Tina Turner - Ik, Tina

ISBN
   

Soort boek
Paperback

nge soul/r&b-zangeres en<br />dynamische performer, geboren in Nutbush, Tennessee. Op haar zeventiende woont ze in St.<br />Louis, waar ze op het podium van een chique zwarte nachtclub kennismaakt met Ike Turner<br />(geboren 5-11-'31 in Clarksdale, Mississippi), die dan al vanaf '48 actief is als talentscout in de<br />Mississippi Delta en bovendien een aanzienlijke reputatie opgebouwd heeft met zijn eigen band<br />The Kings Of Rhythm, waarvan veel moois te horen is op Kings Of Rhythm. Trailblazer. Hij ontdekt<br />een onafzienbare rij blueszangers en maakt als A&R-man verschillende opnamen voor<br />het Modern-label. Aanvankelijk speelt hij piano, later ontwikkelt hij zich als gitarist. In '59 beginnen<br />de een jaar tevoren met elkaar in het huwelijk getreden Ike en Little Ann, zoals Tina dan nog<br />genoemd wordt, samen te werken en kort daarop worden ze gecontracteerd door het Sue-label.<br />Ze scoren twee grote hits met het klassieke A Fool In Love en het duet It's Gonna Work Out Fine.<br />In totaal nemen ze voor Sue vijf albums op, die door velen als hun beste studiowerk beschouwd<br />worden. Tough Enough biedt een beknopt overzicht van deze periode. Inmiddels vormen ze met<br />het damestrio The Ikettes The Ike & Tina Turner Revue en bouwen daarmee vanaf<br />begin '60 een enorme reputatie op als een van de meest dynamische duo's uit de zwarte muziek.<br />De live-plaat Ike And Tina Turner Show geeft een goed beeld van hun wervelende shows. In feite<br />is de hele periode '60-'70 één lange, verwoede strijd om maar vooral uit het zwarte clubcircuit te<br />ontsnappen naar de grote blanke wereld van het echte geld. In '66 biedt Phil Spector Ike 20.000<br />dollar om met Tina te mogen werken. Het resultaat is Spectors machtige geluidsmuur River Deep -<br />Mountain High, waarin Tina's stem ongeëvenaard tot haar recht komt. Hoewel de plaat een grote<br />hit wordt in Nederland en Engeland, flopt hij in de Verenigde Staten. Maar dan neemt The Rolling<br />Stones de Turner Revue op sleeptouw tijdens haar Amerikaanse tournee van '69, en als Ike<br />& Tina zich gaan toeleggen op het bewerken van popnummers, zoals Lennons Come<br />Together en John Fogerty's Proud Mary, is de doorbraak naar het blanke Amerikaanse publiek<br />alsnog een feit. Ike bouwt een eigen studio (Bolic Sound), waar hij met synthesizers gaat<br />experimenteren, wat resulteert in hits als Nutbush City Limits, Sexy Ida en Delilah's Power. De<br />Revue wordt echter steeds banaler en routineuzer en vanaf '72 gaat het elkaar zowel op<br />persoonlijk als artistiek vlak uitputtende echtpaar voorzichtig wat meer gescheiden opereren. Ike<br />keert terug naar zijn blues-roots en Tina schrijft in haar eentje het sterke Feel Good vol. In '74<br />vertolkt ze de rol van Acid Queen in de verfilming van Pete Townshends rockopera Tommy. Eind<br />'76 gaan Ike en Tina Turner ten slotte uit elkaar. Ike weet vanaf dan nauwelijks meer iets<br />opmerkelijks van de grond te krijgen. Met de solocarrière van Tina, die aan haar tijd met Ike geen<br />cent overhoudt, lijkt het aanvankelijk ook niet te lukken. Ze raakt geïnteresseerd in het<br />boeddhisme en komt te voorschijn met een Las Vegas-achtige show, die duidelijk maakt dat ze<br />vooral kampt met een nijpend gebrek aan goed, nieuw materiaal. De grote ommezwaai begint pas<br />in '82 als ze gevraagd wordt voor een bijdrage (Ball Of Confusion) aan het B.E.F.