> > > > Trenke Riksten-unsworth,kelly Van Dijk

Auteur Trenke Riksten-unsworth,kelly Van Dijk



Trenke Riksten-unsworth,kelly Van Dijk
Over Trenke Riksten-unsworth,kelly Van Dijk
In 1974 werd ik geboren in Dover, Engeland. Vanaf mijn eerste groeide ik op in Dokkum, waar ik het vwo volgde. Op mijn negentiende ging ik psychologie studeren in Groningen. In 1998 studeerde ik af.

Pas na drie jaren uitzendwerk lukte het me om een baan als psycholoog te vinden. Van 2001 tot en met 2006 werkte ik in Dokkum in zieken- en verpleeghuis de TalmaSionsberg, dat er toen nog was. Daarnaast heb ik enkele jaren in verpleeg- en verzorgingshuis Maartenshof in Groningen gewerkt.

Op zich deed ik mijn werk met plezier, maar na vijf jaar werken raakte ik overspannen. Dat kwam door omstandigheden, maar toen de bedrijfsarts me vroeg of mijn werk mijn passie was, antwoordde ik hartgrondig: ‘Nee.’ De omgang met mensen stond me aan, maar ik had niet het gevoel dat ik ze heel erg hielp, terwijl mensen helpen een van de redenen was waarom ik psychologie studeerde. Het grootste deel van mijn werk bestond uit psychologisch onderzoek, waarbij vaak de vraag was of er sprake was van dementie. Meestal moest ik ook aangeven of mensen nog thuis konden functioneren of niet. In wezen hielp ik ze dus wel, maar probeer dat maar eens uit te leggen aan iemand die geestesziek is, die je moet vertellen dat je denkt dat ze beter niet thuis kan wonen!

Uiteindelijk bleek het beter voor mij om te stoppen als psycholoog. In 2008 ben ik begonnen als trouwambtenaar in Groningen. Dat is een geweldig, positief beroep, dat twee passies van me combineert: interesse in mensen, en schrijven. Echter, herfst 2013 ben ik toch ook met dit leuke werk gestopt. De combinatie met mijn gezin vond ik namelijk te zwaar.

In 2000 ben ik getrouwd met Martin-Riksten. Wij hebben er beiden voor gekozen om van achternaam Riksten-Unsworth te heten, een keuze die in mijn ervaring slechts door weinig mensen genomen wordt. Martin en ik hebben drie kinderen gekregen, Marie in 2003, Elian in 2005 en Rowan in 2007.

In 2010 kreeg Elian de diagnose PDD-NOS, “active but odd” (actief maar vreemd). Dit is een diagnose die in het autistisch spectrum ligt.

In 2013 kreeg ik zelf de diagnoses PDD-NOS en ADHD.

En in 2015 kreeg ook Rowan de diagnose PDD-NOS.

Martin heeft veel autistische trekken. Hij functioneert echter prima en we kennen zijn valkuilen, dus vinden we het niet nodig dat hij een diagnosetraject in gaat. Marie heeft de wereld aan ADHD-trekken.

Kortom, autisme en ADHD spelen een belangrijke rol in ons gezin.

Met een druk gezinsleven valt het soms niet mee om hobby’s uit te oefenen. Gelukkig vind ik het ook erg leuk om dingen met mijn gezin te doen, zoals spelletjes met ze doen. Een spel dat we soms met ons vijven doen is het kaartspel Boonanza, dat echt een aanrader is. Een spel dat je erg goed kunt spelen met kinderen die niet van verliezen houden, is Flashpoint. Bij dat spel speel je als spelers samen tegen het spel en moet je een brand onder controle krijgen.

Ik heb ruim drie jaar recreatief gevolleybald, maar omdat het speeltijdstip verplaatst werd naar een tijdstip dat voor mij echt te laat was, moest ik er helaas mee stoppen.

Ik ga graag uit eten, naar de sauna of naar de film, maar om diverse redenen komt het daar helaas zelden van. Ook lees ik graag. Vroeger was ik dol op literatuur en thrillers, tegenwoordig lees ik meer chicklit, omdat dat zo heerlijk ontspannend is.

