Mijn Leven

Tjeerd Bottema | mijn leven | prentenboek | nostalgie | creativiteit. Het leven en werk van illustrator Tjeerd Bottema. Met vele afbeeldingen van zijn werk in kleur en zwart-wit. ISBN: 9062720013 Gebonden - Lykele Jansma - Buitenpost - ca. 1975 - 208 pag. Gebruikte hardcover met stofomslag in zeer goede staat (rug omslag heel licht verkleurd).

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

Mijn leven

ISBN
   

Soort boek
Paperback

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

Het leven en werk van illustrator Tjeerd Bottema. Met vele afbeeldingen van zijn werk in kleur en zwart-wit.

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

De Italiaanse Renaissance is bij uitstek het tijdperk van de veelzijdige mensen; een van de veelzijdigste onder die veelzijdige mensen was ongetwijfeld Gerolamo Cardano. Nu is hij nog door twee dingen bekend: de cardanas, waarvan hij het principe beschreven (maar niet uitgevonden) heeft, en zijn prachtige autobiografie, De propria vita, net als de rest van zijn vele boeken geschreven in een heel persoonlijke versie van het Latijn.<br />Cardano werd in 1501 geboren in Pavia, dat als hoofdstad van Lombardije allang overvleugeld was door het naburige Milaan; hij was een onecht kind, maar wist het met veel kunst- en vliegwerk toch tot doctor en professor in de medicijnen te brengen. Beroemd werd hij pas toen hij met zijn eigenzinnige behandelwijze enkele successen bij hooggeplaatste pati?nten had geboekt; het hoofd van zijn oudste zoon, die wegens moord werd vervolgd, kon hij er niet mee redden, zijn eigen huid ternauwernood: een pauselijke rechtbank legde hem wegens ketterij (hij had Christus' horoscoop getrokken) gevangenschap, een hoge borgtocht en een publicatieverbod op. Om zijn goede wil te tonen ging hij in Rome wonen (als het ware onder de hoede van de paus), waar hij zijn eigen leven beschreef en waar hij in 1576 stierf.<br />Cardano's boeken gaan zowat over alles: over geneeskunde natuurlijk, over algebra en mechanica, over filosofie, over hoe je moet leven, over wat het voordeel is van tegenspoed, over 'subtiliteit'. Is het laatste boek al een soort encyclopedie, het wordt in veelzijdigheid nog door de postume autobiografie overtroffen. Anders dan die van zijn tijdgenoot Benvenuto Cellini is dat niet in de eerste plaats een bonte verzameling onwaarschijnlijke avonturen, maar meer een essay in de zin van zijn andere tijdgenoot Montaigne. Een boek dus waarin het allerpersoonlijkste hand in hand gaat met de overdenking van de dingen die voor alle mensen het belang van hun leven uitmaken.<br /><br />De vertaler en commentator van Mijn Leven, Jan Lamein (1936), is letterkundige, classicus en gepensioneerd bibliothecaris.

ISBN
   

Soort boek
Paperback

De memoires van Rocco Granata bij de film van Stijn Coninx Rocco Granata belandt in 1948 als Italiaanse immigrantenzoon in het Limburgse mijnwerkersdorp Waterschei. Van daar uit zal hij met zijn accordeon en karakteristieke stem de wereld veroveren. Rocco Granata vertelt het verhaal van zijn leven. Het is een verhaal dat tot de verbeelding spreekt, over een jongen die van niets alles maakt. Met het nummer 'Marina' - een ge?mproviseerd nummertje dat aanvankelijk op de B-kant van zijn eerste single stond - verovert hij de wereld. Nooit werd een Belgisch nummer in zoveel versies en talen uitgebracht. Het nummer zou meer dan 5 miljoen keer over de toonbank gaan. Zelfs John F. Kennedy en Fausto Coppi neuri?den het mee. Het is het begin van een indrukwekkende internationale muziekcarri?re.