-project Music Of<br />Quality And Distinction. In '83 produceert B.E.F.'s Martyn Ware haar grote comeback-hit in de<br />vorm van Al Greens Let's Stay Together, gevolgd door Lennon/McCartneys Help. Met het door<br />o.a. Rupert Hine en Terry Britten geproduceerde Private Dancer realiseert ze een perfecte rock-<br />crossover, waarvoor ze een Grammy Award ontvangt. De singles What's Love Got To Do With It,<br />Ann Peebles' I Can't Stand The Rain en vooral de door Mark Knopfler geschreven titelsong<br />bevestigen haar riante positie. Een uitgebreide Europese tournee brengt haar ook in de<br />Rotterdamse Ahoy', die ze moeiteloos drie maal uitverkoopt aan een grotendeels jong publiek dat<br />nagenoeg onbekend is met het oudere Ike & Tina Turner-werk. Haar performance blijkt<br />er nog steeds even dynamisch. De soundtrack van George Millers avonturenfilm Mad Max Beyond<br />Thunderdome (Capitol '85) levert haar weer twee hits op: We Don't Need Another Hero en One<br />Of The Living. Break Every Rule wordt gemaakt met hetzelfde producersteam en volgens hetzelfde<br />recept als Private Dancer. Terwijl Ike in '88 een jaar moet zitten wegens cocaïne-bezit, laat Tina<br />haar wereldtournee sponsoren door Pepsi Cola. Januari '88 geeft ze een concert voor 180.000<br />mensen in het Maraca Stadion in Rio de Janeiro, dat ook op video wordt vastgelegd. Op de<br />afwisselende dubbelaar Tina Live In Europe wordt ze geassisteerd door David Bowie, Bryan Adams,<br />Eric Clapton en Robert Cray. Ike wordt juni '89 opnieuw opgepakt wegens coke-bezit. In<br />september scoort Tina weer een hit met The Best en komt Foreign Affair uit. Onder druk van haar<br />fans start ze begin '90 in Antwerpen een Europese tournee, onder de vlag The Foreign Affair<br />Farewell Tour. Ze kondigt aan dat dit haar laatste tournee zal worden. Tijdens die optredens toont<br />de 52-jarige zangeres zich in blakende vorm. Na het allerlaatste optreden, dat ze eind '90 bewust<br />in Ahoy' geeft (het beste publiek, vindt ze), laat Tina echter doorschemeren dat ze na een jaartje<br />of wat pauze toch weer wil gaan optreden. Het duet It Takes Two (oorspronkelijk van Marvin Gaye<br />en Kim Weston), gaat vergezeld van een 30 minuten durende videodocumentaire en een Pepsi-<br />reclamespot. Simply The Best bestrijkt de periode '81-'91 en bevat een nieuwe versie van<br />Nutbush City Limits en een door Phil Spector geremasterde versie van River Deep - Mountain High.<br />Juni '93 start Tina Turner inderdaad weer een Amerikaanse tournee. Terzelfdertijd verschijnt<br />What'S Love Got To Do With It, de soundtrack van de gelijknamige film over haar leven, die in<br />september '93 de Nederlandse première beleeft. Naast drie nieuwe composities bevat deze cd<br />voornamelijk opnieuw opgenomen werk uit haar discografie. Ike Turner doet, weer eens op vrije<br />voeten, in juli '95 Nederland aan voor een plichtmatig optreden met een complete revue, inclusief<br />surrogaat-Tina en nep-Ikettes. 'The real thing' is weer eens te horen op het door Trevor Horn<br />geproduceerde Wildest Dreams, dat verzorgde Europop-soul plus de titelsong van de James Bond<br />film Goldeneye. Datzelfde jaar staat Tina als eerste pop-act in de Amsterdam ArenA. Meer dan<br />200.000 mensen bezoeken de concerten, die vermaak voor het hele gezin bieden en een<br />hoogtepunt kennen met een voor stadionbegrippen intieme akoestische set. In '99 kondigen La<br />Turner en Elton John aan samen op tournee te gaan, maar tijdens de eerste repetities krijgen de<br />beide sterren ruzie en wordt de onderneming afgeblazen. Intussen probeert Ike zich te<br />rehabiliteren met een weinig overtuigende, autobiografie. Iets overtuigender is zijn poging Here<br />And Now om terug te keren naar de gloriejaren van zijn Kings Of Rhythm. Na het weinig<br />verrassende, maar wel weer succesvolle Twenty Four Seven, begint Tina Turner aan haar, naar<br />eigen zeggen, nu toch echt allerlaatste tournee. Haar Nederlandse afscheidsoptreden geeft ze<br />voor 70.000 mensen in het Groningse Stadspark.<br /><br />Bron: OOR Popencyclopedie