Johan Swinnen - Reflecties

ISBN
   

Soort boek
Paperback

<p> Welke film maakt uw leven de moeite waard? Wat betekent voor u filmische hartstocht? <br /> Kunt u over schoonheid op het witte doek ook nog iets filosofisch vertellen, <br /> iets over (im)moraliteit, waarheid/ werkelijkheid en/of tijd/ruimte? Wat zijn <br /> voor u de filosofische kenmerken van overtuigend filmisch vertellen? Hoe kunnen <br /> klassiek en modern denken in film samengaan? Kan de hedendaagse film een remedie <br /> zijn tegen het nihilisme, het ontbreken aan geloof in deze wereld? Vindt u troost <br /> bij het witte doek? </p><br /><p> Deze en andere vragen legde filmwetenschapper Johan Swinnen voor aan zeven <br /> bekende hedendaagse filosofen: <b>Hubert Dethier</b>, <b>Willem Elias</b>, <b>Anna <br /> Luyten</b>, <b>Ann Meskens</b>, <b>Jean Paul Van Bendegem</b>, <b>Antoon Van <br /> den Braembussche</b> en <b>Etienne Vermeersch</b>. </p><br /><p> Iedereen werkte enthousiast mee. Het idee van de filosofie die naar de bioscoop <br /> gaat maakte iets wakker. Hersens werden gekraakt in de grot van Plato. Het vertellen <br /> en verbeelden van verhalen in de vorm van een film was lang een onbekend en <br /> onderschat fenomeen, maar met de vragen als socratische uitnodiging gingen de <br /> filosofen rechtop zitten. Niet alleen om te antwoorden vanuit een wijsgerig <br /> perspectief maar ook om hun persoonlijke ervaringen te koppelen aan hun reflectie(s). </p><br /><p> Het resultaat is een inspirerend en verrassend boek waarin zeven al dan niet <br /> canonieke films aan bod komen met een onverwachte verscheidenheid aan onderwerpen:<br /><br /> ? <b>Etienne Vermeersch</b>: <b>Het zevende zegel</b> (<b>Det <br /> Sjunde Ingelet</b>) (Ingmar Bergman, 1957) en het schaakspel met de dood;<br /><br /> ? <b>Ann Meskens</b>: <b>Play Time</b> (Jacques Tati, 1967) en het <br /> visioen hoe de toekomstige wereld en niet uit moet zien;<br /><br /> ? <b>Antoon Van den Braembussche</b>: <b>Adaptation </b>(Spike Jonze, <br /> 2002) met z?n waanzinnige plotwendingen;<br /><br /> ? <b>Anna Luyten</b>: <b>Magnolia</b> (Paul Thomas Anderson, 1999) <br /> over spijt, berouw, zonde en de rol van het toeval;<br /><br /> ? <b>Hubert Dethier</b>: <b>L' Année Dernière à <br /> Marienbad </b>(Alain Resnais, 1961) en de abstracte thriller, het liefdesverhaal <br /> en de filosofische puzzel;<br /><br /> ? <b>Jean Paul Van Bendegem</b>: <b>Drowning by Numbers</b> (Peter <br /> Greenaway, 1988) en de rol van cijfers om de wereld te ordenen;<br /><br /> ? <b>Willem Elias</b>: <b>The Great Dictator</b> (Charles Chaplin, <br /> 1940) en de satirische kijk op Hitler en parodie op Mussolini. </p><br /><p> Maar alle zeven films hebben ook iets gemeen in de ogen van de filosofen: ze <br /> zijn visionair. </p><br /><p> Reflecties. Film als filosofie maakt ons duidelijk hoe elke tijd behoefte heeft <br /> aan zijn eigen film(s). De waarde ervan blijkt niet afhankelijk van zijn esthetische <br /> kwaliteiten op zich, maar van de uitwerking op de kijker. Je kijkt (en leest) <br /> mee met de filosoof en dat leidt tot een verrassende essentie: de mogelijkheid <br /> van een verzoening met het leven door de troost van de filmische schoonheid. <br /> Zowaar een happy end, niet in de film, maar wel voor de denkers over filmbeelden. <br /> </p>