Biografie
Roos Verlinden
Over Roos Verlinden
In mijn jeugd woonde ik in de Zaanstreek; ik werd er in 1947 geboren. Ons huis keek uit over een uitgestrekt veenweidegebied. Sloten, rietkragen en smalle weilandjes tot aan de horizon. Veel lucht, allerlei vogels en de ondergaande zon. Veel buiten zijn daardoor, met vriendinnetjes op straat en lekker op het water met bootjes.
Treinen naar Amsterdam werd het later voor de middelbare school. En daar op kamers wonen tijdens de opleiding tot fysiotherapeut. Charme had de stad zeker, net als het studentenleven maar 'buiten' won. Zoals ook het schrijven van allerlei soorten verhaaltjes het uiteindelijk won van de fysiotherapie. Er zijn ook inspiratiebronnen te over! Wat hebben landschappen, natuur en de mensenwereld wel niet te bieden. Wat vertellen en beleven mensen wel niet allemaal!
De kop in de wind gooide ik echter pas bij het naderen van de 50. Ervaring met schrijven was er intussen door het vertalen en redigeren van (para)medische literatuur. Nu wilde ik voor mezelf schrijven! Op een goede dag was het zover. Ik begon aan een roman. Vond die vorm verrukkelijk. Schreef voor de zekerheid meteen maar een tweede. Want stel dat ik niet meer dan die ene in mijn mars had. Zo kwam het dat in 1999 zowel "Ja, duizendmaal ja" als "Die tweede man" verschenen bij uitgeverij Gottmer in Haarlem.
Gelukkige romans zijn het, want daar verlangde ik zelf zo naar. Zonder dramatische ellende. Over geemancipeerde mannen en vrouwen. Zonder stom geruzie of onbegrip. Over mensen die als veertiger of vijftiger een wending aan hun leven geven. Over mensen die opnieuw de liefde beleven. Want dat kan, omdat we nu eenmaal ouder worden, scheiden of onze partner verliezen. "Is het autobiografisch?" vragen mensen vaak. "Nou nee ...," luidt mijn antwoord, "er zijn zoveel mensen die het roer omgooien. Hun verhalen inspireren me. Ik herken ze omdat ook ik een tweede liefde en carriere begon."
Ontspannende romans wilde ik, voor m'n rust. Daar had ik behoefte aan. Want niet altijd gaat het leven over een leien dakje - zo ook bij mij. Ik zocht naar boeken die je ervan overtuigen dat levenswijsheid, opgewektheid en daadkracht echt werken voor een gelukkiger leven. Het duwtje in de rug ervan had ik nodig. En omdat er nauwelijks romans zijn die dit geven, schrijf ik ze nu zelf....
Wat is het heerlijk om deze boeken te schrijven! Elk jaar mag ik er weer een laten uitkomen. In november 2015 verscheen bij mijn nieuwe uitgever Cupido het negentiende boek "Te druk voor de liefde". Intussen schreef ik ook aan een ander boek, over een onderwerp dat me zeer aan het hart ligt: het je ontworstelen aan je verleden. "Partenspelers" werd de titel, en het is in oktober 2014 bij uitgeverij Pirola uitgekomen.
Nog iets over mezelf. Ook ik ben dus voor de tweede maal getrouwd. Ik hou enorm van Hollandse luchten, polderland, de waddeneilanden en de Noordzeekust. Ook van langeafstandswandelen, yoga, natuur en vooral vogels, filosofische gesprekken, leuke concerten, lekker eten en eigenlijk nog heel veel meer.
Tja, als je geboren bent in 1947 ben je niet de jongste meer. Maar door het schrijven begon er voor mij een nieuw leven. En (met een knipoog) daarvan sta ik zelfs als intussen 68-jarige nog steeds aan het begin!
Bron: http://roosverlinden.nl/biografie.html
In mijn jeugd woonde ik in de Zaanstreek; ik werd er in 1947 geboren. Ons huis keek uit over een uitgestrekt veenweidegebied. Sloten, rietkragen en smalle weilandjes tot aan de horizon. Veel lucht, allerlei vogels en de ondergaande zon. Veel buiten zijn daardoor, met vriendinnetjes op straat en lekker op het water met bootjes.
Treinen naar Amsterdam werd het later voor de middelbare school. En daar op kamers wonen tijdens de opleiding tot fysiotherapeut. Charme had de stad zeker, net als het studentenleven maar 'buiten' won. Zoals ook het schrijven van allerlei soorten verhaaltjes het uiteindelijk won van de fysiotherapie. Er zijn ook inspiratiebronnen te over! Wat hebben landschappen, natuur en de mensenwereld wel niet te bieden. Wat vertellen en beleven mensen wel niet allemaal!
De kop in de wind gooide ik echter pas bij het naderen van de 50. Ervaring met schrijven was er intussen door het vertalen en redigeren van (para)medische literatuur. Nu wilde ik voor mezelf schrijven! Op een goede dag was het zover. Ik begon aan een roman. Vond die vorm verrukkelijk. Schreef voor de zekerheid meteen maar een tweede. Want stel dat ik niet meer dan die ene in mijn mars had. Zo kwam het dat in 1999 zowel "Ja, duizendmaal ja" als "Die tweede man" verschenen bij uitgeverij Gottmer in Haarlem.
Gelukkige romans zijn het, want daar verlangde ik zelf zo naar. Zonder dramatische ellende. Over geemancipeerde mannen en vrouwen. Zonder stom geruzie of onbegrip. Over mensen die als veertiger of vijftiger een wending aan hun leven geven. Over mensen die opnieuw de liefde beleven. Want dat kan, omdat we nu eenmaal ouder worden, scheiden of onze partner verliezen. "Is het autobiografisch?" vragen mensen vaak. "Nou nee ...," luidt mijn antwoord, "er zijn zoveel mensen die het roer omgooien. Hun verhalen inspireren me. Ik herken ze omdat ook ik een tweede liefde en carriere begon."
Ontspannende romans wilde ik, voor m'n rust. Daar had ik behoefte aan. Want niet altijd gaat het leven over een leien dakje - zo ook bij mij. Ik zocht naar boeken die je ervan overtuigen dat levenswijsheid, opgewektheid en daadkracht echt werken voor een gelukkiger leven. Het duwtje in de rug ervan had ik nodig. En omdat er nauwelijks romans zijn die dit geven, schrijf ik ze nu zelf....
Wat is het heerlijk om deze boeken te schrijven! Elk jaar mag ik er weer een laten uitkomen. In november 2015 verscheen bij mijn nieuwe uitgever Cupido het negentiende boek "Te druk voor de liefde". Intussen schreef ik ook aan een ander boek, over een onderwerp dat me zeer aan het hart ligt: het je ontworstelen aan je verleden. "Partenspelers" werd de titel, en het is in oktober 2014 bij uitgeverij Pirola uitgekomen.
Nog iets over mezelf. Ook ik ben dus voor de tweede maal getrouwd. Ik hou enorm van Hollandse luchten, polderland, de waddeneilanden en de Noordzeekust. Ook van langeafstandswandelen, yoga, natuur en vooral vogels, filosofische gesprekken, leuke concerten, lekker eten en eigenlijk nog heel veel meer.
Tja, als je geboren bent in 1947 ben je niet de jongste meer. Maar door het schrijven begon er voor mij een nieuw leven. En (met een knipoog) daarvan sta ik zelfs als intussen 68-jarige nog steeds aan het begin!
Bron: http://roosverlinden.nl/biografie.html
Roos Verlinden heeft een eigen website! Klik hier om naar de website te gaan.
