J.P. Zoomersvermeer - En Immer Dwarrelden De Vlinders

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

<p> De in 1968 op achtentachtigjarige leeftijd overleden schrijfster J.P. Zoomers-Vermeer verstond bij uitstek de kunst van het schrijven over het platteland. Zij was in staat de gedachten van boerenmensen zo op papier vast te leggen dat ze boeren bleven, dat wil zeggen mensen die niet met veel woorden uitleggen of aandringen, maar hun leven gestalte geven in het werk van alledag. Ondanks alle veranderingen die de moderne tijd op zelfs de meest afgelegen boerderij teweeg heeft gebracht blijft de sfeer op het platteland wat geslotener, wat trager, wat inniger. </p> <p> De stilte en de afzondering van het leven op het land, dicht bij de natuur, hebben in de literatuur altijd een sterk romantiserende invloed uitgeoefend. Het werkelijkheidsgehalte van de romans van Zoomers-Vermeer is, zoals een recensent terecht opmerkte, vooral een gevolg van haar talent om karakters te tekenen in de daden van mensen. </p> <p> Alle doden zijn schoon, dacht directrice. Zij had deze dood al dagen in zijn gelaat bespeurd, zij had niets gezegd, maar hem dikwijls gezocht. De dood van haar oude kinderen kondigde zich dikwijls voor haar aan. En zo in de zon en in de tuin, dacht ze, de dood had niet milder kunnen wezen dit keer. </p> <p> Ze keek nog op hem neer, op zijn mager, gerimpeld gelaat. Maar het mooiste aan hem waren zijn grote, grove, knobbelige handen, met de vervreten nagels, die altijd in de grond hadden gewroet. Hij had zijn schepper wel gediend, zij meende, dat met zulke handen aan de andere zijde komen, goed was. En hij had bij haar toch nog uitgerust... </p> <p> Reeds eerder verschenen als: "Het oude brood." </p>