Met Martin kijk ik graag naar televisieseries. The mentalist en Medium zijn de enige twee series die wij vollledig hebben gevolgd. Suits en The Brink vinden we leuke comedies. We volgen zowel Chicago Fire als Chicago PD en Chigaco Med. Martin kijkt in zijn eentje of met Marie via Netflix naar Sf-series, waar ik niet zo veel aan vind. Ik heb zelf alle seizoenen van Orange is the new black en Frankie & Grace gezien. Daarnaast kijk ik in mijn eentje naar Engelse detectives, die Martin te traag vindt.

Ik ben redelijk actief op Facebook. Ik was in het verleden zeer actief op de facebookpagina Meer balans bij pdd-nos voor ouders van kinderen met PDD-NOS of een andere vorm van autisme, maar dat begon zoveel van mijn tijd op te slokken dat ik ermee gestopt ben. Verder ben ik in het verleden lid geweest van Autivrouw, een forum voor vrouwen of een vermoeden daarvan.

Mijn allergrootste hobby is schrijven.

Eerder schreef ik columns voor de pagina Whoopsiedaisy, die helaas niet meer bestaat, en voor Mommyonline. Op deze pagina kun je mijn columns nog wel vinden.

Lang geleden was ik lid van de schrijfclub Woordenstroom, waarbij de leden elke maand een kort verhaal voor volwassenen schreven en elkaars verhalen beoordeelden. In die periode schreef ik het verhaal Veilig verlangen? dat een erevermelding kreeg bij de schijfwedstrijd van Trouw Een nagelaten bekentenis.

In 2010 kwam mijn eerste non-fictie boek voor volwassenen uit: En wat is daarop uw antwoord? Daarin staan verhaaltjes over mijn werk als trouwambtenaar. Momenteel is de papieren versie alleen nog bij mij beschikbaar. Als Ebook is het nog wel te verkrijgen en ook te leen bij de bibliotheek.

Vanaf 2011 schreef ik autismeblogs. Deze blogs gingen over Elian. Enkele van de eerste blogs hiervan verschenen in mijn tweede non-fictie boek voor volwassenen: De Bijzondere wereld van Elian en andere kinderen met autisme. Hierin staan verhaaltjes over Elian, en interviews met zeven andere ouders van kinderen met autisme. Dit boek is overal verkrijgbaar en te leen in de bibliotheek.

Ik schrijf niet meer over Elian, omdat hij nu op een leeftijd is, waarbij ik niet meer zeker weet of hij het wel prima vindt dat er over hem wordt geschreven. Mijn laatste blogs gaan dan ook vooral over mijzelf of bijvoorbeeld PGB-kwesties.

Het was voor mij natuurlijk vanzelfsprekend om ook over mijzelf te schrijven, toen ik mijn diagnoses kreeg. November 2014 verscheen dan ook mijn derde non-fictieboek, Meer dan een etiket, met columns over mijzelf en interviews met andere mensen met AD(H)D en autisme.



In november 2007 kwam mijn kinderboek Lot uit bij een print-on-demand-uitgever. Pas later besefte ik dat deze uitgever geen reguliere uitgever was. Ik nam mij voor niet weer bij een dergelijke uitgever te publiceren, maar alleen iets te publiceren als een reguliere uitgever geïnteresseerd zou zijn.



Vlak voor de zomer 2014 zijn er twee kinderverhalen op avi-niveaus voor groep vijf van me verschenen: Kermisdief en Mispoes. Ook verscheen er een prachtig prenten- en doeboek: Een rijdend vakantiehuis. Dat is leuk voor alle kleuters, maar ook zeer geschikt voor kinderen met heimwee, ADHD of autisme.

Juni 2015 verscheen Bruinoog, een boekje op aviniveau E3 en maart 2016 verscheen Op zoek naar Torrie. Ook dat is op aviniveau E3 geschreven. Er staan heel veel full color tekeningen in, waardoor het een soort prentenboek is dat kinderen zelf kunnen lezen.

September 2016 verscheen De schatkaart, weer een verhaal op aviniveau E3 met plagen als thema. Over enige tijd zal Gejat! uitkomen. Dat is een spannend verhaal op aviniveau E3, met prachtige tekeningen.
Bron: www.trenke.nl/
Trenke Riksten-unsworth,kelly Van Dijk heeft een Facebook account! Klik hier om naar Facebook te gaan.
Trenke Riksten-unsworth,kelly Van Dijk heeft een LinkedIn pagina! Klik hier om naar LinkedIn te gaan.

Trenke Riksten-unsworth,kelly Van Dijk heeft een eigen website! Klik om naar de website te gaan.

Helaas, er zijn geen boeken gevonden