. Dagelijkse levensbehoeften als kleding en schoeisel worden steeds schaarser. ER ontstaan tekorten en naarmate de oorlog voortduurt worden die steeds groter. Vooral de opgroeiende kinderen hebben daaronder te lijden. Indringend zijn de verhalen over het laatste oorlogsjaar. In die lange en koude winder van 1944-1945 zijn de bevrijders dichtbij maar het is de strijd tegen de kou en de honger die het dagelijkse leven bepaalt. Als oudste kind zijn de dagen van de jonge Bert gevuld met het zoeken naar kolen voor de kachel thuis en het halen van de schamele soep voor het gezin bij de gaarkeuken. Van spelen is geen sprake meer. Het gaat om overleven. Het gezin valt uit elkaar, zijn jonge broertje en zusje verdwijnen voor maanden uit beeld, naar boeren in de omgeving of veel verder weg, naar Groningen. Daar is nog wel eten! </p> <p> Bert en het hele gezin overleven de oorlog. Want dit is niet alleen een boek over spanning en avontuur, angst en lijden. Het verhaalt ook over veerkracht. Niet opgeven, doorzetten en het beste er van maken, ook al zijn de omstandigheden nog zo moeilijk. De kinderen van de bezettingstijd pakken na de bevrijding het leven weer op, komen tot bloei en bouwen aan hun toekomst. Maar vergeten zuilen zijn de bezettingsjaren nooit. </p>