ISBN
   

Soort boek
Hardcover

<p>ed </p> <p>Ik heb nooit een dagboek bijgehouden en ik was ook geen goede briefschrijfster; het is dan ook nooit bij mij opgekomen om de geschiedenis van mijn leven op te schrijven. Maar thans heb ik een en ander vermeld over de mannen en vrouwen die ik gekend heb, enkele plaatsen beschreven die ik gezien heb en bovenal enige van de ongelooflijke gebeurtenissen verteld die ik mocht beleven, dit alles in de hoop dat misschien degenen die dit boek lezen iets meer van Israël, het zionisme en het ’ joodse volk zullen begrijpen. </p> <p>Ramat Aviv, juni 1975 GM. </p> <p>Het is maar weinig dat ik mij van mijn prille jeugd in Rusland herinner. Toch waren het mijn eerste acht levensjaren en deze beginjaren worden tegenwoordig beschouwd alsde belangrijkste vormingsjaren. Het is triest dat ik zo weinige blijde of zelfs maar aangename herinneringen aan die tijd heb. De verschillende gebeurtenissen die me in de afgelopen zeventig jaar zijn bijgebleven, hebben meestal betrekking op de verschrikkelijke ontberingen die mijn familie moest lijden, op armoede, kou, honger en angst. Ik geloof dat mijn herinnering aan angst het levendigst is. Ik moet nog heel klein geweest zijn, misschien een jaar of drie, vier. We woonden toen op de eerste verdieping van een huisje in Kiëv en ik weet nog heel goed dat ik hoorde dat er een pogrom zou plaatsvinden. Natuurlijk wist ik destijds nog niet wat een pogrom was, maar ik begreep wel dat het iets met joods-zijn te maken had en met het gepeupel dat zich in de stad. verdrong, zwaaiend met messen en dikke stokken. Ze schreeuwden ‘Christusmoordenaars’ en zochten naar joden. Ze zouden mij en mijn familie vast vreselijke dingen aandoen. Ik weet nog goed dat ik op de trap naar de tweede verdieping stond waar ook een joods gezin woonde. Ik stond hand in hand met hun dochtertje en we keken hoe onze vaders probeerden met houten planken de deur te barricaderen. Die pogrom ging niet door, maar ik herinner me nu nog hoe bang ik was en hoe boos dat het enige dat mijn vader kon doen om ons te beschermen erin bestond een paar planken aan elkaar te spijkeren terwijl wij wachtten totdat de straatschenders zouden komen. Hetgeen vooral tot me doordrong was dat dit mij overkwam omdat ik joods was en dus anders dan de overige kinderen op het erf. Het was een gevoel dat ik in mijn leven nog vaak zou kennen — angst, verwarring, het bewustzijn anders dan de rest te zijn en de diepe, instinctieve overtuiging dat, als je wilde blijven leven, je er zelf iets aan doen moest. Ik weet ook nog heel goed hoe arm we waren. Er was nooit genoeg ergens van, nooit genoeg voedsel, nooit genoeg warme kleren, nooit genoeg verwarming thuis. Ik was altijd een beetje te koud van buiten en te leeg van binnen. Ondanks dat het zo lang geleden is, zie ik nog duidelijk een beeld voor me van mezelf terwijl ik in tranen in de keuken zit toe te kijken hoe mijn moeder een deel van de pap die mij toekwam aan mijn jongere zusje Zipke voert. Pap was in die dagen bij ons thuis een grote luxe en ik was woedend dat ík die moest delen, zelfs al was het maar met de baby. Jaren later maakte ik mee hoe verschrikkelijk de angst was dat mijn eigen kinderen honger zouden lijden en leerde zelf wat het betekent te beslissen welk kind meer te eten moet krijgen. Maar in die keuken in Kiëv wist ik alleen dat het leven hard was en dat er geen gerechtigheid meer bestond. Nergens. Ik ben blij dat niemand me ooit verteld heeft dat mijn oudere zusje Sheyna vaak op school van honger flauwviel. </p> <p>Mijn ouders woonden nog niet zo lang in Kiëv. Ze hadden elkaar in Pinsk ontmoet en waren daar getrouwd; de familie van mijn moeder woonde er nog steeds en binnen een paar jaar gingen wij ook daarheen terug. Dat was in 1903 toen ik vijf jaar oud was. Mijn moeder was heel trots op haar liefdesgeschiedenis met mijn vader en ze heeft ons die vaak verteld. Ondanks dat ik het verhaal zo langzamerhand uit het hoofd kende, wilde ik het steeds opnieuw horen. Mijn ouders waren heel onconventioneel getrouwd, zonder de tussenkomst van een sjadsjen, de traditionele huwelijksmakelaar. </p> <p>Ik weet eigenlijk niet precies hoe het kwam dat mijn vader die in de Oekraïne geboren was zich voor zijn militaire dienst in Pinsk moest melden, maar daar had mijn moeder hem op straat gezien. Hij was een lange, knappe jongeman en ze was meteen verliefd op hem geworden, maar ze durfde het niet aan haar ouders te vertellen. Tenslotte werd er toch een huwelijksmakelaar bijgehaald, maar alleen voor zogenaamde ‘technische regelingen’. Het meest indrukwekkende was in haar én onze ogen dat ze er haar ouders van kon overtuigen dat liefde op het eerste gezicht voldoende was, zelfs hoewel mijn vader, wiens eigen vader gestorven was, geen geld had en zijn familie niets bijzonders presteerde. Maar er was iets dat er tegenop woog. Hij was niet ongeletterd. Al heel jong was hij een tijdje in een jesjiva geweest, een religieus joods seminarie. Daar had hij gestudeerd en hij kende ook de Torah. </p> <p>Mijn grootvader hield daar rekening mee, hoewel ik altijd heb vermoed dat hij ook wel overwogen heeft dat mijn moeder over iets werkelijk belangrijks nooit van mening veranderde. </p> <p>Mijn ouders waren heel verschillend: mijn vader, Mosje Yitshak Mabovitch, was een slanke man met fijne trekken en in wezen optimistisch. Hij was geneigd de mensen te geloven tenzij of totdat hij bewijs kreeg dat hij ongelijk had; een trek die zijn leven op materieel gebied tot een . ... </p> <p> </p> <p> </p>

