Widdershoven - Het Dilemma Van Solidariteit

ISBN
   

Soort boek
Paperback

Door de huidige ingrijpende veranderingen in het zorgverzekeringsstelsel groeit de belangstelling voor de historische achtergrond van het ziekenfondsbestel. In 'Het dilemma van solidariteit' staan de Nederlandse onderlinge ziekenfondsen centraal in de periode 1890-1941. Deze fondsen, die aan het einde van de negentiende eeuw veelvuldig werden opgericht, stelden zich ten doel de gezondheidstoestand van de arbeiders en de kleine middenstand te verbeteren. Tot 1941 opereerden de ziekenfondsen, vanwege het uitblijven van een ziekenfondswet, autonoom als sociale verzekeraars in een relatief vrije markt met veel concurrentie. De kern van de onderlinge ziekenfondsen berustte vanwege deze omstandigheden op wederzijdse afhankelijkheid en solidariteit. De onderlinge structuur bracht echter ook een spanningsveld tussen goede en slechte risico's met zich mee. In deze studie is onderzocht hoe de fondsen omgingen met dit spanningsveld. Aan de hand van een vergelijkende opzet, waarbij vijf verschillende fondsen uit Amsterdam, Deventer, Delft, Ede en het Bisdom Roermond, gedetailleerd worden bestudeerd, schetst de auteur een beeld van de dilemma's waarmee de bestuurders voortdurend geconfronteerd werden. Om te kunnen overleven in de open markt, dienden zij enerzijds het verzekeringssysteem gesloten te houden voor risicogroepen. Anderzijds wilden zij vanuit de onderlinge verbondenheid die aan het fonds ten grondslag lag, de verzekerden die tot de slechte risico's gingen behoren zoveel mogelijk behoeden voor uitsluiting of achteruitgang van hun situatie.