Familie Van Vemde - De Remboe, Dat Is Een Heerlijk Oord 1946-1965

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

<p>Direct na de oorlog begint Aalt van Vemde een idealistisch vakantieoord op de Veluwe: De Rembo?. Hij wil een plek waar iedereen, ongeacht rang, stand of geloof vakantie kan vieren in de rijke natuur. De arbeiders uit de grote steden hebben zo'n vakantie het hardst nodig. Niet de winst, maar zo laag mogelijke prijzen staan daarom voorop.</p> <p>Vrijheid, eenvoud in de natuur en een cultureel avond- programma tekenen de Remboe. Al snel ontstaat er een groep van duizenden gasten, een Remboefamilie, die ieder jaar in de zomer bij elkaar komt. Er heerst een sfeer van saamhorigheid onder gelijken, die bij veel gasten een onuitwisbare indruk achterlaat.</p> <p>Al na een aantal jaren moet er worden geloot voor een plek in het hoogseizoen. Na 20 jaar zijn er via talloze uitbreidingen meer dan 60.000 overnachtingen in drie zomermaanden. Dan overlijdt Aalt op 53-jarige leeftijd en moet het bedrijf verkocht worden.</p> <p>De kinderen van Aalt willen met dit boek die Remboe-jaren een plaats geven in de geschiedenis en herinneringen vastleggen. Ze denken met dit boek ook een bijdrage te leveren aan onze tijd. Marktdenken en eenzijdige gerichtheid op geld, winst en efficiency staan ter discussie nu de gevolgen daarvan zichtbaar worden. Er ontstaan weer talloze initiatieven van sociaal ondernemerschap.</p> <p>'De Remboe, de Remboe, dat is een heerlijk oord', zo begint het Remboe-lied dat wekelijks in canon door de gasten gezongen werd. Dit boek neemt ons mee naar dat heerlijke oord van toen.</p> <p>'Ik groeide op in de arbeiderswijk Spangen in Rotterdam en verkeerde eigenlijk mijn hele jeugd in een permanente staat van grote heimwee naar de Remboe en de bossen.'</p> <p>Hester de Boer, gast</p> <p>'Aalt was goed voor ons en wij voor de Remboe. Wij maakten veel uren in de zomer.</p> <p>Medewerker Johan Leurink</p> <p>'Een leven in een vacantiekamp heeft iets van een nederzetting in een nog ongecultiveerde streek.</p> <p>Ingezonden brief in het Rotterdamsch Parool in 1950</p>