Grafiek Nu 6

ISBN
   

Soort boek
Paperback

Overzicht toont naast geijkt ook grimmig en spannend grafisch werk<br />“Razend van tevredenheid gezien hoe Harm de etsnaald, gutsen, lithokrijt hanteert en, wel eens faalt,/maar in zijn beste bladen uitstijgt boven het gemiddeld peil van De Grafische”, schreef de onder meer grafisch kunstenaar en dichter Alain Teister (Jacques Boersma) in 1962. 132 Merendeels Nederlandse kunstenaars exposeren nu ruim 750 grafische werken op de tweejaarlijkse tentoonstelling Grafiek.<br /><br />De initiatiefnemers Ton van Dijk (Galerie Petit) en Piet Clement (Galerie Clement) verafschuwen wat ze 'pseudo-grafiek' noemen, de goedkopere luxeposters met reprodukties. Daarom willen ze èchte grafiek laten zien, zoveel en zo gevariëerd mogelijk. Door dat overzichtskarakter zijn op de expositie ook de onvermijdelijke hortensia's en andere bloemen- of interieurfantasieën ruim vertegenwoordigd. Daar zijn opvallend veel oranje 'verkocht'-stickertjes naast geplakt.<br /><br />Toch is het gemiddeld peil van de getoonde grafiek zeker niet 'tragisch' te noemen. Het is soms grimmig, spannend, zoals Der Kelch van Armando, Constants Jeltsin voor de assemblée en het Venetië van Dirkje Kuik. Dat grafische stillevens meer kunnen zijn dan de geijkte prent, bewijzen de houtsnedes van Vincent van Ojen en de groene appels van Joop Vegter, die zacht glanzen alsof ze in olieverf geschilderd zijn, wulps geharnast in een stalen vergiet dat weer op een tafelkleed staat van zinnelijk rood.<br /><br />Al dat Nederlandse werk van Wim Jonkman, Hans Könings, Herman Gordijn, Jeroen Henneman, Georg Hadeler, Dirkje Kuik en veel anderen met minder bekende namen wordt doelbewust afgewisseld met dat van 15 vermaarde internationale kunstenaars uit de stal van Editions Cillart en Galerie Lelong in Parijs, onder wie Asger Jorn, Miró, Alechinsky, Roland Topor, Antonio Saura en Richard Serra. “Gelet op het hoge niveau van de Nederlandse grafiek durven wij de confrontatie best aan”, stelt de catalogus.<br /><br />De enorme geëtste kathedralen van Simeon Nijenhuis (25) van één bij anderhalve meter zijn inderdaad verbluffend van techniek. De toeschouwer wordt het middenschip ingezogen, duizelig in een donkere kolk van rondtollende zuilen die oneindig ver in de hoogte oplossen in een onaards licht. Nijenhuis is één van de drie winnaars van de Nederlandse Grafiekprijzen (6000 gulden) die tijdens de opening werden uitgereikt. De andere prijzen gingen naar Jacomijn van Engelsen en Harald Vlugt. Er waren 200 inzendingen, waarvan de 15 genomineerden op de expositie zijn uitgenodigd. Eervolle vermeldingen werden toegekend aan Diane Bakker, Mariette van der Tas en aan Suzanne Hartmans (25). Zij heeft haar opleiding nog maar net afgerond en experimenteert nu al met etstechnieken die heel beheerst, abstract werk met een addertje onder het gras opleveren. De zakelijke witte bolletjes in reliëf, die in eerste instantie iedere anekdotiek lijken te verbieden, worden pas na een tijdje turen onregelmatiger. Dan doemt daarachter ronde zwarte schaduw op en, bedoeld of niet, plotseling staat daar iemand heel erg door het raam naar de eerste sneeuw te staren. Zulk werk heeft, evenals dat van Nijenhuis en een aantal anderen in de Nieuwe Kerk, geen bankstel of schemerlamp nodig om indruk te maken.