Frederik Verleden - De Vertegenwoordigers Van De Natie In Partijdienst

ISBN
   

Soort boek
Paperback

“De belangrijke beslissingen [worden] niet meer door de Kamer genomen zoals vroeger”, stelde toenmalig Kamervoorzitter Achille Van Acker reeds in 1972 bitter vast. Sindsdien is de typering van de Belgische politieke besluitvorming als een particratie gemeengoed geworden. De cruciale beslissingen worden door, en aan de top van, politieke partijen genomen, niet door Kamer of Senaat als zodanig.<br />Parlementsleden en zelfs ministers zijn de uitvoerders van wat de partij(voorzitter) heeft beslist en in het parlement wordt steevast volgens de partijlijn gestemd. De analyse van en de kritieken op de particratie zijn ondertussen genoegzaam bekend, maar wat met de genese van de Belgische particratie? Vreemd genoeg is die geschiedenis tot dusver een grotendeels blinde vlek gebleven, hoewel inzicht in de ontstaansgeschiedenis van de particratie mee de verklaring en de appreciatie ervan zal kleuren.<br />Dit boek vertrekt van de inherente spanning tussen de hedendaagse strak georganiseerde politieke partijen enerzijds en anderzijds de theoretische vrijheid van de volksvertegenwoordigers, die krachtens de Grondwet geacht worden bovenal de gehele natie te vertegenwoordigen. Dit grondwettelijk principe is sinds 1831 onveranderd gebleven, hoewel de partijen in de twintigste eeuw een steeds grotere rol zijn gaan opeisen in de (kies)wetgeving en in de werking van de Kamer van volksvertegenwoordigers.<br />Deze geschiedenis van de particratie reconstrueert de verhoudingen tussen de Belgische politieke partijen en hun gekozenen vanaf de Eerste Wereldoorlog, het echte einde van de 19de eeuw die tevens de “gouden eeuw van het parlement” wordt genoemd, tot de eerste staatshervorming (1970), tijdstip waarop de Belgische nationale partijen taalkundig uiteenvallen.<br />