Herman Van Veen
Over Herman Van Veen
Herman,
in jou herken ik de wijsheid van de hofnar
de brutaliteit van de moralist
wanneer jij net doet
of je slechts één doel hebt:
ons vermaken.
Georges Moustaki
HERMANNUS (HERMAN) JANTINUS VAN VEEN, (Utrecht, 14 maart 1945) speelt viool, zingt, schrijft, componeert, schildert en is activist voor de Rechten van het Kind.
Groeide op als enige jongen in een arbeidersgezin. Studeerde viool, zang en muziekpedagogie aan het Utrechts Conservatorium. In 1966 maakt hij zijn theaterdebuut met het muzikaal clowneske soloprogramma 'Harlekijn'. Sindsdien reist hij de wereld rond en speelt zijn voorstellingen in vier talen. Hij werd de geestelijk vader van Alfred Jodocus Kwak, een dapper Waterlands eendje dat mede door een 52-delige televisieserie wereldwijd een begrip werd.
Van zijn hand verschenen tot op heden 183 cd's, 26 dvd's, een tachtigtal boeken, scenario's voor onder meer de speelfilms Uit elkaar en Nachtvlinder en voor de muziektheatervoorstellingen Jukebox, de Kamerrevue, Lune, The First Lady (samen met Lori Spee), Chanson de Daniël, Mata Hari, Windekind, Een Dag in September en Juliette.
Vanaf zijn zeventiende was hij achtereenvolgens vrijwilliger, bestuurslid en welwillendheids-ambassadeur voor Unicef. Richtte verschillende organisaties op waaronder de Stichting Colombine, de Stichting Roos, de Herman van Veen Foundation en Lot's Foundation. Al deze organisaties zetten zich in en vragen aandacht voor de Rechten van het Kind door middel van kennisoverdracht en bescheiden projecten in ontwikkelingslanden en Europa.
In 2015 gaf Herman de Louis Davidsring, die hij in 1976 uit handen van Wim Kan mocht ontvangen, door aan Claudia de Breij. In 1993 werd hij door de koningin benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In 1999 kreeg hij uit naam van de Duitse Bondskanselier het Verdienstkreuz am Bande des Verdienstordens der Bundesrepublik Deutschland vanwege zijn bijzondere bijdrage aan de Duits-Nederlandse verhoudingen. In 2008 is Herman koninklijk gepromoveerd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. De Vrije Universiteit Brussel verleende Herman eind 2009 een Eredoctoraat als uiting van waardering voor zijn internationale carrière en maatschappelijk engagement. Hij ontving de Goldene Kamera (Alfred Jodocus Kwak), een Silberne Bär (filmfestival van Berlijn), negen Edisons, de Radio 2 Zendtijdprijs 2002, de Prix d'Humanité, Le Grand Prix de l'Académie Charles Cros de Littérature Musicale 2003 voor de theatervoorstelling en cd Chapeau, le Prix de l'Organisation Internationale de la Francophonie 2003 voor de cd Chapeau. Hij kreeg ook diverse prijzen op The International TV- en Filmfestival in New York. Op 14 maart 2010 ontving Herman van Veen de Edison Oeuvreprijs Kleinkunst voor zijn enorme oeuvre, vioolspel en buitengewone verdiensten voor de Nederlandse muziek, in 2012 werd hij onderscheiden met de Münchhausen Preis.
In 2004 werd hem de World Peace Flame overhandigd, een symbool voor vrede, vrijheid, eenheid en waarheid, geïnspireerd op de eeuwige vlam die in het huis van Mahatma Gandhi brandt. De Club van Budapest reikte in 2005 aan Van Veen de Planetary Consciousness Award uit, een onderscheiding die ook Michael Gorbatsjov en Nelson Mandela ten deel viel.
Hij kreeg uit handen van Sabine Christiansen de Martin-Buber-Plakette 2005 voor de manier waarop hij met respect en liefde betrokken is bij de medemens. Deze in 2002 ingerichte onderscheiding ging voor het eerst naar de oud-Bondskanselier Helmut Schmidt en in 2007 naar mensenrechtenactiviste en topmodel Waris Dirie. In 2012 werd hij door de Martin Buber University Brussel/Kerkrade benoemd tot Professor Honoris Causa ter waardering van zijn humane inzet voor de rechten en het welbevinden van het kind in onze maatschappij. In 2016 ontving hij de Lennaert Nijghprijs voor beste tekstschrijver.
Na de dood van zijn ouders is hij gaan schilderen. Maakt vaak monochroom abstract werk, doeken die inmiddels in een aantal Europese gallery’s en musea te zien zijn. In februari 2008 werd er een Nederlandse postzegel van hem uitgebracht. In het voorjaar is er in Nederland een roos naar hem vernoemd, een mijlpaal die – naar eigen zeggen – de helft van zijn leven markeert.
Samen met Edith Leerkes is hij oprichter van het Herman van Veen Arts Center op Landgoed de Paltz in Soest.
Bron: http://www.hermanvanveen.com/overherman/
Herman,
in jou herken ik de wijsheid van de hofnar
de brutaliteit van de moralist
wanneer jij net doet
of je slechts één doel hebt:
ons vermaken.