ISBN
   

Soort boek
Paperback

Sophia Loren<br /> <br />Mijn leven, Ieri, oggi, domani <br /><br /><br />Sophia Loren werd geboren op 20 september 1934 als Sofia Villani Scicolone en groeide op in een arme buurt bij Napels. Ze begon haar fabelachtige loopbaan op veertienjarige leeftijd, toen ze een schoonheidswedstrijd won.<br /><br />Al in 1957 speelde ze samen met Cary Grant en Frank Sinatra in een Engelstalige film: The Pride and the Passion. Dat is ook het jaar dat ze trouwde met haar grote liefde, Carlo Ponti. <br /><br />Haar filmcarri?re laat zien dat Loren een van de allergrootste actrices is die de twintigste eeuw heeft gekend. Ze speelde in 93 films en werkte met grootheden als Vittorio De Sica, Marcello Mastroianni, Dino Risi, Alberto Sordi, John Wayne en Anthony Quinn. Ze won meer dan 45 prijzen, waaronder een Academy Award voor haar hoofdrol in La Ciociara, een BAFTA Award en diverse Golden Globes. Ze wordt over de hele wereld gezien als een icoon in de filmgeschiedenis.<br /><br /><br />Sophia Loren vindt bij toeval een doos met oude schatten terug: elk object is een aandenken aan het sprookjesachtige leven dat ze heeft geleid. Gesprekken, onbekende details, merkwaardige anekdotes en geheimpjes komen bij haar boven.<br /><br />Aan de hand van die tastbare herinneringen begint ze te vertellen, op een persoonlijke manier en met veel intrigerende details.<br /><br /><br />En zo komt allengs het beeld naar voren van een bijzondere vrouw, die haar stempel onuitwisbaar heeft gedrukt op een heel tijdperk. Het zelfportret van een vrouw met een onge?venaarde schoonheid en een warm hart, de enige Italiaanse filmster van wie de hele wereld hield. Het boek bevat veel nooit eerder gepubliceerde feiten en gevoelens, en een grote hoeveelheid van de mooiste foto's uit haar leven.<br /><br /> Mijn leven - Ieri, oggi, domani is daardoor niet alleen een unieke autobiografie, maar ook een fascinerend portret van de filmwereld in de twintigste eeuw.<br /><br /><br />

ISBN
   

Soort boek
Paperback

Myn leven is een boek van Meir

ISBN
   

Soort boek
Paperback

Marc Chagall (1887-1985), nu een der geliefdste kunstenaars van onze tijd, werd geboren in het getto van Vitebsk (in Wit-Rusland) als telg van een eenvoudige joodse familie. Zijn kindertijd was gedrenkt in de chassidische cultuur van Oost-Europa, «waar het woord ‘kunstenaar’ gold als een fantastisch, literair begrip uit een andere wereld». Niettemin werd Chagall op jonge leeftijd toegelaten op de kunstacademie van Petersburg. In 1910 vertrok hij naar Parijs, waar hij onder meer Léger, Apollinaire, Cendrars en het echtpaar Delaunay ontmoette, en de invloeden opzoog van kubisme, surrealisme en fauvisme. Al een jaar later exposeerde hij in de Salon des Indépendants en in 1914 te Berlijn, waar hij de aandacht trok van de Duitse expressionisten. Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog keerde hij terug naar Rusland waar hij zijn jeugdliefde Bella Rosenfeld huwde. In 1920 zette hij zich aan het schrijven van zijn jeugdherinneringen, die later zouden verschijnen als «Mijn leven», tot nu toe echter nooit in een complete versie. In 1923 vertrok Chagall opnieuw naar Parijs, waar hij al snel wereldwijde faam verwierf als colorist met een geheel eigen stijl. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zocht hij toevlucht in de Verenigde Staten, maar nadien keerde hij terug naar Frankrijk, waar hij overleed in 1985. Deze uitgave van «Mijn leven», Chagalls fascinerende jeugdherinneringen, is de eerste waarin alle etsen en tekeningen zijn samengebracht bij de tekst op de wijze zoals hij het bedoelde. «‘Mijn leven’ is precies zo betoverend als de droom in beelden die wij kennen van Chagall: hier is een wereld die straalt onder een regenboog van menselijkheid.» – New York Times Book Review «Dit uitzonderlijke boek vol levendige herinneringen aan Chagalls jeugd en wording als kunstenaar biedt een fascinerende blik op het ontstaan van een genie.» – Le Monde «Zodra Chagall schildert, besef je ogenblikkelijk dat ergens in zijn hoofd een engel huist.» – Pablo Picasso