J.P. Wils - Frans Van Cauwelaert En De Barst In Belgie - L. Wils

ISBN
   

Soort boek
Paperback

Kort voor de Eerste Wereldoorlog gaf Frans van Cauwelaert, de jonge volksvertegenwoordiger voor Antwerpen, een nieuwe impuls aan de Vlaamse Beweging. Hij was één van 'de drie kraaiende hanen' en bouwde een flamingantische strijdorganisatie uit waarmee hij de vernederlandsing van het leger, van het lager onderwijs en van de Rijksuniversiteit Gent op de politieke agenda bracht. <br />Vanaf 1914 gooide de Duitse bezetter zich in Vlaanderen op als de bevrijder van het Belgische juk. Vanuit het neutrale Nederland probeerde Van Cauwelaert de Vlaamse Beweging één te houden, in harmonie met de patriottische bevolking en de soldaten achter de IJzer. Dat bleek onmogelijk, want de bevolking in het bezette land haatte de Duitsers en hun Vlaamse 'activistische' medewerkers, terwijl de Vlaamsgezinde militairen de regering in Le Havre verafschuwden. Koning Albert I en de regering weigerden namelijk de taalwet in het leger toe te passen en enige vernederlandsing na de oorlog te beloven. <br />Voor Lode Wils is Albert I helemaal niet de Vlaamsvoelende koning, zoals hij in de geschiedenishandboeken steeds wordt afgeschilderd. De 'frontbeweging' ging van lieverlee over tot de stichting van een eigen partij en verklaarde zich solidair met de activisten. <br />Van Cauwelaert moest dus een strijd op twee fronten voeren, tegen het immobilisme van de regering en tegen de opslorping van de Vlaamse Beweging door Duitsland. Hij formuleerde daartoe het 'minimumprogramma'. Dat bepleitte de totale vernederlandsing van Vlaanderen in het onderwijs, het bestuur, het gerecht en het leger. Zowel onder de IJzersoldaten als bij de bevolking wist hij voldoende aanhang te verwerven om dat programma na de oorlog te realiseren, zij het wel tegen de koning en diens regeringen in. Het vergde dus veel tijd en energie, en noch in België, noch in de Vlaamse Beweging kon Van Cauwelaert de kloof dichten. De barst in België was niet meer te herstellen.