Georges Moustaki
HERMANNUS (HERMAN) JANTINUS VAN VEEN, (Utrecht, 14 maart 1945) speelt viool, zingt, schrijft, componeert, schildert en is activist voor de Rechten van het Kind.
Groeide op als enige jongen in een arbeidersgezin. Studeerde viool, zang en muziekpedagogie aan het Utrechts Conservatorium. In 1966 maakt hij zijn theaterdebuut met het muzikaal clowneske soloprogramma 'Harlekijn'. Sindsdien reist hij de wereld rond en speelt zijn voorstellingen in vier talen. Hij werd de geestelijk vader van Alfred Jodocus Kwak, een dapper Waterlands eendje dat mede door een 52-delige televisieserie wereldwijd een begrip werd.
Van zijn hand verschenen tot op heden 183 cd's, 26 dvd's, een tachtigtal boeken, scenario's voor onder meer de speelfilms Uit elkaar en Nachtvlinder en voor de muziektheatervoorstellingen Jukebox, de Kamerrevue, Lune, The First Lady (samen met Lori Spee), Chanson de Daniël, Mata Hari, Windekind, Een Dag in September en Juliette.
Vanaf zijn zeventiende was hij achtereenvolgens vrijwilliger, bestuurslid en welwillendheids-ambassadeur voor Unicef. Richtte verschillende organisaties op waaronder de Stichting Colombine, de Stichting Roos, de Herman van Veen Foundation en Lot's Foundation. Al deze organisaties zetten zich in en vragen aandacht voor de Rechten van het Kind door middel van kennisoverdracht en bescheiden projecten in ontwikkelingslanden en Europa.
In 2015 gaf Herman de Louis Davidsring, die hij in 1976 uit handen van Wim Kan mocht ontvangen, door aan Claudia de Breij. In 1993 werd hij door de koningin benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In 1999 kreeg hij uit naam van de Duitse Bondskanselier het Verdienstkreuz am Bande des Verdienstordens der Bundesrepublik Deutschland vanwege zijn bijzondere bijdrage aan de Duits-Nederlandse verhoudingen. In 2008 is Herman koninklijk gepromoveerd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. De Vrije Universiteit Brussel verleende Herman eind 2009 een Eredoctoraat als uiting van waardering voor zijn internationale carrière en maatschappelijk engagement. Hij ontving de Goldene Kamera (Alfred Jodocus Kwak), een Silberne Bär (filmfestival van Berlijn), negen Edisons, de Radio 2 Zendtijdprijs 2002, de Prix d'Humanité, Le Grand Prix de l'Académie Charles Cros de Littérature Musicale 2003 voor de theatervoorstelling en cd Chapeau, le Prix de l'Organisation Internationale de la Francophonie 2003 voor de cd Chapeau. Hij kreeg ook diverse prijzen op The International TV- en Filmfestival in New York. Op 14 maart 2010 ontving Herman van Veen de Edison Oeuvreprijs Kleinkunst voor zijn enorme oeuvre, vioolspel en buitengewone verdiensten voor de Nederlandse muziek, in 2012 werd hij onderscheiden met de Münchhausen Preis.
In 2004 werd hem de World Peace Flame overhandigd, een symbool voor vrede, vrijheid, eenheid en waarheid, geïnspireerd op de eeuwige vlam die in het huis van Mahatma Gandhi brandt. De Club van Budapest reikte in 2005 aan Van Veen de Planetary Consciousness Award uit, een onderscheiding die ook Michael Gorbatsjov en Nelson Mandela ten deel viel.
Hij kreeg uit handen van Sabine Christiansen de Martin-Buber-Plakette 2005 voor de manier waarop hij met respect en liefde betrokken is bij de medemens. Deze in 2002 ingerichte onderscheiding ging voor het eerst naar de oud-Bondskanselier Helmut Schmidt en in 2007 naar mensenrechtenactiviste en topmodel Waris Dirie. In 2012 werd hij door de Martin Buber University Brussel/Kerkrade benoemd tot Professor Honoris Causa ter waardering van zijn humane inzet voor de rechten en het welbevinden van het kind in onze maatschappij. In 2016 ontving hij de Lennaert Nijghprijs voor beste tekstschrijver.
Na de dood van zijn ouders is hij gaan schilderen. Maakt vaak monochroom abstract werk, doeken die inmiddels in een aantal Europese gallery’s en musea te zien zijn. In februari 2008 werd er een Nederlandse postzegel van hem uitgebracht. In het voorjaar is er in Nederland een roos naar hem vernoemd, een mijlpaal die – naar eigen zeggen – de helft van zijn leven markeert.
Samen met Edith Leerkes is hij oprichter van het Herman van Veen Arts Center op Landgoed de Paltz in Soest.
Bron: http://www.hermanvanveen.com/overherman/
Herman Van Veen heeft een Wikipedia pagina! Klik hier om naar Wikipedia te gaan.
Herman Van Veen - Wikipedia
Herman Van Veen - Wikipedia
Herman Van Veen heeft een eigen website! Klik hier om naar de website te gaan.